Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iij. Capittel.

¶ Hoe dat Iesus den mensche met de verdorde hant op eenen Sabbath gesont maecte, ende van vele crancken die hy genas, Ende van den mensche die den onreynen gheest had, die riep, ghy zijt de Sone Gods, ende hoe hy zijn twelf Apostolen vercoos.

1

⁺ ENde hy^† ghinc wederom in de schole, ende daer was een mensche, die hadde een verdorde hant.

+ A vers 1

† Matt. 12.b.9. Luc. 6.a.6.

2

Ende sy namen hem waer, oft hy hem oock op den Sabbath heelen soude, op dat sy een sake tot hem hadden.

3

Ende hy sprack tot den mensche met de verdorde hant: Treedt voort.

4

Ende hy sprac tot haer: Machmen op den Sabbath wat goets doen, oft wat quaets doen? Dat leuen behouden, oft dooden? Maer sy swegen stille.

5

Ende hy sachse rontom aen met toornicheyt, ende was bedroeft ouer hare verstockte herte, ende sprack tot den mensche: Steect dijne hant wt. Ende hy stackse wt.^† Ende de hant wert hem gesont, als de ander.

† 3.Reg. 13.b.6.

6

^‡ Ende de Phariseen ginghen wt, ende hielden terstont eenen raet met Herodis dienaren ouer hem, hoe sy hem verdeden.

‡ Mat. 12.b.14 Ioan. 10.d.39

7

Maer Iesus ontweec met zijnen Iongeren aen de zee,^* ende veel volcx volchde hem na wt Galilea, ende wt Iudea,

* Mat. 4.c.24 Luc. 6.b.17.

8

Ende van Ierusalem, ende wt Idumea, ende van gene sijde der Iordanen, ende die om Tyro ende Sidon woonen, een groote menichte, die zijne daden hoorden, ende quamen tot hem.

9

Ende hy sprack tot zijnen Iongheren, dat sy hem een Schipken hielden, om des volcx wille, dat sy hem niet en dronghen.

10

Want hy heelde haerder vele, alsoo dat hem ouer vielen, alle die gheplaecht waren, op dat sy hem aenroerden.

11

^+† Ende wanneer hem de onreyne geesten saghen, vielen sy voor hem neder, riepen ende spraken: Ghy zijt Gods Sone.

+ B vers 11

† Luc. 4.e.41.

12

Ende hy dreychdese scherpelijck, dat sy hem niet openbaer en maecten.

13

^‡ Ende hy ghinc op eenen berch, ende

‡ Mat. 10.a.1. Luce. 1.a.9. 6.b.13.

[p. 16v]

riep tot hem welcke hy wilde, ende die ghinghen henen tot hem.

14

Ende hy ordineerde de twelue, dat sy by hem zijn souden, ende dat hyse wt seynde, te prediken,

15

Ende dat sy macht hadden de sieckten te heelen, ende de Duyuelen wt te drijuen.

16

Ende gaf Simon den naem Petrus,

17

Ende Iacobum den Sone Sebedei, ende Iohannem den broeder Iacobi, ende ghaf haer de namen, Bnehargem, dat is gheseyt, Donders kinderen,

18

Ende Andream, ende Philippum, ende Bartholomeum, ende Mattheum, ende Thomam, ende Iacobum Alphei sone, ende Thaddeum, ende Simon van Cana,

19

Ende Iudas Ischarioth die hem verriet.

20

Ende sy quamen thuys, ende doen quam dat volck weder te samen, also, dat sy gheen ruymte en hadden te eten.

21

Ende doent hoorden, die by hem waren, ghinghen sy henen wt, ende wouden hem houden, want sy spraken: Hy sal vanden sinnen comen.

22

^† Maer de Scriftgheleerden, die van Ierusalem af ghecomen waren, spraken: Hy heeft den Beelzebub, Ende door den ouersten Duyuel, drijft hy de Duyuelen wt.

† Matt. 9.d.34 12.c.24. Luc. 11.b.15.

23

⁺ Ende hy riepse te samen, ende sprack tot haer in ghelijckenissen: Hoe can eenen Satan den anderen wt drijuen?

+ C vers 23

24

Wanneer een Rijck met hemseluen onder malcanderen oneens wort, soo en cant niet bestaen.

25

Ende wanneer een huys met hemseluen onder malcanderen oneens wort, soo en cant niet bestaen.

26

Set hem nv den Satan teghen hemseluen, ende is met hemseluen oneens, soo en can hy niet bestaen, maer het is met hem wt.

27

Daer en can niemant eenen stercken in zijn huys vallen, ende zijnen huysraet roouen, ten sy dan dat hi te voren den stercken binde, ende dan zijn huys berooue.

28

^† Voorwaer ick segghe v: Alle sonden worden den menschen kinderen vergheuen, oock de lasteringhe Gods daer sy Godt mede lasteren.

† Matt. 12.c.31. Luc. 12.a.10. 1.Ioan. 5.c.16

29

Maer wie den heylighen Gheest lastert, die en heeft gheen vergeuinghe eewichlijck, maer is schuldich des eewighen oordeels.

30

Want sy seyden: Hy heeft eenen onreynen gheest.

31

^† Ende daer quam zijn moeder ende zijne broeders, ende stonden daer buyten, sonden tot hem ende lieten hem roepen,

† Mat. 12.e.46 Luc. 8.c.19.

32

(Ende dat volck sat rontom hem) ende sy spraken tot hem: Siet, dijn Moeder ende dijne broeders daer buyten, vraghen na v.

33

Ende hy antwoorde haer, ende sprac: Wie is mijn moeder ende mijn broederen?

34

Ende hy sach rontom hem op de Iongheren, die daer rontom hem saten, ende sprack: Siet, dat is mijn moeder, ende mijne broederen.

35

Want wie Gods wille doet, die is mijn broeder, ende mijn suster, ende mijn moeder.