Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ij. Capittel.

¶ Hoe hy den gichtighen mensche geboodt zijn bedde te nemen op zijnen hals, ende te wandelen, Ende hoe hy gheboot Leui Alpheus sone hem te volghen, Ende hoe hem de Phariseen berispten dat hy metten sondaers adt, Ende dat hy niet ghecomen en was om de stercken, maer om de crancken.

1

⁺ ENde na sommighe daghen ghinck hy wederom na Capernaum, ende het wert openbaer dat hy int huys was,

+ A vers 1

2

Ende terstont vergaderden haer vele, alsoo, dat sy gheen ruymte en hadden, oock daer buyten voor de duere. Ende hy seyde haer dat woort.

3

^‡ Ende daer quamen sommigen tot hem,

‡ Mat. 9.a.2. Luc. 5.c.18.

[p. 16r]

die brachten eenen gichtighen, van vieren ghedragen.

4

Ende doen sy niet en costen by hem comen vanden volcke, ontdeckten sy dat dack, daer hy was. Ende groeuent door, ende lieten dat bedde neder, daer de gichtighe in lach.

5

Maer doen Iesus haer ghelooue sach, sprack hy tot den ghichtighen: Mijn sone, dijne sonden zijn dy vergheuen.

6

Maer daer waren sommige Scriftgeleerden, die daer saten, ende dachten in hare herten:

7

Hoe spreect dese sulcke Gods lasteringe?^† Wie can de sonden vergeuen, dan alleene Godt?

† Psal. 51.a.5. Esa. 43.d.25. 44.d.22.

8

Ende Iesus bekende terstont in zijnen gheest, dat sy also dachten by haer seluen, ende sprack tot haer: Wat denckt ghy sulcx in uwe herten?

9

Welc is lichter tot den gichtigen te seggen, dy zijn dijne sonden vergeuen? Oft, staet op, neemt dijn bedde op ende wandelt?

10

Maer op dat ghy wetet, dat des menschen Sone macht heeft, de sonden te vergeuen op Aerden, sprack hy tot den gichtigen:

11

Ick seg v, staet op, neemt dijn bedde op, ende gaet thuys.

12

^† Ende terstont, stont hy op, nam zijn bedde, ende ginc henen wt, voor allen, alsoo dat sy haer alle ontsetteden, ende presen Godt, ende spraken: Wy en hebben sulcx noch noyt ghesien.

† Act. 9.e.34.

13

⁺ Ende hy ginc weder wt aen de See, ende al dat volc quam tot hem, ende hy leerdese.

+ B vers 13

14

^† Ende doen Iesus voorby ginc, sach hy Leui den sone Alphei in dat Tolhuysken sitten, ende sprack tot hem: Volcht my na. Ende hy stont op, ende volchde hem na.

† Mat. 9.a.9. Luc. 5.d.27.

15

Ende het gheschiede, doen hy ter tafelen sat in zijn huys, setteden haer vele Tollenaers ende Sondaers met Iesu ende zijne Iongeren ter tafelen, want haerder wasser vele, die hem na volchden.

16

Ende de Scriftgheleerden ende Phariseen, doen sy sagen, dat hy met den Tollenaers ende Sondaers at, spraken sy tot zijnen Iongheren: Waerom eet ende drinckt hy, met den Tollenaers ende Sondaers?

17

Doen dat Iesus hoorde, sprack hy tot haer: De stercken en behoeuen gheenen Medecijn meester, maer de crancken.^† Ick ben ghecomen om de Sondaers tot boete te roepen, ende niet de Rechtuaerdighen.

† Mat. 9.b.13. Luc. 5.d.32. 1.Tim. 1.c.15.

18

^‡ Ende de Ionghers Iohannis ende der Phariseen vasteden veel, Ende daer quamen sommighe die spraken tot hem: Waerom vasten de Iongeren Iohannis ende der Phariseen, ende dijne Iongheren en vasten niet?

‡ Mat. 9.b.14 Luce. 5.e.33.

19

Ende Iesus sprack tot haer: Hoe connen de Bruylofts Lieden vasten dewijle dat de^* Bruydegom by haer is? Also langhe als de bruydegom by haer is, en connen sy niet vasten.

* 2.Cor. 11.a.4.

20

Maer de tijt sal comen, dat de bruydegom van haer ghenomen wort, dan sullen sy vasten.

21

⁺ Niemant en set eenen lap van nieu laken op een out cleet, want de nieuwe lap schuert doch vanden ouden, ende de scuere wort erger.

+ C vers 21

22

^† Ende niemant en doet most in oude wijnflesschen, anders soo schuert den most de wijnflesschen, ende de wijn wort ghestort, ende de wijnflesschen vergaen. Maer men sal den most in nieuwe wijnflesschen doen.

† Sap. 1.a.4.

23

^* Ende het gheschiede, dat hy wandelde op den Sabbath door dat saet, Ende zijn Ionghers begosten dewijle dat sy ginghen, ende plucten aren wt.

* Deut. 23.d.25 Matt. 12.a.1. Luce. 6.a.1.

24

Ende de Phariseen spraken tot hem: Siet toe, wat doen dijne Iongheren op den Sabbath, dat niet recht en is?

25

Ende hy sprack tot haer: En hebt ghy noyt ghelesen, wat Dauid dede, doent hem van noode was, ende hem hongerde, met dien, die by hem waren?

26

^† Hoe hy ghinck in dat huys Gods ter tijt Abiathar des hoogen Priesters, ende at de Toonbrooden, die niemant en dorste eten, dan alleene de Priesters, en hy gafse oock den ghenen, die by hem waren?

† 1.Re. 21.b.4.

27

Ende hy sprack tot haer: De Sabbath is om des menschen wille gemaect, ende niet de mensche om des Sabbaths wille.

28

^† Soo is des menschen Sone oock een Heere des Sabbaths.

† Matt. 12.a.8.