Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iiij. Capittel.

¶ De Apostel leert dat wy zijn stemme hooren ende gheloouen sullen, om te comen inde eewighe ruste, ende dattet onghelooue belet de salicheyt der menschen: Leerende voort dat het woordt Godts een scherp tweesnijdende Sweert is.

1

⁺ SO laet ons nv vreesen, dat wy de belofte, in te comen tot zijnder ruste, niet en versuymen, ende onser niemant te rugghe en blijue:

+ A vers 1

2

Want het is ons ooc vercondicht, ghelijck als ghenen.^* Maer dat woort der prekinghe en holp ghene niet, doen die niet en gheloofden, diet hoorden.

* Esaie. 7.b.9. Rom. 2.b.13.

3

Want wy, wy die gheloouen, gaen inde ruste, alsoo hy sprack: Dat ick swoer in mijnen toorn, sy en souden tot mijnder ruste niet comen. Ende, tis waer, doen de wercken van aenbeghin der werelt ghecomen waren,

4

Sprack hy op een plaetse, vanden seuenden dach alsoo:^* Ende Godt rustede op den seuenden dach van allen zijnen wercken.

* Gene. 2.a.2. Exod. 20.b.11

5

Ende hier in dese plaetse, wederom:^† Sy en sullen niet comen tot mijnder ruste.

† Psal. 95.b.11.

6

⁺ Na dient nv noch voorhanden is, dat sommighe sullen tot die selue comen: Ende die, dient ten eersten vercondicht is, en zijn daer toe niet ghecomen, om des onghelooues willen.

+ B vers 6

7

Soo beteeckent hy wederom eenen dach, nae sulcker langher tijt, ende seyt, Door Dauid, heden, als gheseyt is,^‡ Ist dat ghy heden zijn stemme hoort, soo en verstockt uwe herten niet.

‡ Psal. 95.b.7. Hebre. 3.b.7.

8

Want waert dat Iosue haer tot ruste hadde ghebracht, soo en soude hy hier namaels niet van eenen anderen dach gheseyt hebben.

9

Daerom isser noch een ruste voorhanden, den volcke Gods.

10

Want wie tot zijnder ruste ghecomen is, die rust oock van zijnen wercken^* ghelijck als Godt vanden zijnen.

* Genes. 2.a.2.

11

⁺ Soo laet ons nv neersticheyt doen, in te comen tot deser ruste, op dat niemant en valle in dat selue exempel des ongheloofs.

+ C vers 11

12

Want dat woort Gods is leuendich ende crachtich, ende scherper dan eenich tweesnijdende^† sweert, ende doordringt tot dattet scheydet siel ende gheest, oock merch ende beenen, ende is een Richter der ghedachten ende sinnen des herten,

† Esa. 49.a.2. Eccle. 12.c.11. Ephe. 6.b.17

13

^‡ Ende daer en is gheen Creatuer voor hem onsichtbaer. Maer alle dinck is bloot, ende ontdeckt voor zijnen ooghen. Van dien spreken wy.

‡ Eccli. 15.c.19. 23.d.28.