Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt

vermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens

Een Nieuw Liedeken,

Op de wijse: Quam Mariam dulcibus ocellis.

Ach hoe goet is't Godt hier aen te hangen,
Van sijn liefde nu gheheel bevanghen,
Menichvuldich zijn hier sijn wellusten,
Die gheluckig 't hert in hem doen rusten,
Wegh bedrogh des wereldts, wegh ghemaeckten schijn van 't goet,
Soeten Iesu, soeten Iesu brant en blaeckt in mijn ghemoet.

2. Wat verstant zal al sijn troosten tellen:

[Oft] wat tongh is machtich die te mellen?
Die den [Heer], grootdadich sonder palen,
Doet in't hert, [soo overvloedich] dalen.

Wech bedroch, &c.

3. Met wat vreught comt Godt de zielen kussen

Hun begeerten met sijn lippen blussen,

[p. 97]

 

Die hy doet in sijnen arm slapen,

 

Alle soetheyt uyt sijn borsten rapen.

 

Wegh bedrogh, &c.

 

4. Maer wie sal, sijn aenspraeck oot ver[monden],

 

Daer in't hert comt soetjens me doorwonden?

 

Comt vrindin, mijn Bruydt, mijn duyt, mijn schoone,

 

Seght hy dit sit inden hoochsten troone.

 

Wegh bedrogh, &c.

 

5. Siet heel schoon zijt ghy, mijn wel beminde

 

Seght den Heer, en sy als eenghesinde

 

Antwoort snel: Heel schoon zijdy Beminden,

 

Wat gheluck is't dit te ondervinden.

 

Wegh bedrogh, &c.

 

6. Wat gheluck is't op den Heer te rusten,

 

Op te klimmen rijck soo van wellusten

 

Hier uyt des' Woestijn vol van verdrieten,

 

In den opganck Godt hier te ghenieten.

 

Wegh bedrogh, &c.

 

7. Maer wat sal de ziel dan zijn in't sterve,

 

Als sy Godt niet meer sal konnen derven,

 

Als hy haer sal uyt dit dal doen scheyen

 

Tot de Beke der wellusten leyen.

 

Wegh bedrogh, &c.

 

8. Als hy haer met't aenschijn vol genaden

 

T'allen eeuw te vollen sal versaden,

 

Van jolijt haer eeuwich op doen springhen,

 

Sijnen lof met d'edel gheesten singhen.

 

Wegh bedrogh, &c.