Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxvij. Capittel.

¶ Hoe Paulus te schepe ghinck ter See, om te reysen na Romen, ende van de schipbrekinghe. Hoe de Crijchsknechten raet hielden om de gheuanghenen te dooden.

1

⁺ ENde doent besloten was, dat wy in Italien schepen souden, leuerden si Paulum ouer, ende sommige ander gheuanghen, den Onderhooftman met name Iulio, vander Keyserlijcker Schare.

+ A vers 1

2

Ende doen wy in een Adramitisch^* Schip traden, op dat wy aen Asien henen schepen souden, voeren wy van Lande. Ende^† Aristarchus wt Macedonien van Thessalonien was met ons,

* 2.Cor. 11.d.27

† Acto. 19.d.29. 20.a.4. Collos. 4.a.9

3

Ende quamen des anderen daechs aen tot Sidon. Ende Iulius hielt hem vriendelijck teghen Paulo,^‡ gaf hem orlof, tot sinen goeden vrienden te gaen, ende hem seluen wel te besorghen.

‡ Acto. 24.c.23. 28.b.16.

4

Ende van daer stieten wy af, ende scheepten onder Cypren henen, om dat ons de winden teghen waren.

5

Ende scheepten op de zee voorby Cilicia ende Pamphilia, ende quamen tot Myra in Lycia.

6

Ende aldaer vant de Onderhooftman een Schip van Alexandria, dat scheepte in Italien, ende bracht ons daer op.

7

Ende doen wy lancksaem scheepten, ende in veel dagen nauwelijck teghen Gnidon quamen (want de wint belette ons) scheepten wy onder Creta henen, nader stadt Salmone,

8

Ende en toghen nauwelijc voorby. Doen quamen wy aen een stede, die heet goede Hauen, daer was de stadt Lasea naby.

9

Doen nv veel tijts vergaen was, ende nv meer sorghelijck was te schepen, daerom dat ooc de Vasten alreede voorby was, vermaende haer Paulus,

10

Ende sprac tot haer: Lieue Mannen, ick sie dat de Schipuaert met hinder ende groote schade wil toegaen, niet alleen des lasts ende des Schips, maer oock onses leuens.

11

Maer de Onderhooftman gheloofde den Schipper ende den Stierman meer, dan dien, dat Paulus seyde.

12

⁺ Ende doen de Hauen ongheleghen was, om te winteren, dochte den meesten gheraden te zijn, van daer te varen, oft si costen comen tot Phenicien te winteren, welcke is een Hauen aen Creta, tegen den wint Suytwest ende Noortwest.

+ B vers 12

13

Ende doen de Suydenwindt waeyde, ende sy meynden, sy hadden nv haer voornemen, maecten si haer op nae Asson, ende voeren aen Creta henen.

14

Maer niet langhe daer nae, verhief hem tegen haer voornemen eenen stormwint, diemen noemt Noortoost.

15

Ende doen dat Schip gheuaet wert, ende en conde hem teghen den wint niet richten, gauen wijt op, en dreuen also.

16

Ende wy quamen aen een Eylandt, dat hiet Clauda, daer en conden wy nauwelijck een Boot vercrijghen,

17

Dat togen wy op, ende ghebruyctent ter hulpe, ende bondent onder aen dat Schip: Want sy sorchden, dattet in de Syrten mocht vallen, ende lieten dat Vat neder, ende voeren alsoo.

18

Ende doen wy grooten storm gheleden hadden, doen deden si des anderen daechs een wtworp.

19

Ende op den derden dach, worpen wy met onsen handen wt de ghereetschap inden Schepe.

20

Ende doen in veel daghen noch Sonne noch ghesterte en verscheen, ende gheenen cleynen storm ons aenstaende was, was alle hope onses leuens wech.

21

⁺ Ende doenmen langhe niet ghegheten en hadde, tradt Paulus int midden onder haer, ende sprack: Lieue Mannen, men soude my ghehoor ghegheuen, ende niet van Creta opghebroken hebben, ende ouer ons dit leedt ende schade behaelt hebben.

+ C vers 21

22

Ende nv vermane ick v, dat ghy onuersaecht zijt: Wandt niemandts leuen van ons en sal vergaen, dan alleen dat Schip.

23

Wandt in dese nacht heeft by my ghestaen, de Enghel Godts, dies ick ben, ende dien ick diene, ende sprack:

[p. 62r]

24

En vreest v niet Paule,^* ghy moet voor den Keyser ghebracht werden, ende siet, Godt heeft v gheschenct alle die met v schepen.

* Acto. 25.b.12.

25

Daerom lieue Mannen, weest onuersaecht, want ic gelooue Gode, het sal alsoo gheschien, als my gheseyt is.

26

^† Mer wy moeten aen een Eylant aenuaren.

† Acto. 28.a.1.

27

Ende doen de veerthiende nacht quam, ende wy in Adria voeren ontrent middernacht, meynden de Schiplieden, si quamen erghens aen een Lant.

28

Ende si worpen dat Loot in, ende vonden twintich vadem diep. Ende een weynich voort aen, worpen si noch eenmael, ende vonden vijfthien vadem.

29

⁺ Doen sorchden si, si souden aen herde plaetsen aen stooten, ende worpen achter wt den Schepe vier Anckers, ende wenschten dattet dach werde.

+ D vers 29

30

Ende doen de Schiplieden de vlucht sochten wt den Schepe, ende den Boot neder lieten in de See, onder eenen schijn, als oft si wilden de Anckers voor wt den Schepe werpen,

31

Sprack Paulus tot den Onderhooftman, ende tot den Crijchsknechten: Ten sy dat dese int Schip blijuen, so en moecht ghy niet leuendich blijuen.

32

Doen hieuwen de Crijchsknechten de Touwen af vanden Boot, ende lieten hem vallen.

33

Ende doent licht begost te worden, vermaendese Paulus alle, dat si spijse tot haer namen, ende sprack: Het is heden den veerthiensten dach, dat ghy verwacht, ende en hebt niet ghegheten, ende en hebt niet tot v ghenomen, daerom vermane ick v spijse te nemen, om v te verquicken.

34

^* Wandt uwer gheen en sal een hayr van dat hooft ontuallen.

* Mat. 10.d.30. Luce. 12.a.7.

35

Ende doen hy dat geseyt hadde, nam hy dat broot,^† dancte Godt voor haer allen, ende bract, ende begost te eten.

† Mar. 6.e.41. Ioan. 6.a.11. 1.Tim. 4.a.3.

36

Doen werden si alle goets moets, ende namen oock spijse.

37

Onser waren altesamen int Schip, twee hondert ende sesentseuentich sielen.

38

Ende doen si sat werden, verlichten si dat Schip, ende worpen dat Coorn inde See.

39

Doent nv dach wert, en kenden si dat Landt niet. Maer sy werden eender Hauen ghewaer, die hadde eenen Oeuer daer wilden si, waert moghelijck, dat Schip aen drijuen.

40

Ende doen sy de Anckers op haelden, lieten si haer der See, ende ontbonden de Roerbanden, ende richteden den Mastboom nae den wint, ende dreuen na den Oeuer.

41

^* Ende doen wy voeren aen een plaetse, die op beyde zijden See hadde, stiet hem dat Schip aen, ende dat voorste deel bleef vast staen onbeweechlijck, maer dat achterste deel brac vande cracht der goluen.

* 2.Cor. 11.d.27

42

Ende der Crijchsknechten raet was de gheuangen te dooden, op dat niemant als hy wt swemde, en ontulode.

43

Maer de Onderhooftman wilde Paulum behouden, ende belettede haer voornemen. Ende hiet die daer swemmen costen, haer eerst inder See te laten, ende ontgaen aen dat lant.

44

Ende de andere, sommighe op berderen, sommighe op dien dat vanden Schepe was. Ende alsoo ghe-schieddet, dat si alle behouden te Lande quamen.