Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .v. Capittel.

¶ Hoe Christus Petrum Iacobum ende Iohannem riep, ende Melaetschen reynichde, eenen gichtighen ghesont maecte, Ende Mattheum den openbaren Sondaer begeerde dat hi hem nae volghen soude.

1

⁺ ENde^† het geschiedde, doen hem dat volck oueruiel, om te hooren dat woort Godts. Ende hy stont aen de See Genesareth,

+ A vers 1

† Matt. 4.c.18. Marc. 1.b.16.

2

Ende sach twee Schepen aen de See staen, ende de Visschers waren wtgetreden, ende wiesschen haer netten,

3

Tradt hy inder Schepen een, welck Simonis was, ende badt hem dat hijt een weynich vanden Lande voerde. Ende hy ghinck sitten, ende leerde dat volck wt den Schepe.

4

Ende als hy nv opghehouden hadde te spreken, seyde hy tot Simon:^† Vaert op de^* hoochte, ende werpt uwe nette wt, dat ghy eenen toch doet.

† Ioan. 21.a.6.

* Diepte.

5

Ende Simon antwoorde, ende sprack tot hem: Meester, wy hebben den gantschen nacht ghearbeyt, ende niet gheuanghen. Maer op dijn woort, wil ick dat nette wtwerpen.

[p. 26v]

6

Ende doen si dat deden, besloten sy eenen grooten hoop Visschen, ende haer net schuerde.

7

Ende si wencten haer ghesellen, die int ander Schip waren, dat si quamen, ende holpen haer trecken. Ende si quamen, ende vulden beyde Schepen vol, alsoo, dat si soncken.

8

⁺ Doen dat Simon Petrus sach, viel hy Iesu tot de knien, ende sprack: Heere, gaet van my wt, ic ben een sondich mensche.

+ B vers 8

9

Wandt hem was een verschrickinghe aengecomen, ende alle die met hem waren, ouer desen Visch toch, dien sy te samen ghedaen hadden:

10

Des seluen ghelijcken ooc Iacobo ende Iohanni, de sonen Sebedei, Simonis ghesellen. Ende Iesus sprac tot Simon: En vreest niet,^* Want van nv aen sult ghy menschen vanghen.

* Iere. 16.c.16. Ezec. 47.b.10

11

Ende si voerden de Schepen te lande,^† ende verlieten alle dinck, ende volchden hem na.

† Mat. 4.c.19 19.d.27.

12

^‡ Ende het geschiedde, doen hy in een Stadt was, siet, daer was een man vol Melaetsheydts. Doen die Iesum sach, viel hy op zijn aensicht, ende badt hem, ende sprack: Heere, wilt ghy, so cont ghy my wel reynighen.

‡ Matt. 8.a.2. Marc. 1.d.40

13

Ende hy streckte zijn hant wt, ende roerde hem aen, ende sprack: Ick wilt doen, weest gereynicht. Ende terstont ghinck de Melaetsheydt van hem.

14

Ende hy gheboot hem, dat hijt niemandt segghen en soude: Maer gaet henen, ende verthoont v den Priester, ende offert voor uwe reyninge,^* als Moses geboden heeft, hen tot een getuychenisse.

* Leuit. 13.a.2. 14.a.2.

15

Ende dat rumoer van hem wert te meer verbreyt, ende daer quam veel volcx te samen, dat si hem hoorden, ende door hem ghesont werden, van hare crancheden.

16

Maer hy ontweeck inde woestijne, ende badt.

17

^+† Ende het gheschiedde op eenen dach, dat hy leerde. Ende daer saten de Phariseen ende Schriftgheleerden, die daer ghecomen waren wt allen Vlecken in Galilea ende Iudea, ende van Ierusalem. Ende de cracht des Heeren ghinc van hem, ende halp eenen yeghelijcken.

+ C vers 17

† Matth. 9.a.2. Marc. 2.a.2.

18

^* Ende siet, sommighe mannen brachten eenen mensche op een bedde, die was Gichtich, ende si sochten, hoe si hem in brochten, ende voor hem leyden.

* Math. 9.a.2. Marc. 2.a.3. Ioan. 5.a.5. Acto. 9.f.33.

19

Ende doen si hem om des volcx wille niet in en mochten brenghen, clommen si op dat dack, ende lieten hem door de Tichelen neder met den beddeken, midden onder haer, voor Iesum.

20

Ende doen hy haer ghelooue sach, sprac hy tot hem: Mensche uwe sonden zijn v vergheuen.

21

Ende de Schriftgheleerden ende Phariseen, begosten te dencken, ende spraken: Wie is dese, dat hy lasteringhe Gods spreect?^† Wie can sonden vergheuen, dan alleen Godt?

† Psal. 51.a.2. Esa. 43.d.25. 44.d.22.

22

Maer doen Iesus haer ghedachten merckte, antwoorde hy, ende sprack tot haer: Wat denct ghy in uwe herten?

23

Welck is lichter te segghen: Dy zijn dijne sonden vergheuen, oft te segghen: Staet op ende wandelt?

24

^* Maer op dat ghy wetet, dat des menschen Soon macht heeft op Aerden, sonden te ver-gheuen, sprack hy tot den Gichtighen:^* Ic seg v, staet op, ende neemt dijn beddeken op, ende gaet thuys.

* Math. 9.a.6. Marc. 2.a.10.

* Ioan. 5.a.8.

25

Ende terstont, stont hy op voor haren ooghen, ende nam dat beddeken op, daer hy op gheleghen hadde, ende ghinck thuys, ende prees Godt.

26

Ende si ontsetteden haer alle, ende presen God, ende werden vol vreesen, ende spraken: Wy hebben heden seltsame dinghen ghesien.

27

^+† Ende daer nae ghinck hy wt, ende sach eenen Tollenaer ghenaemt Leuis, in het Tolhuysken sitten, ende sprack tot hem: Volcht my nae.

+ D vers 29

† Matt. 9.a.9. Marc. 2.b.14 Luce. 15.a.1.

28

Ende hy verliet alle dinc, stont op, ende volchde hem na.

29

Ende die Leuis maecte hem een groote maeltijt in sinen huyse. Ende veel Tollenaren ende andere saten met hem ter Tafel.

30

Ende de Schriftgheleerden, ende Phariseen murmureerden teghen sine Iongheren, ende spraken:^* Waerom eet ghy ende drinct met den Tollenaers ende Sondaers?

* Luce. 7.d.34. 15.a.1.

31

Ende Iesus antwoorde, ende sprack tot haer: De ghesonden en behoeuen des Medecijnmeesters niet, maer de crancken:

32

^† Ick ben gecomen te roepen de Sondaren ter boete, ende niet de Rechtuaerdighen.

† Luce. 19.b.10. 1.Tim. 1.c.15.

33

^+* Ende si spraken tot hem: Waerom vasten Iohannis Iongeren so dicwils, ende bidden soo vele, des seluen ghelijcken der Phariseen Iongeren, Maer dijne Iongheren eten ende drincken?

+ E vers 33

* Mat. 9.b.14. Marc. 2.b.18.

34

Ende hy sprac tot haer: Ghy en condt de bruyloftslieden niet drijuen tot vasten, soo langhe als de^* Bruydegom by haer is:

* Esai. 54.a.5. 62.a.4. 2.Cor. 11.a.4.

35

Maer de tijt sal comen, dat de Bruydegom van haer ghenomen wordt, dan sullen si vasten.

36

Ende hy sprack een ghelijckenisse tot haer: Niemandt en settet eenen lap van een nieuwe cleedt, op een out cleedt. Anders schuert oock dat nieuwe onstucken, ende de lap van het nieuwe, en schict hem niet op dat oude.

37

Ende niemandt en doet^† Most in oude Wijnflesschen, anders breect de Most de Wijnflesschen in stucken, ende wordt wtghestort, ende de Wijnflesschen vergaen.

† Sapi. 1.a.4. Mat. 9.b.17. Acto. 2.a.4.

38

Maer de Most salmen in nieuwe Wijnflesschen doen, so worden si alle beyde behouden.

39

Ende daer en is niemant die vanden ouden drinct, ende wil terstont vanden nieuwen. Want hy seyt: Den ouden is beter.