Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iiij. Capittel.

¶ Hoe Iesus wtwerp dat Legion der Duyuelen, Van den mensche die hem int roepen bekende de Sone des Alderhoochsten Gods te zijn. Ende hoe hy dat vrouken vanden Bloetganc genas.

1

⁺ ENde hy^† begost weder om te leeren aen de See. Ende veel volcx vergaderde tot hem, alsoo, dat hy moeste in een Schip treden, ende op dat water sitten. Ende alle dat volck stondt op het Lant aen de See.

+ A vers 1

† Mat. 13.a.1. Luc. 8.a.4.

2

Ende hy predickte haer lange door ghelijckenissen. Ende in zijn predicatie sprack hy tot haer:

3

Hoort toe. Siet, een saet saeyer ginck wt om te saeyen.

4

Ende het gheschiede als hy saeyde, viel sommich aenden wech, doen quamen de vogelen onder den Hemel, ende atent op.

5

Sommich viel in dat steenachtighe landt, daert niet veel Aerden en hadde, ende ghinck terstont op, daerom dattet gheen diepe Aerde en hadde.

6

Doen nv de Sonne opginck, verwelctet, ende wantet gheen wortel en hadde, verdordet.

7

Ende sommich viel onder de doornen, ende de doornen wiesschen op, ende versticktent, ende het en brocht gheen vrucht.

8

Ende sommich viel op een goet landt, ende bracht vrucht, die daer toe nam ende wiesch. Ende sommich droech dertichfout, ende sommich tsestichfout, ende sommich hondertfout.

9

Ende hy sprack tot haer: Wie ooren heeft te hooren die hoore.

10

^* Ende doen hy alleen was, vraechden hem van dese ghelijckenisse, die by hem waren met den tweluen,

* Mat. 13.b.10. Luc. 8.b.9.

11

Ende hy sprack tot haer: V ist ghegeuen de heymelijcheyt des Rijcx Gods te weten: Mer dien daer buyten, geschietet altemael door ghelijckenissen,

12

^† Op dat zijt met sienden ooghen sien, ende nochtans niet en bekennen: Ende met hoorenden ooren hooren, ende nochtans niet en verstaen: Op dat sy haer niet eens en bekeeren, ende haer sonden hen vergeuen worden.

† Esa. 6.b.9. Ezech. 12.a.2. Mat. 13.b.14 Ioan. 12.e.40 Acto. 28.d.26.

13

Ende hy sprac tot haer: En verstaet ghy dese ghelijckenisse niet? Hoe wilt ghy dan de ander alle verstaen?

14

^+† De saetsaeyer saeyt dat woordt.

+ B vers 14

† Mat. 13.c.18. Luc. 8.b.11.

15

Maer dese zijnt, die aenden wech zijn, waer dat woort gesaeyt wort, ende als zijt hebben ghehoort, soo coemt terstont den Satan, ende neemt dat woort wech, dat in haer herte ghesaeyt was.

16

Also oock, Die zijnt, die op dat steenighe lant ghesaeyt zijn. Wanneer sy dat woordt gehoort hebben, nemen zijt haest met vruechden aen,

17

Ende en hebben gheen wortel in haer, maer sy zijn wanckelbaer. Wanneer daer droeffenisse oft veruolghinghe om des woorts wille op staet, soo ergheren sy haer van stonden aen.

18

Ende dese zijnt, die onder de doornen ghesaeyt zijn: Die dat woort hooren,^* ende de sorghe deser Werelt, ende de bedrieghelijcke rijckdommen, ende veel ander wellusten gaen daer in, ende versticken dat woort, ende blijuen sonder vrucht.

* Mat. 19.c.22. Mar. 10.c.23.

19

Ende dese zijnt, die op een goet landt gesaeyt zijn, die dat woort hooren, ende nement aen, ende brenghen vrucht, sommighe dertichfout, ende sommighe tsestichfout, ende sommighe hondertfout.

20

Ende hy sprack tot haer:^† Onsteecktmen oock een licht, datment onder een Schepel oft onder een Tafel sette? Gheensins, Maer datment op eenen can-

† Mat. 5.b.15. Luc. 8.b.16.

[p. 17r]

delaer sette.

21

^* Want daer en is niet verborghen, dat niet openbaer en worde, ende daer en is niet heymelijcx, dat niet te voorschijn en come.

* Mat. 10.d.26 Luce. 8.b.17. 12.a.2.

22

⁺ Wie ooren heeft om te hooren die hoore.

+ C vers 22

23

Ende hy sprack tot haer: Siet toe, wat ghy hoort.^† Met welckerley mate ghy meet, salmen v wederom meten: Ende men sal v, ghy die dit hoort, noch wat toegheuen.

† Matt. 7.a.2. Luce. 6.d.38.

24

^‡ Want wie daer heeft, dien wort gegheuen: Ende wie niet en heeft, van dien salmen oock nemen dat hy heeft.

‡ Mat. 13.b.12. 25.c.29. Luce. 8.b.18.

25

Ende hy sprack:^* Dat Rijcke Gods heeft hem alsoo, als wanneer een mensche saet opt Landt werpt, ende slaept, ende staet op nacht ende dach, ende dat saet gaet op ende wascht, dat hijt niet en weet:

* mat. 13.d.24

26

(Want de Aerde brengt van haer seluen ten eersten dat gras, daer nae de aren, daer na de volle terwe inde aren)

27

Maer wanneer sy de vrucht gebrocht heeft, soo schict hy terstont de Seyssen henen, want den Oogst is ghecomen.

28

^† Ende hy sprack: Wien wilt ghy dat Rijcke Gods gelijcken? Ende door welcke gelijckenisse willen wijt voorbeelden?

† Matt. 13.d.31. Luce. 13.d.16.

29

Ghelijck als een mostaert coorn, wanneer dat ghesaeyt wort op het lant, so ist dat cleynste onder alle saet op Aerden.

30

Ende wanneert ghesaeyt is soo neemet toe, ende wort grooter dan alle moescruyden, ende crijcht groote tacken, also, dat de voghelen onder den Hemel, onder zijn schaduwe woonen connen.

31

^+‡ Ende door vele sulcke ghelijckenissen, seyde hy haer dat woordt, na dat zijt hooren conden, ende sonder ghelijckenisse en sprack hy niet tot haer.

+ D vers 31

‡ Matt. 13.e.34

32

Maer in sonderheyt leyde hijt zijnen Iongheren altemael wt.

33

^† Ende op den seluen dach des Auonts, sprack hy tot haer: Laet ons ouer varen.

† Matt. 8.c.18. Luce. 8.c.22.

34

Ende sy lieten dat volck gaen, ende namen hem ghelijc hy int schip was, Ende daer waren meer Schepen by hem.

35

Ende daer verhief hem eenen grooten storm ende sloech de goluen in dat Schip, alsoo dat dat Schip vol werdt.

36

Ende hy was achter op dat Schip, ende sliep op een cussen. Ende sy wecten hem op, ende spraken tot hem: Meester en vraecht ghy daer niet na, dat wy vergaen?

37

Ende hy stont op, ende dreychde den windt, ende sprack tot de zee: Swijcht, ende wort stom. Ende de wint ghinck liggen ende het wert gheheel stil.

38

Ende hy sprack tot haer: Hoe zijt ghy soo beureest? Hoe gaet het toe, dat ghy gheen ghelooue en hebt? Ende sy vreesden seer, ende spraken onder malcanderen: Wie is die? Want den windt ende de zee zijn hem ghehoorsaem.