Varia.
Boekensloopers.
Onder het opschrift Het nut en gebruik van oud per kament deelt de heer M. Lobo Mz. in het Nieuwsbl. v.d. boekh. herinneringen uit zijne jeugd mede, waaraan we het volgende ontleenen:
‘Gooi niets weg, hoor ik nog mijn vader zeggen, toen ik nog zoo'n kleine jongen was. In die dagen had de schooljeugd gewoonlijk niet meer dan 2 weken zomervacantie, welke ik dan o.m. mocht benutten, om mee te helpen om oude boeken te ontdoen van kaften en vooral van perkament, waarin de meeste toen in handen komend gebonden waren.
Het oude boekenpapier bracht destijds 8 à 9 gulden per 100 pond op, dat na vooraf aan een unster gewogen te zijn, grif koopers vond.
Het afval, de kaften van perkament, was wel het interessantste en meest waardevolle der kleine handelsindustrie van den ouden boekhandel uit dien tijd.
Het oude perkament onderscheidde zich in diverse soorten, als kalfs-, schapen-, zwijns- enz. Vader verkocht de klein 8o perkamenten kaften (schapen) dun soort, aan boekbinders, die ze weer aan riempjes knipten en gebruikten bij het opnaaien en binden van diverse soorten en formaten van boekbanden, terwijl het dikke soort schapen diende als labels en verkocht werd aan handelaren in stukgoederen. Het afval, de zoogenaamde snippers, liet men opkoken en kon tot deugdzame lijm bereid worden.
Verder waren calligrafen afnemers voor het maken van oorkonden, terwijl joodsche trouwacten destijds altijd op perkament geschreven werden. Genealogen kochten de perkamenten kaften gaarne, als ze voorzien waren van familie- of gemeentewapens en gebruikten nog flinke stukken of vaak de keerzijde om hierop opnieuw wapens te laten teekenen.
Zeer frisch bewaarde kwarto en folio perkamenten kaften, voorzien van gouden versierselen met of zonder linten, gingen reeds toen naar Frankrijk en Engeland, en kwamen bij den adel terecht om als sous main of portefeuille in boudoirs of bureaux te dienen. Waardevolle boeken, in slechten staat verkeerend, werden met die kaften opnieuw ingebonden en bleven hun karakter behouden.
Bij het losmaken der kaften van boeken had men vaak verrassingen en vond tusschen band en bordpapier of schutblad verboden, kleine geschriften op papier of op zeer dunne perkamenten blaadjes,... terwijl van tijd tot tijd fraai geschreven kloosterwerk voor den dag kwam.’