Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet.

Corts doen de Mane stont, met Argi ront omtoghen,

End' dat de stille nacht, haer slaep-cruyt zaeyde neer,

Beving' my eenen droom, my docht nae mijn begheer,

[p. 15]

 

Dat ick mijn lief betraght, vont neffens my gheboghen,

 

Ic custe, streeld' end' smeert, haer lipkens, borsjens, oogen.

 

Maer smorgens vont ic my, van troost beroovet seer:

 

T'slaeplaken in de mont, haer armkens lieflijck teer,

 

In een Bed-stoc verkeert, mijn vreugt met droom bedrogen.

 

Verrader, schelmsen droom: waerom vliet ghy soo ras

 

Lust u den spot met my, so verlengt dijnen pas,

 

End' blijf my langher by, met een gheneught volcomen.

 

Bedriegher crijgh ick niet dan uwen spot end' lach,

 

Van harer schoonheyts roos, soo geeft my dat ic mach

 

Drie duysent jaer soo soet, sonder ontwaken droomen.