Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xij. Capittel.

¶ De Apostel leert ons hoe dat wy verdragen sullen tquaet dat ons van ander ghedaen wort, ende sullen scouwen tquaet dat door ons mocht gheschien, ende leert ons tot alle lijtsaemheyt ende vromicheyt.

1

⁺ DAer om oock wy, dewijle wy sulcken hoop ghetuyghen om ons hebben,^* so laet ons afleggen de sonde die ons altoos aencleeft ende traech maect, ende laet ons loopen door verduldicheyt in den strijdt, die ons verordineert is,

+ A vers 1

* Rom. 6.a.4. Ephe. 4.b.23 Coloss. 3.a.8. 1.Petri. 2.a.1.

2

Ende opsien op Iesum, den aenheffer ende volbrengher des gheloofs, welcke, doen hy wel hadde moghen vruechde hebben, verdroech hy dat^† Cruyce, ende en achtede der schanden niet, ende heeft hem gheset tot der rechter handt op den stoele Godts.

† Philip. 2.a.8.

3

Ghedenct aen dien, die sulck een wederspreken van den sondaren teghen hem verdraghen heeft, op dat ghi in uwen moet niet traech en wordet,

4

Ende aflatet, want ghy en hebt noch niet, tot op dat bloet wederstaen, met teghenstrijden teghen de sonde:

5

Ende hebt alreede vergheten des troosts, die tot v spreect, als tot den kinderen:^† Mijn sone en achtet de castijnghe des Heeren niet cleyn, ende en versaecht niet, als ghy van hem ghestraft wort.

† Prou. 3.b.11. Iob. 5.c.17.

6

^‡ Want welcken de Heere lieft heeft, dien castijt hy: Ende hy gheesselt eenen yegelijcken soon, dien hy aenneemt.

‡ Apoc. 3.b.19.

7

⁺ Ist dat ghy de castijnge verdraecht, soo biedt Godt hemseluen v, als den kinderen. Want waer is een soon dien de vader niet en castijet?

+ B vers 7

8

Maer zijt ghy sonder castijnghe, welcker si alle zijn deelachtich geworden, so zijt ghy bastaerden, ende geen kinderen.

9

Oock ist dat wy onse lichamelijcke vaders, tot Castijers ghehadt, ende haer gheureest hebben, en souden wy dan niet veel meer onderdanich zijn, den gheestelijcken vader, op dat wy leuen?

10

Ende gene hebben ons wel weynich daghen gecastijt na haren goetduncken: Maer dese tot nutticheyt, op dat wy zijne heyliginghe vercrijghen.

11

Maer alle castijnghe, als sy teghenwoordich is, soo en dunckt sy ons gheen vruechde, maer truericheyt te zijn. Maer daer na sal sy geuen een vreetsame vrucht der gherechticheyt, den ghenen, die daer door gheoeffent zijn.

12

^* Daer om recht weder op de traghe handen, ende de moede knien,

* Esaie. 35.a.3.

13

Ende doet ghewisse treden met uwen voeten, op dat niemant en struyckele, ghelijc als een cruepel, maer veel meer ghesont worde.

14

^+† Iaghet na den vrede teghen alle man, ende der heyliginghe,^‡ sonder welcke niemant den Heere sien en sal.

+ C vers 14

† Rom. 12.c.18.

‡ Matt. 5.a.8.

15

Ende siet daer op, datter niemant^† Gods ghenade en versuyme, op datter niet eenighe bitter wortel op en wasse, ende onurede aenrichte, ende vele door de selue veronreynicht worden.

† 2.Cor. 6.a.1.

16

Dat daer niemant een Hoereniagher en sy, ofte godloose, ghelijck als Esau,^‡ die om eender spijse wille, zijn eerste geboorte vercocht.

‡ Gen. 25.d.32.

17

Maer wetet, dat hy daer na, doen hy de seegheninghe eruen woude, verworpen is,^* want hy en vant gheen plaetse ter boete, hoe wel hy die met tranen sochte.

* Gen. 27.f.38.

18

^† Want ghy en zijt niet ghecomen tot den berch, diemen aenroeren conde, ende met vyer brande, noch tot der donckerheyt, ende duysternisse,

† Exod. 20.c.21.

19

Ende onweder, noch tot den gheluyde der Basunen, ende tot der stemme der woorden,^‡ welcker haer weygherden, diese hoorden, dat haer dat woort ymmer niet gheseyt en werde,

‡ Exod. 20.c.19.

20

Want sy en mochtent niet verdraghen, dat daer gheseyt wert.^* Ende wanneer een dier den berch aenruerde, soo soudet ghesteenicht, ofte met eenen gheschutte, doot gheschoten worden.

* Exod. 19.b.13.

21

Ende alsoo verschrickelijck was dat ghesichte, dat Moses sprack: Ick ben verschrickt ende beue.

22

Maer ghy zijt ghecomen tot den berghe Sion, ende tot der Stadt des leuendighen Godes, tot den Hemelschen^† Ierusalem, ende tot den hoope veler duysent Enghelen,

† Apoc. 21.b.10.

23

⁺ Ende tot der ghemeynte der eerste gheborenen, die in den Hemel aengheschreuen zijn, ende tot Gode den richter ouer alle, ende tot den gheesten der volcomener rechtueerdighen,

+ D vers 23

24

Ende tot den^† Middelaer des Nieuwen Testaments Iesu,^‡ ende tot den bloede der besprenginghe, dat daer beter spreeckt, dan^* Abels.

† 1.Timo. 2.a.5.

‡ 1.Petri. 1.a.2. Hebr. 9.c.14.

* Gen. 4.b.9

25

^† Siet toe, dat ghy v des niet en weyghert, die daer spreeckt. Want ist dat ghene niet ontuloden en zijn, die haer zijnder weygherden, doen hy op Aerden sprack, veel min wy, ist dat wy ons des weygheren, die van den Hemel spreeckt,

† Hebr. 2.a.3.

26

Welcks stemme doen ter tijdt de Aerde beweechde. Maer nv beloeft hy, ende spreeckt:^† Noch een mael wil ick beweghen, niet alleen de Aerde, maer oock den Hemel.

† Hagg. 2.b.7.

27

Maer dat selue, noch een mael, bediedt, dat dat beweechlijcke verandert sal worden, als

[p. 99r]

dat ghemaeckt is, op dat dat onbeweechlijcke blijue.

28

Daerom, dewijle wy ontfanghen een onbeweechlijc Rijck, so hebben my genade^* door welcken wy Gode sullen dienen, om hem te behaghen, met eerbiedinghe ende vreese:

* 1.Pet. 2.a.4.

29

^† Want onse Godt is een verterende vyer.

† Deu. 4.d.24.