Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt

vermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens

[p. 205]

Klacht-liedt van een ziele uyt het Vaghevier.

Op de vvijse: Menschen ghierigh, &c.

MEnschen, aenhoort mijn klaghen
Die noch in't leven zijt;
Hoort wat ick moet verdraghen
Noch eenen langhen tijdt:
Gheen tongh soudt al verhalen,
Gheen hert bepeysen schier,
Gheen schilder kan 't bemaelen
Wat dat ick moet betaelen
In dit swaer Vaghevier.

Mijn lichaem is begraven,

Ick ligh hier inden brandt;
Och my yemant quaem laven,
En reyckten eens de handt,
Als ick gingh uyt dit leven,
Ick was noch wat besmet:
Hierom moet ick nu beven:
Maer ick bid, wilt my gheven
V bystand door 't ghebedt.

Ick heb op deser eerde

Hoy, stoppelen, en bout,
En goedt van kleynder weerde
Op den grondt vast ghebout
Dus moet ick, laes! Om desen,
Den brandt verdraghen hier:
Mijn werck dat wierdt mis-presen,

[p. 206]

 

Doch sal ick saligh wesen

 

Maer soo, als door het vier.

 

Ick mach Godt niet aenschouwen

 

Dit is dat my meest quelt:

 

In't vier werd' ick ghehouwen,

 

My dunckt dat ick schier smelt

 

Och die dit wel versinden

 

Hy sou wel doen de deught,

 

Ten minsten ghy mijn vrienden,

 

Die my voor tijts beminden,

 

V betert, als ghy meught.

 

Ter wereldt werdt ghevonden

 

Gheen lijden alsoo swaer,

 

Ghelijck ick voor mijn sonden

 

Hier lijde menigh iaer:

 

Waer't dat de menschen saghen

 

Een beest in sulcken smert,

 

Sy soudent seer beklaghen,

 

En helpen uyt die plaghen!

 

Dat my gheweygert werdt.

 

Ten minsten hoort mijn kermen,

 

Ghy die mijn vrienden zijt.

 

Wilt mijnder toch ontfermen,

 

Die nu treckt mijn profijt;

 

Wilt gheen ghenad' verbieden

 

Den gheheh die zijn doot;

 

Doet dat ghy woudt geschieden

 

Als yemandt van u lieden

 

Oock waer in desen noot.

 

'Tis goet te zijn ghedachtich

[p. 207]

 

Die nu ghestorven zijn

 

Dus roept: ô Godt almachtigh

 

Verlost-se vande pijn,

 

Verhoort Heer ons ghebeden

 

Door u vergoten bloedt;

 

Verleent al d'overleden,

 

Die noch sijn hier beneden,

 

Rust, en het eeuwigh goedt.