Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xv. Capittel.

¶ Hoe Iesus den ypocriten de gelijckenisse seyde vanden verloren schape, ende vanden verloren penninck, ende oock vanden verloren sone.

1

⁺ ENde het naecten tot hem^* alle Tollenaers ende Sondaers, op dat sy hem hoorden.

+ A vers 1

* Matt. 9.a.10. Mar. 2.b.15. Luc. 5.d.29.

2

Ende de Phariseen ende Scriftgheleerden murmureerden ende spraken:^† Dese neemt de Sondaers aen, ende eet met haer.

† Luce. 5.d.30. 7.d.34.

3

Ende hy seyde tot haer dese gelijckenis, ende sprack:

4

^‡ Welcke mensch isser onder v, die hondert schapen heeft, ende ist dat hy een van dien verliest, die niet en late de negenentnegentich inder woestijne, ende gaet henen na dat verloren, tot dat hijt vinde?

‡ Mat. 18.b.12.

5

Ende wanneer hijt gheuonden heeft, so leyt hijt op zijn schouderen met vruechden.

6

Ende wanneer hy thuys coemt, roept hy zijn vrienden ende ghebueren, ende spreeckt tot haer: Verblijt v met my^* want ick heb mijn schaep gheuonden, dat verloren was.

* 1.Pet. 2.c.25.

7

Ick seg v: Also sal oock vruechde inden Hemel zijn, ouer eenen Sondaer, die boete doet, voor neghenentnegentich rechtueerdighen,^† die der boete niet en behoeuen.

† Luce. 5.d.31.

8

⁺ Oft welck wijf isser die thien penninghen heeft, ist dat sy dier eenen verliest, die gheen licht en ontsteke, ende veghe dat huys, ende soecke met neersticheyt, tot dat sy hem vinde?

+ B vers 8

9

Ende wanneer sy hem gheuonden heeft, roept sy haer vriendinnen ende ghebuerinnen, ende spreeckt: Verblijt v met my, want ic heb mijnen penninck weder gheuonden, dien ick verloren hadde.

10

Alsoo oock, seg ick v, salder blijtschap zijn voor den Engelen Gods, ouer eenen Sondaer, die boete doet.

11

Ende hy sprack: Een mensch hadde twee sonen, ende de iongste van haer sprack tot den vader: Vader, geeft my dat deel der goeden, dat my toe coemt.

12

Ende hy deylde haer dat goet.

13

Ende niet langhe daer na, vergaderde de iongste soon alle dinghen te samen, ende tooch verre ouer velt, Ende aldaer

[p. 33r]

bracht hy zijn goet door, met brassen.

14

Doen hy nv al dat zijne verteert had, wert een grooten dieren tijt ouer dat gheheele lant, Ende hy begost ghebreck te lijden.

15

Ende ginck henen, ende hieldt hem by eenen borgher des seluen lants, die schicte hem op zijnen Acker, de vercken te wachten.

16

Ende hy begheerde zijnen buyck te vullen met draf, dat de vercken aten, ende niemant en gaft hem.

17

⁺ Doen quam hy tot hemseluen, ende sprack: Hoe veel huerlinghen heeft mijn vader, die broots oueruloedich hebben, ende ick verderue van honger.

+ C vers 17

18

Ick wil my op maken, ende tot mijnen vader gaen ende tot hem seggen:^* Vader ick heb gesondicht inden Hemel, ende voor v,

* Iob. 13.b.16.

19

Ende en ben nv niet meer weerdich, dat ick dijn soon heete, maect my als eenen uwer huerlingen.

20

Ende hy maecte hem op, ende quam tot zijnen vader.^† Maer doen hy noch^* verre van daer was, sach hem zijn vader, ende het iammerde hem, liep henen, ende viel hem om zijnen hals, ende custe hem.

† Psal. 32.a.5.

* Acto. 2.e.39. Ephe. 2.c.16.

21

Doen sprac de soon tot hem: Vader, ic heb gesondicht, inden Hemel ende voor v, ick en ben nv niet meer weerdich, dat ick dijn soon heete.

22

Mer de vader sprac tot zijne knechten: Brengt dat beste cleet voort, ende trectet hem aen, ende gheeft hem een vingherlinck aen zijn hant, ende schoen aen zijn voeten.

23

Ende brengt een gemest calf voort, ende slaethet, laet ons eten ende vrolijc zijn.

24

Want dese mijn soon was doot, ende is weder leuendich geworden: Hy was verloren, ende is geuonden. Ende begosten vrolijc te zijn.

25

⁺ Maer de outste soon was op den velde. Ende als hy na by den huyse quam, hoorde hy dat gesanck, ende dat gedans,

+ D vers 25

26

Ende riep tot hem een vanden knechten, ende vraechde: Wat dat ware?

27

Ende die seyde hem: Dijn broeder is gecomen, ende dijn vader heeft een gemest calf geslaghen, om dat hy hem ghesont weder heeft.

28

Doen wert hy toornich, ende en woude niet ingaen. Doen ginc zijn vader wt, ende badt hem.

29

Maer hy antwoorde, ende sprac tot den vader: Siet, so veel iaren diene ick v, ende en heb dijn gebot noch noyt ouergetreden, ende ghy en hebt my noyt eenen Bock ghegheuen, dat ick met mijnen vrienden vrolijck ware.

30

Maer nv dese dijn soon ghecomen is, die zijn goet met hoeren doorgheslagen heeft, hebt ghy hem een gemest calf gheslaghen.

31

Maer hy sprac tot hem: Mijn soon, ghy zijt altijt by my, ende al wat mijn is, dat is dijne.

32

Maer ghy sout vrolijck ende goets moets zijn, want dese dijn broeder was doot, ende is weder leuendich geworden: Hy was verloren, ende is weder gheuonden.