Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .v. Capittel.

¶ Hoe Iesus wtwierp dat Legion der Duyuelen, Van den mensche die hem int roepen bekende de Sone des Alderhoochsten Gods te zijn. Ende hoe hy dat vrouken vanden Bloedtganck ghenas.

1

⁺ ENde^† sy quamen op gheen sijde der zee, inde Contreye der Gadarenen.

+ A vers 1

† Matt. 8.d.28. Luce. 8.c.26.

2

Ende als hy wt dat Schip tradt, liep hem terstont teghen, wt de grauen, een beseten mensche met eenen onreynen gheest, die zijn wooninghe inde grauen hadde.

3

Ende niemant en coste hem binden, oock niet met ketenen:

4

Want hy was dickmael met boeyen ende ketenen ghebonden gheweest, ende hadde de ketenen afghebroken, ende de boeyen tot stucken ghewreuen, ende niemant en cost hem temmen.

5

Ende hy was altijt, beyde dach ende nacht, op de berghen, ende inde grauen, riep, ende sloech hemseluen met steenen.

6

Maer doen hy Iesum sach van verre, liep hy toe, ende viel voor hem neder,

7

Riep luyde, ende sprack: Wat heb ick met v te doen, O Iesu^† ghy Sone Gods des Alderhoochsten? Ick besweere v by Godt, dat ghy my niet en quelt.

† Act. 16.c.17.

8

Maer hy sprack tot hem: Vaert wt ghy onreyne gheest, vanden mensche.

9

Ende hy vraechde hem: Hoe heet ghy? Ende hy antwoorde ende sprac: Legion heet ic, want onser is vele.

10

Ende hy badt hem seer, dat hyse niet wt de selue Contreye en dreue.

11

^+* Ende aldaer aen de berghen was een groote Cudde vercken inde weyde, Ende de duyuelen baden hem alle, ende spraken: Laet ons in de vercken varen.

+ B vers 11

* Mat. 8.d.30. Luce. 8.d.32.

12

Ende terstont orloofdet haer Iesus. Doen voeren de onreyne gheesten wt, ende voeren inde vercken.

13

Ende de Cudde storte haer met eenen storm in de See. Ende haerder wasser by twee duysent, ende verdroncken inde See.

14

Ende de verckens Herderen vloden, ende vercondichden dat in de Stadt, ende op den lande. Ende sy ginghen henen wt om te sien, wat daer gheschiet was,

15

Ende quamen tot Iesum, ende saghen dien, die van de duyuelen beseten was, dat hy sat, ende was ghecleet, ende verstandich, ende vreesden.

16

Ende diet ghesien hadden, vertelden haer, wat den beseten ghebuert was, ende van de vercken.

17

^† Ende sy begosten, ende baden hem, dat hy wt haer Contreye toghe.

† Luce. 8.e.37. Acto. 16.e.39.

18

Ende doen hy in dat Schip tradt, badt hem de Beseten, dat hy mochte by hem zijn.

19

Maer Iesus en lietet hem niet toe, maer sprack tot hem: Gaet henen in dijn huys, ende totten uwen, ende vercondicht haer, hoe groote weldaden v de Heere gedaen, ende hem uwer ontfermt heeft.

20

Ende hy ginck henen ende begost wt te roepen inde thien Steden, hoe groote weldaet hem Iesus ghedaen hadde. Ende alle man verwonderde hem.

21

⁺ Ende doen Iesus weder ouer voer int schip, vergaderde veel volcx tot hem, ende was aende See.

+ C vers 21

22

^† Ende siet doen quam daer een vanden Ouersten vander scholen, ghenaemt Iairus. Ende doen hy hem sach, viel hy hem te voete,

† Mat. 9.c.18. Luce. 8.e.41.

23

Ende badt hem seer, ende sprac: Mijn dochter leyt in haer wterste, wilt doch comen, ende dijn hant op haer legghen, op dat sy gesont worde ende leue.

24

Ende hy ginc met hem henen. Ende hem volchde veel volcx na, ende sy dronghen hem.

25

^* Ende daer was een vrouwe, die had-

* Leui. 15.d.25 Matt. 9.c.20. Luce. 8.e.43.

[p. 17v]

de den bloetganck twelf iaer ghehadt,

26

Ende veel gheleden van veel Medecijnmeesters, ende had alle haer goet daer ouer verteert, ende ten halp haer niet, maer het wert veel meer ergher met haer.

27

Doen die van Iesu hoorde, quam sy in dat volck van achter aen, ende roerde zijn cleedt aen.

28

Want sy sprack: Wanneer ick alleen zijn cleedt mocht aenroeren, so werde ick ghesont.

29

Ende terstont verdroochde de loop haers bloets, ende sy voeldet aent lichaem, dat sy van hare plaghe ghesont was gheworden.

30

⁺ Ende Iesus voelde ter stont aen hemseluen, de cracht, die van hem wtgegaen was, ende keerde hem om onder den volcke, ende sprack: Wie heeft mijne cleederen aengeroert?

+ D vers 30

31

Ende de Iongeren spraken tot hem: Ghy siet, dat v het volc dringt, ende ghy segt: Wie heeft my aengeroert?

32

Ende hy sach om na die, die dat gedaen had. Mer de vrouwe vreesde ende beefde (want sy wiste, wat aen haer geschiet was) quam,

33

Ende viel voor hem neder, ende seyde hem de gantsche waerheyt.

34

Hy sprack tot haer: Mijn dochter,^† v ghelooue heeft v gesont gemaect, gaet henen met vreden, ende weest ghesont van uwer plaghe.

† Luce. 7.e.50.

35

^‡ Doen hy noch alsoo sprack, quamen sommige vanden huysgesin des ouersten der schole, ende spraken: V dochter is gestoruen, wat moeyt ghy den Meester noch meer?

‡ Matt. 9.c.23. Luce. 8.f.49.

36

⁺ Ende Iesus hoorde terstont de Reden die daer geseyt wert, ende sprac tot den ouersten der schole: En wilt niet vreesen ghelooft alleen.

+ E vers 36

37

Ende en liet niemant hem na volghen, dan alleen Petrum ende Iacobum, ende Ioannem den broeder Iacobi.

38

Ende hy quam int huys des Ouersten der schole, ende sach dat bulderen, ende die daer seer weenden ende huylden.

39

Ende hy ginck daer in, ende sprack tot haer: Wat buldert ende weent ghy? Dat kint en is niet ghestoruen, maer het^* slaept.

* Ioan. 11.b.11.

40

Ende sy belachten hem.^† Ende hy dreefse alle wt, ende nam met hem den vader des kints, ende de moeder, ende die by hem waren, ende ghinck in, daer dat kindt lach.

† 4.Reg. 4.d.33.

41

Ende hy greep dat kint by der handt, ende sprack tot haer: Talitha kumi, dat is geseyt: Meysken, ic segghe v, staet op.

42

^‡ Ende terstont stont dat Meysken op, ende wandelde. Ende het was twelf iaer out. Ende sy ontsetteden haer bouen maten seer.

‡ Acto. 9.f.40.

43

Ende hy verboot haer hert, dattet niemant weten en soude, ende seyde: Sy souden haer wat teten gheuen.