De Blauwvoet. Jaargang 1

Vox Populi...

De mare gaat door den lande:
‘De vijand vliedt, hij vliedt!’
Hoe kwam het tot dien zege?
Dan weten menigen niet.
_* * _*
Daar zit de grijze Koning
op zijnen purpren troon;
de eerwaarde lokken dragen
de fonkelende kroon.

Zijn 'linker torscht den scepter,
zijn 'rechter den bokaal;
hij leêgt haar keer op keere,
de gouden reuzenschaal.

Daar stormen de rijksbaronnen,
ter zonnige troonzaal in:
‘O Koning! de vijand beroept ons
ten kamp, met konenden zin!’?

De Koning glimlacht deemoedig
en heft den reuzenbokaal:
‘Des Hemels wille geschiede,
Kom, vul me nog eens de schaal.’

Daar jammert onder de vensters
een woelige menschenvloed:
‘De vijand brandt en plundert
schut, Koning, have en goed!’

Weer glimlacht hij deemoedig
en heft den reuzenbokaal;
‘Des Hemels wille geschiede,
Kom, vul me nog eens de schaal!’

Daar komen zijn beide zonen
en knielen neêr voor den troon:
‘O Vader! de vijand nadert,
red lijf en land en kroon!’

Nog glimlacht hij deemoedig,
en heft den reuzenbokaal:
‘Des Hemels wille geschiede,
kom, vul me steeds de schaal!’

Nu is 't des kofnars beurte,
Hij kakelt: ‘zoowaar ik leef,
een dag nog en de vijand
verwoest onzen wijnoogst, neef;

‘en nimmermeer zullen wij drinken
den gouden peerlenden wijn,
en de koninklijke drinknap
zal eeuwig ledig zijn....’

Daar schrok de Koning geweldig,
zijner hand ontglipt den bokaal,
en, ijlings opgerezen,
omklemmen zijn vingers het staal!

‘Te wapen! mijne getrouwen
gordt aan het heldenzwaard!
het geldt het heiligste op aarde
te strijden voor land en haard!’

En zij kwamen.... zijne getrouwen....
versloegen 't vijandlik heer, - en
juichten dan: ‘Eere den Koning,
des lands redder, eer!’
_* * _*
Zoo drinkt steeds de oude Koning
den gouden peerlenden wijn,
- en zal hij in brons verrijken,
als hij zal gestorven zijn!

Victor Dela Montagne.