Den Bloem-hof van de Nederlantsche Jeught beplant met uijtgelesene Elegien, Sonnetten, Epithalamien, en gesangen etc

Sonnet

Gesicht niet meer geschicht, maer tvvee vergulden Sterren,

Sterren die claerder zijn dan selfs de volle Maen,
Bestraelt (eylaes) mijn siel, of t' is met my ghedaen,
Beschijnt (eylaes) mijn hert, ten minsten eens van verren.

Van verren o mijn lief, vvant so vvy niet en derren

Ons ooghen op den dach, recht inde Sonne slaen,
Hoe soude doch mijn siel, recht tegen connen gaen
Dat licht dat niet alleen mijn sinnen can vervverren.

Maer selfs mijn hert ontsteect in een soo vvreeden vyer,

Doch blyft my even by, vvant als der menschen ooghen
Een droeve duysternis geduerichlijcken doogen,

Soo langh de son haer hooft en Stralen houdt van hier:

soo vvaer het ooc met my, en had ic niet het licht
Dat uyt u aenschijn comt, en goddelick ghesicht.