Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xvij. Capittel.

¶ Van veel schoonder leeren in gelijckenisse. Ende hoe Iesus thien Melaetsche reynichde, ende henlieden voorseyde vanden laetsten tijt.

1

⁺ MAer hy sprack tot zijne Iongeren:^* Het is onmoghelijc, datter geen erghernisse en soude comen: Maer wee dien, door welcken sy comen.

+ A vers 1

* Mat. 18.a.7. Mar. 9.e.41.

2

Het waer hem nutter, datmen eenen Muelensteen aen zijnen hals hinghe, ende worpe hem inde See, dan dat hy deser cleynen eenen, argert

3

Wacht v.^† Ist dat dijn broeder aen dy sondicht, soo straft hem: Ende ist dat hy hem betert, vergeuet hem.

† Leuit. 19.d.17 Pro. 17.b.10. Eccle. 17.b.18. Mat. 18.b.15. Iaco. 5.b.19.

4

Ende waert dat hy seuenmael des daechs aen dy sondichde, ende seuenmael des daechs weder tot dy quame, ende sprake: Het berout my, so sult ghijt hem vergheuen.

5

Ende de Apostelen spraken tot den Heere: Sterckt ons het ghelooue.

6

Maer de Heere sprack:^‡ Ist dat ghy ghelooue hebt, als een Mostaertcoorn, ende segt tot desen Moerbesienboom: Treckt v wt, ende verset v inder See, so sal hy v ghehoorsaem zijn.

‡ Mat. 17.c.20. 21.c.21.

7

Wie isser onder v, die eenen knecht heeft die hem ploeghet, oft het Vee weyt, wan-neer hy thuys coemt vanden velde, dat hy hem segghe: Gaet terstont henen, ende set v ter Tafelen?

8

⁺ En ist niet also? Dat hy tot hem seyt: Maeckt reede, dat ick de Auontmaeltijt doe, schort v, ende dient my, tot dat ick ete ende drincke, daer na sult ghy oock eten ende drincken:

+ B vers 8

9

Danct hy ooc den seluen knechte, dat hy ghedaen heeft, wat hem beuolen was? Ick en meyns niet.

10

Also oock ghy, wanneer ghy al dat gedaen hebt, wat v beuolen is, so spreect: Wy zijn onnutte knechten, wy hebben ghedaen, dat wy te doen schuldich waren.

11

Maer het geschiedde, doen hy reysde na Ierusalem, tooch hy midden door Samarien, ende Galileen.

12

Ende als hy in een vlecke quam, ontmoetten hem thien Melaetsche Mannen, die stonden van verre,

13

Ende hieuen haer stemmen op, ende spraken: Iesu, lieue Meester, ontfermt v onser.

14

Ende doen hyse sach, sprac hy tot haer:^* Gaet henen, ende toont v den Priesteren. Ende het gheschiedde, doen sy henen ginghen, werden sy reyn.

* Matt. 8.a.4. Luce. 5.c.14. 14.a.2.

15

Maer een van haer, doen hy sach, dat hy ghesont gheworden was, keerde hy wederom, ende prees Godt met luyder stemmen,

16

Ende viel op zijn aensicht tot zijne voeten, ende dancte hem: Ende dat was een Samaritaen.

17

Maer Iesus antwoorde ende sprac: En zijnder niet thien reyn geworden? Waer zijn dan die negen?

18

En is daer niemant anders geuonden, die wederom keerde, ende gaue Gode de eere, dan alleen dese vreemdelinck?

19

Ende hy sprack tot hem: Staet op, gaet henen, dijn gelooue heeft dy geholpen.

20

⁺ Ende doen hy gheuraecht wert, vanden Phariseen: Wanneer coemt dat Rijcke Gods? Antwoorde hy haer, ende sprack: Dat Rijcke Gods en coemt niet, met wtwendighen ghebaer,

+ C vers 20

21

^* Men sal oock niet segghen: Siet, hier oft daer ist: Want siet, dat Rijcke Gods is inwendich in v.

* Mat. 24.b.23 Mar. 13.c.21.

22

Ende hy sprack weder tot den Iongeren: De tijt sal comen, dat ghy sult begeren te sien, eenen dach des menschen Soons, ende en sulten niet sien.

23

^† Ende sy sullen tot v segghen: Siet hier, siet daer. En gaet niet henen, ende en volcht oock niet:

† Mat. 24.b.23

24

Want gelijck als de blicxem bouen vanden Hemel blicxemt, ende lichtet ouer al dat onder den Hemel is, also sal des menschen Soon in zijnen dach zijn.

25

^† Maer hy moet te voren veel lijden, ende verworpen worden van desen gheslachte.

† Mat. 16.c.21. 17.d.22. 20.b.18. Mar. 8.d.31. 9 d.30. Luce. 18.d.31.

26

^‡ Ende gelijck alst geschiedde ten tijden Noe, so salt oock geschien inden daghen des menschen Soons:

‡ Gen. 7.b.5. mat. 24.d.37. 1.Petr. 3.c.20.

27

Sy aten, sy droncken, sy trouden, sy lieten haer trouwen, tot op den dach doen Noe inde Arcke ghinck, ende de Diluuie quam, ende verdedese alle.

28

Des seluen ghelijcken, gelijck alst gheschiedde^* tot Loths tijden: Sy aten, sy droncken, sy cochten, sy vercochten, sy planten, sy timmerden.

* Ge. 19.c.24. Deu. 29.d.23. Esa. 13.d.19. Iere. 50.f.40. Ezec. 16.f.49 Amos. 4.b.11

29

⁺ Maer op den dach, als Loth wt So-

+ D vers 29

[p. 34r]

doma ghinc, doen reghender Vyer ende Solfer vanden Hemel, ende verdedese alle.

30

Op die wijse salt oock toegaen, op den dach, wanneer des menschen Soon gheopenbaert sal worden.

31

Inden seluen daghe, wie op het dack is, ende zijn huysraet inden huyse, die en dale niet neder om dat selue te halen. Des seluen ghelijcken, wie op den velde is, die en keere niet om, na dien, dat te rugghe is.

32

^* Ghedenckt aen Loths Wijf.

* Gen. 19.e.26.

33

Wie^† zijn siele soect te behouden, die salse verliesen: Ende wiese verliesen sal, die salse tot den leuen helpen.

† Mat. 10.e.39 16.d.25. Marc. 8.e.35. Luce. 9.c.24. Ioan. 12.c.25.

34

Ick seg v,^* Inder seluer nacht sullender twee op een bedde liggen, die een sal aenghenomen, de ander sal verlaten worden.

* Mat. 24.d.40. 1.Tess. 4.b.17

35

Twee sullender met malcanderen malen, de eene sal aenghenomen, de andere sal verlaten worden.

36

Ende sy antwoorden enden spraken tot hem: Heere, waer daer?

37

Ende hy sprack tot haer:^† Waer dat Aes is, daer vergaderen haer oock de Aernen.

† Iob. 39.d.33. Mat. 24.c.28