Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Epigramma.

EEns heb ick ghesien het dier
Dat my wentelt in het vyer,
Dat my wentelt inden gloet
daer ick levend sterven moet.

Looser dier ick noyt en sach,

Van manieren van ghewach,
Waer ick loop, waer ick wil gaen,
T'dier comt altijt voor my staen.

Schoonder dier en isser niet,

soo ghy't wel te deegh besiet,
salich die dit dier vernam,
Doen dit dier ter werelt quam.

Salich die dit dier eerst vont,

sonder dat hy was ghewont,
salich waerder Goden Godt,
Was hy noyt van t'dier bespot.

Al die Goden saghen ras

Doent noch niet Volmaeckt en was,
Doent noch toonde vreught noch pijn,
Dat het haer verderf sou zijn.

Selfs heeft Iupiter gheseyt

Eer hy was van 't dier verleyt,
Laet ons t'half volwrachte dier
Weer gaen werpen in zijn vyer.

T'dyer dat heeft eerst voortgebracht,

T'dier dat met de Goden lacht,
Wt dit dier soo comt het Vyer,
Wt dit vyer soo comt het dier.

T'dier dat is het wesen soet

Van een maechdelijck ghemoet,
t' Is een bitter soete pijn,
Als het Vyer by t'Dier mach zijn.