Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Herder-liedt: Op de vvyse, Vluchtighe nimph, &c

Poimen, een Herder.

1
TErwijl dat mijne schaepkens al
Weyden in dit groene dal,

En de Wolven,

Afghedolven

Met seer diepe grachten zijn,
Gae ick sien mijnes liefs aenschijn.

2.
O Areta (die hier soo weyt
Uwe schaepkens) schoone meyt,

Dus alleene

Ick niet meene,

Wilt ghy slijten uwen tijt,
Want ghy al veel te schoone zijt.

3.
De schoonheyt o is eene blom:

[p. 67]

 

Haren tijt comt schielick om:

 

De Son schijnet,

 

Zy verdwijnet,

 

Ende vallet in het gras:

 

Daerom moetmen haer plucken ras.

 

 

 

4.

 

Ick en soeck u tot oneer niet:

 

(D'hooghste Herder ons hier siet)

 

Om te trouwen,

 

Eer van Vrouwen,

 

Bied' ick u aen mijne trouw:

 

De reyne Liefd' is sonder rouw.

 

 

 

Areta, die deught.

 

5.

 

Poimen, u woorden heunigh soet

 

Raecken my tot aen't ghemoet.

 

Seer godvruchtich:

 

Nochtans cluchtich

 

Zijt, ghy, o die ick bemin:

 

Och stelt het trouwen uyt den sin.

 

 

 

6.

 

Wy connen soo best d'hooghste Heer

 

Dienen, ende zijne leer

 

Wel betrachten

 

Met ghedachten:

 

Waer toe dient het trouwen secht,

 

Dan om de vry te maken knecht?

 

 

 

7.

 

Dat s'lichaems schoonheyt vry vergae,

 

Ick en vraghe niet daer nae,

 

Soo maer blijvet

 

En beclijvet

 

Schoonheyt van het reyn ghemoet:

 

Het lijf de wormen spijsen moet.

 

 

 

8.

 

Nu ick dit segghe, ghy versucht!

 

Schoonen Herder naer de lucht,

 

Licht u handen

 

Sonder schanden,

 

Biddet onsen Vader goet,

[p. 68]

 

Dat met ons tween zijn wil hy doet.

 

 

 

Besluyt.

 

Die reyne liefd' in't herte draeght,

 

Naer het lichaem hy niet vraeght.

 

Maer de sinnen

 

Hem doen minnen:

 

Dus, o Nederlandsche ieught

 

Mint slechs het lichaem om de deught.