De Blauwvoet. Jaargang 2

Avond

aan Paul Kenis

O, gij die belast en beladen zijt
met zware droefenis! Zie 't avondzinken
in purper waas verdwijnen; Aanschouw het blinken
van de avondster in blauwe oneinigheid!

Mijn broeder, kom in mijnen gaard getreden,
de zwarte en kil omschorste boomen blaren
heel teer en bleekig groen, de perelaren
dragen witte parelmoeren kleeden

om hun lenden, de kromme appeltronken
vieren 't blijde feest van 't Lentegroeiën
mede. Zie hoe de appelbloessems gloeiën
om 't gekus van gouden zonnelonken,

hoe de magnolieren witte vlammen
in hun donkergroene kelken branden,
en hoe de moerdauw op de jonge landen
zilver perels zaait - Hoe de gammen

onder teeder-roze vingertoppen
van mijn lief op de wit klavieren
toetsen één voor één in slanke zwieren
op mijn talmend harte komen kloppen!

Zie dees Lenteävond is zoo schoon,
mijn broeder! Kom in mijnen gaard getreden
en rust uw moeë en afgematte leden,
op dees bank. Dees avond is zoo schoon,

mijn vriend - wiens blik ik nooit aanschouwen
mocht; en kijk zoo simpel niet op mij!
Mijn Hart is week van 't roodo bloeden. Gij
weet niet wat ik leed en mij kwam rouwen!

Aug. Vanhoutte.