Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .x. Capittel.

¶ Datmen de huysvrouwe niet laten en sal, ende trouwen een ander, Ende dat niemant goet en is, dan Godt alleen, ende dattet swaerlijc is te comen inden Hemel voor den Rijcken, ende van zijn toecomende lijden, ende dat bidden der kinderen Sebedei.

1

⁺ ENde hy^† maecte hem op, ende quam van daer, inde eynden des Iootschen Lants, op geen sijde der Iordanen, ende dat volck ghinc weder met hoopen tot hem, ende ghelijck zijn ghewoonte

+ A vers 1

† Matt. 19.a.1.

[p. 20r]

was, leerde hyse weder.

2

Ende de Phariseen traden tot hem, ende vraechden hem: Oft een Man hem scheyden mochte van zijnen Wijue, ende tempteerden hem daermede.

3

Maer hy antwoorde, ende sprack: Wat heeft v Moses gheboden?

4

^‡ Sy spraken: Moses heeft toegelaten, eenen Scheybrief te schrijuen, ende hem te scheyden.

‡ Deu. 24.a.1. Matt. 5.d.31. 19.b.9.

5

Iesus antwoorde ende sprack tot haer: Om ws herten herdicheits wille, heeft hy v soodanigen gebot gheschreuen.

6

Maer van tbeghin der Creatueren, heeftse Godt geschapen,^* eenen Man ende een Wijf.

* Gen. 1.d.27. 2 d.24.

7

Daerom sal de mensche zijnen Vader ende Moeder verlaten, ende sal zijnen Wijue aenhanghen,

8

Ende die twee sullen een vleesch zijn. Soo en zijn sy nv niet twee maer een vleesch,

9

Wat dan God te samen geuoecht heeft, dat en sal de mensche niet scheyden.

10

Ende inden huyse, vraechden hem zijne Iongheren wederom van dat selue.

11

Ende hy sprac tot haer:^† Wie hem scheydet van zijnen Wijue, ende trout een ander, die breect dat houwelijck aen haer.

† Matt. 5.d.32. 19.b.9. Luc. 16.c.18.

12

Ende ist dat een Wijf haer scheydet van haren man, ende trout eenen anderen, die breeckt dat houwelijck.

13

^+† Ende sy brachten kinderkens tot hem, dat hyse aenroerde. Maer de Iongheren voeren die qualijcken aen, diese droegen.

+ B vers 13

† Mat. 19.b.13. Luce. 18.b.15.

14

Maer doent Iesus sach, wert hy onwillich, ende sprack tot haer: Laet de kinderkens tot my comen, ende en keert haer niet,^* want sulcker is dat Rijcke Gods.

* Matt. 18.a.3. 19.b.14.

15

Voorwaer ick segghe v, wie dat Rijcke Gods niet en ontfangt als een kindeken, die en sal daer niet in comen.

16

Ende hy omuincse, leyde de handen op haer ende seghendese.

17

^† Ende doen hy wtghegaen was, op den wech, lieper een voor wt, knielde voor hem, ende vraechde hem: Goede meester, wat sal ick doen, dat ic dat eewighe leuen beerue?

† Mat. 19.c.16. Luc. 18.c.18.

18

Maer Iesus sprack tot hem: Wat heet ghy my goet?^† Niemant en is goet dan alleen de eenige Godt,

† Deu. 32.a.4.

19

Ghy weet ymmer de gheboden wel.^‡ Ghy en sult dat houwelijck niet breken. Ghy en sult niet dooden. Ghy en sult niet stelen. Ghy en sult gheen valsche getuychenis spreken. Ghy en sult niemant bedrieghen. Eert uwen Vader ende Moeder.

‡ Exo. 20.c.13. Deu. 5.c.17. Rom. 13.b.9.

20

Maer hy antwoorde, ende sprack tot hem: Meester, dat heb ick altemael ghehouden, van mijne iuecht op.

21

Ende Iesus sach hem aen, ende hadde hem lief, ende sprack tot hem: Eenerley ontbreeckt v: Gaet henen,^* vercoopt al wat ghy hebt, ende geuet den Armen, so sult ghy eenen schat inden Hemel hebben.^† Ende coemt volcht my nae, ende neemt dat Cruys op v.

* Luc. 12.d.33. Actu. 2.e.45. 4.d.34.

† Matt. 16.d.24.

22

Maer hy wert bedroeft om die Reden, ende ghinck truerich wech, want hy hadde veel goeden.

23

Ende^† Iesus sach om hem, ende sprack tot zijnen Iongheren: Hoe swaerlijck sullen de rijcke int Rijcke Gods comen.

† Mat. 19.c.23. Luce. 18.c.24.

24

Ende de Iongers ontsetteden haer van zijne woorden. Maer Iesus antwoorde wederom, ende sprac tot haer: Lieue kinderen,^* hoe swaerlijc ist, dat die ghene, die haer betrouwen op rijcdom setten, int Rijcke Gods comen.

* Prou. 11.d.28.

25

Het is lichter, dat een Kemel, door een naelden ooge gae, dan dat een rijcke int Rijcke Gods come.

26

Maer sy ontsetteden haer noch veel meer, ende spraken onder malcanderen: Wie can dan salich worden?

27

Maer Iesus sachse aen, ende sprack: Byden menschen ist onmoghelijc,^† maer niet by Gode, want alle dinghen zijn moghelijck by Gode.

† Iob. 42.a.1. Sach. 8.a.6. Sap. 11.d.22.

28

^+‡ Doen seyde Petrus tot hem: Siet, wy hebben alle dinck verlaten, ende zijn v nagheuolcht.

+ C vers 28

‡ mat. 19.d.27 Luce. 18.c.28.

29

Iesus antwoorde ende sprack: Voorwaer ick seg v: Daer en is niemant, indien hy verlaet huys, oft broeder, oft suster, oft vader, oft moeder, oft wijf, oft kinderen, oft ackers, om mijnen twille, ende om des Euangeliums wille,

30

Die niet hondertfout weder en ontfangt, nv in dese tijt, huysen ende broederen, ende susteren, ende moederen, ende kinderen, ende ackeren met veruolgingen, ende inde toecomende werelt, dat eewighe leuen.

31

Maer^† veel sullen de laetste zijn, die de eerste zijn, ende de eerste zijn, die de laetste zijn.

† Mat. 19.d.30 20.b.16. Luce. 13.c.28.

32

^+* Ende sy waren opten wech, ende ginghen opwaerts nae Ierusalem, ende Iesus ghinck voor haer henen. Ende sy onsetteden haer, volchden hem nae, ende vreesden haer. Ende Iesus nam de twaelue weder tot hem, ende begost haer te segghen, wat hem ouercomen soude.

+ D vers 32

* mat. 20.b.18 Luc. 18.d.31. 24.a.6.

33

Siet, wy gaen op na Ierusalem, ende des menschen Sone sal ouer geleuert worden den hoogen Priesters, ende Schriftgheleerden, ende si sullen hem verdoemen ter doot, ende ouer leueren den Heyden.

34

Ende die sullen hem bespotten, ende geesselen, ende bespouwen, ende dooden. Ende op den derden dach sal hy weder opstaen.

35

^† Doen gingen Iacobus ende Iohannes de sonen Sebedei tot hem, ende spraken: Meester, wy willen dat ghi ons doet, wat wy bidden sullen.

† Matt. 20.c.20

36

Hy sprac tot haer: Wat wilt ghy dat ick v doe?

37

Sy spraken tot hem: Gheeft ons, dat wy sitten, de een tot uwer rechter hant, ende de ander tot uwer slincker hant, in uwer heerlijcheyt.

38

Maer Iesus sprack tot haer: Ghy en weet niet wat ghy bidt. Condt ghy den Kelck drincken, dien ic drincke,^‡ ende v laten doopen met dat doopsel, daer ic mede gedoopt worde?

‡ Mat. 20.c.22. Luc. 12.g.50.

39

Sy spraken tot hem: Ia, wy connent wel. Maer Iesus sprack tot haer: Tis waer, ghy sult den Kelck drincken, dien ick drincke, ende ghedoopt worden, met dat doopsel daer ick mede ghedoopt worde:

40

Maer te sitten tot mijnder rechter, ende slincker hant, en hoort my niet toe v te gheuen,^† maer dient bereyt is.

† Mat. 25.c.34

41

⁺ Ende doen dat de thien hoorden, werden sy onwillich op Iacobum ende Iohannem.

+ E vers 41

42

^‡ Maer Iesus riepse, ende sprac tot haer: Ghy weet, dat de Wereltlijcke Vorsten heerschappen, ende de machtigen onder haer, hebben ghewelt.

‡ Mat. 20.d.25 Mar. 9.d.34. Luce. 9.e.46. 22.b.24.

43

Maer alsoo en salt onder v niet zijn, maer wie onder v groot wil worden, die sal uwe die-

[p. 20v]

naer zijn:

44

Ende wie onder v de voornaemste wil worden, die sal alder knecht zijn.

45

Want oock des menschen Sone en is niet ghecomen, dat hy hem dienen late,^* maer dat hy diene, ende geue zijn leuen tot een betalinghe voor vele.

* Ioan. 13.b.14

46

^† Ende sy quamen tot Iericho, ende doen hy wt Iericho ghinck, hy ende zijne Iongeren, ende een groot volck, doen sat een blinde Bartimeus Timei soon aenden weghe, ende bedelde.

† Mat. 20.d.29 Luc. 18.d.35.

47

Ende doen hy hoorde, dattet Iesus van Nazareth was begost hy te roepen ende te seggen: Iesu, ghy Sone Dauids, ontfermt v mijnder.

48

Ende veel straften hem, hy soude stille swijgen. Maer hy riep veel meer: Ghy Sone Dauids, ontfermt v mijnder.

49

Ende Iesus stont stille, ende liet hem roepen. Ende si riepen den blinden, ende spraken tot hem: Hebt eenen goeden moet, staet op, hy roept v.

50

Ende hy werp zijn cleet van hem, stont op, ende quam tot Iesu.

51

Ende Iesus antwoorde, ende sprac tot hem: Wat wilt ghy dat ick v doen sal? De blinde sprack tot hem: Rabboni, dat ick siende worde.

52

Iesus sprack tot hem: Gaet henen, v ghelooue heeft v geholpen. Ende terstont wert hy siende, ende volchde hem na opten wech.