Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .vj. Capittel.

¶ De Apostel leert hier wien dat zijn leeringe bequaem is oft onbequaem. Ende waerschout ons grootelijcks, dat wy de verlichtinge die ons doort woordt Godts gheschiet is, niet en souden verlaten. Verhaelt hier vande belofte die Abraham gheschiet is.

1

⁺ DAerom willen wy de leere vanden beginne des Christelijcken leuens, nv laten varen, ende tot der volcomenheyt grijpen:

+ A vers 1

2

Niet noch eenmael gront legghende van boete der dooder wercken, vanden ghelooue aen Godt,

3

Vander Doope, vander Leere, van Hantoplegghinghe, vander verrijsenisse der dooden, ende van dat eewige ordeel.

4

Ende dat willen wy doen^* ist dat het Godt anders toelaet.

* Actor. 18.c.21. Iaco. 4.b.15.

5

^† Want het is onmoghelijck, dat die ghene, die eenmael verlicht zijn, ende ghesmaeckt hebben de Hemelsche gaue, ende deelachtich gheworden zijn des heylighen gheests^‡ ende ghesmaket hebben dat goedertieren woort Godts, ende de crachten der toecomender werelt,

† Heb. 10.c.26

‡ 2.Pet. 2.c.20.

6

Ist dat sy af vallen (ende wederom haerseluen den Soon Gods cruycen, ende voor eenen spot houden) dat sy souden wederom vernieut worden ter boete.

7

⁺ Want de Aerde, die den Reghen drinckt, die dickwils ouer haer coemt, ende bequaem Cruyt draecht, den ghenen diese bouwen ontfanckt segheninghe van Gode.

+ B vers 7

8

Maer welcke doornen ende dijstelen draecht, die en dooch niet, ende is den vloecke naby, welcke men ten laetsten verbrant.

9

Maer wy betrouwen ons, ghy liefsten, wat beters tot v, ende dat der salicheyt naerder sy, hoe wel wy also spreken:

10

Want Godt en is niet onrechtueerdich^* dat hy verghete uwes wercx ende arbeyts der liefden, die ghy bewesen hebt aen zijnen Naem, doen ghy den Heylighen diendet ende noch dient.

* Pro. 14.d.31. Mat. 25.d.41 Mar. 9.e.40 Ioan. 13.c.20.

11

Maer wy begheren, dat een yeghelijck van v, die selue neersticheyt bewijse, de hope vast te houden tot aent eynde:

12

Op dat ghy niet wanckelmoedich en wordet, maer Nauolghers der gheender die door den ghelooue ende verduldicheyt, de beloftenisse beeruen.

13

Want als Godt Abraham beloefde, doen hy by gheenen grooteren te sweren en had^* swoer hy by hemseluen,

* Genes. 22.c.16

14

Ende sprack: Voorwaer ick wil dy^† seghenen, ende vermeerderen.

† Gen. 12.a.3. 18.d.18. Psal. 105.a.5.

15

Ende also bleef hy verduldich, ende vercreech de Belofte.

16

De menschen sweren wel by eenen grooteren dan sy zijn^‡ ende de Eedt maeckt dat eynde alles twists, daert vast by blijft onder haer.

‡ Exod. 22.b.11

17

⁺ Maer Godt, doen hy den Erfghenamen der beloftenis oueruloedelijck wilde bewijsen, dat zijn raet onwanckelbaer is, heeft hy eenen Eedt daer toe gedaen,

+ C vers 17

18

Op dat wy door twee stucken, die onwanckelbaer zijn (want het is onmoghelijck, dat Godt lieghe) eenen stercken troost hebben, wy die toeulucht hebben, ende vast houden aen de aengheboden hope,

19

Welcken wy hebben, als eenen sekeren ende vasten Ancker onser sielen, die oock ingaet, in dat inwendighe des voorhancks,

20

Daer de Voorlooper voor ons inghegaen is, Iesus^* een hooghe Priester gheworden in eeuwicheyt, nae der oordeninghe Melchisedech.

* Heb. 5.a.1. 8.a.1. 9.b.11.