Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt

vermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens

Van S. Dominicus.

Op de wijse: Fortuyn ghy drayet my tegen.

DOminicus verheven
Staet ons ten toon,
Die deur sijn heyligh leven,
En deughden schoon
Ons dient tot een patroon,
En een exempel claer
Die-men behoort te volghen naer:

Als sijn deught-same Moeder,

Van hem gingh groot
Den Heer was haeren behoeder,
In alle noot.
Sy versagh wonder bloot,
Van haer heylighe vreught
In haeren slaep deur 's gheest ghenucht.

Eenen hont sach hy waken,

Veur haer ghesicht
Met een torse in kaken,
Brande licht

[p. 220]

 

Hier deur wertsy ghesticht,

 

Dat haer vreught over-al

 

Sonde verlichten d'aertsche dal.

 

Als dit kint met verlanghen,

 

Gheboren was,

 

T'heeft sijn doopsel ontfanghen,

 

Neerstich en ras,

 

Men sach op t'selfe pas,

 

Een ster dit vast ghelooft

 

Blinckende klaer boven sijn hooft.

 

Als hy nu was ghecomen,

 

Tot sijn verstandt,

 

En in sijn cracht ginck vromen,

 

Seer goeder hant,

 

Godts liefde bleef gheplant,

 

In sijn herte bequaem

 

Waer deur hy Godt was aen-ghenaem.

 

Wie soud' den loff verklaren,

 

Van desen man

 

Die van sijn jonghe jaeren,

 

Sijn vleesch verwan,

 

De werelt ons tyran,

 

Met den duyvel vol nijdt:

 

Saligh is hy die wettich strijdt.

 

Hy was seer goet van gronde,

 

Sijn leven lanck

 

Wachtende hem van sonden,

 

Door s' vleesch bedwanck,

 

Godt gaf hy loff en danck,

 

In alle teghenspoedt:

[p. 221]

 

Wel moet hy vaeren die wel doet.

 

Den armen met verkloecken,

 

Heeft hy besocht

 

Sijn kleeren en sijn boecken,

 

Daerom verkocht,

 

Hier me soo hy best mocht,

 

Heeft hem in noot versien;

 

Liefde doet veel deughden gheschien.

 

Hy gonck stichten en leeren,

 

De ketters quaedt

 

En tot t'gheloof bekeeren,

 

Deur wijsen raedt,

 

Hy badt oock metter daet,

 

Veur de verdolde meest,

 

Al deur de kracht des heylighen Gheest.

 

Desen heylighen stichter

 

Deur sijn vermaan,

 

Was der sielen verlichter,

 

Sonder belaen,

 

Daer by heeft hy ghedaen,

 

Waer dat hy heeft gheweest,

 

Veel miraculen soo men leest

 

Het Roosen-krans-ken weerdich

 

Om t' bedden net

 

Heeft desen man rechtveerdich,

 

Eerst in gheset,

 

Daer men de Heer met,

 

Sijn Moeder me vereert,

 

Liefde tot Godt hier deur vemeert.

 

Als hy veel goede daden,

[p. 222]

 

Hadde volbracht,

 

Deur-gaende 's werelts paden,

 

Wijs en bedacht

 

Hy heeft in't lest betracht,

 

Met sijn lampen bereyt

 

D' eeuwighe vreught der salicheydt.

 

O glorieuse Vader,

 

Dominice,

 

Bidt veur ons alle-gader,

 

Om rust en vre,

 

En dat wy sondaers me,

 

Van Godt ghenade ontfaen,

 

Heylighen vrient wilt ons by-staen.