Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

[p. 27]

Nieu liedeken, op de voyse: Ick was een clercxken, etc.

MIjn oogskens weenen, mijn hert moet suchten,
Om die niet uyt medooghen bloost:
Noch het versteenen of smert doet vluchten,
Euphrasia mijn ooghen troost.

Wat heb ick menich Venus diertjen

In amoreuscheyt afghestaen,
Om van dit eenich Violiertjen
Haer min en heuscheyt te begaen.

Ghy soete Lelikens der dalen

Ons Amsterdamsche schoonheyt licht,
Dees goede jonsten wilt vertalen
Haer liefde in de mijne sticht.

Ick ben mijn selver niet gheboren,

Noyt eyghen vryheyt en behagh:
(Een slaeff in haer ghebiedt vercoren)
Tooch ionst en blyheyt als ick magh.

Ick leef soo langh, als ick mach leven,

Wanneer zy wil en leef ick niet.
In een ellendich bitter leven,
Ick sterf de nimmer doot en siet.

Dees can zy my ter noot ontdraghen,

(Maer lacij) soo wanneer zijt' laet.
Mijn hert in dit verstoot en plaghen
Wel duysentmael de doot begaet.

PRINCE

Daerom ghy Princen in haer gratij

Een trouwe minnaer commandeert,
In sulcker goe recompensatij
Als yder een op my begeert.