Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt
(1645)–Anoniem Blijden-weg tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt–
Auteursrechtvrijvermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens
[pagina 94]
| |
Op de wijse: O liefste lieff mijn schoone vrindinne.
Enghel.
COuragie ziele wilt u verblijden,
En stellen allen druck besijden,
Waerom wilt ghy dus lamenteren
Als u gheschiedt naer Godts begheeren.
Stelt toch in Godt alleen u betrouwen
In alles leert Godts wil aenschouwen
Waerom wilt ghy dus treuren en suchten,
Scheyt in Godts will' all' uwe genuchten.
Ziele.
Och hoe soud' ick my hier verblijden
Die niet en voel dat druck en lijden
T'is niet dan druck en swaer allende
Waer heben ick my keer oft wende.
Enghel.
Den Heer die siet u tribulatie,
Dus peyst dat hy sal gheven gratie,
Wilt u betrouwen op hem stellen,
Ende u selven soo niet quellen.
Ziele.
En isser anders gheen passagie
Daer ick kan doen mijn pelgrimagie?
Moet ick het Cruysken dan aenveerden
En laeten Godt met my gheweerden?
| |
[pagina 95]
| |
Enghel.
Iae dit ist best ghy cont verkiesen,
In alles u selven leert verliesen;
Gheest Godt den sleutel van u herte
Want dit is toch all' sijn begheerte.
Ziele.
Och dit is alle mijn begheeren
Dat Iesus my soud' gouverneren
Hoe wel 't natuerken schijnt te schroomen,
Wanneer sy siet het Cruysken comen.
Enghel.
Daer en is al niet aengheleghen
Dit weet men dat die Heylighen pleghen
Oock te ghevoelen als sy leefden
Dat haer natuer voor't Cruysken beeffden.
Ziele.
Dit troost voorwaer mijn hert van binnen
Want ick soud' gheerne Godt beminnen
Maer als ick voel 't natuerken strijden,
Soo ist van binnen en buyten lijden.
Enghel.
Houdt vast maer desen goeden wille
Laet Iesus wercken soet en stille,
En peyst in alle druck en smerte
Iesus is binnen in mijn herte.
Ziele.
Somtijdts mijn hert is soo vol vreesen
Hou soud' Iesus daer binnen dan wesen?
My dunckt die golven en die baeren
Mijn ziel verdrucken en beswaeren.
| |
[pagina 96]
| |
Enghel.
Is Iesus niet in't schipken ghevonden
Dat door 't tempeest scheen gaen te gronde?
Nochtans hy soetelijck scheen te slapen
Soo dat s' hem quamen wacker maken.
Ziele.
Wel aen dan nu op dese ure
Al strijdt en worsteldt mijn crancke natuere
O Godt ontfanckt hert, ziel, en leven,
T'is u uyt liefden al ghegheven.
|
|