Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxij. Capittel.

¶ Vanden genooden ter bruyloft, die versmaden te comen, Datmen den Keyser gheuen sal dat hem toebehoort, Van de vrouwe die seuen broeders ghetrout hadde.

1

⁺ ENde Iesus antwoorde,^* ende sprac weder door gelijckenissen tot haer, ende seyde:

+ A vers 1

* Luce. 14.b.16

2

Dat Hemelrijck is ghelijck eenen Coninck, die zijnen sone [een] Bruyloft maecte.

3

Ende^† seynde zijn knechten wt, dat sy de gasten ter Bruyloft riepen. Ende sy en wilden niet comen.

† Apoc. 19.b.9.

4

Wederom seynde hy ander knechten wt, ende sprack: Segt den gasten:^‡ Siet mijn maeltijdt hebbe ick bereydt, mijn Ossen, ende mijn mestvee is gheslaghen, ende alle dinck bereydt, coemt ter bruyloft.

‡ Esaie. 25.b.6.

5

Maer sy verachteden dat, ende ginghen henen, deene op zijnen Acker, de ander tot zijnder hanteringhe.

6

Maer sommighe grepen zijn knechten, versmaden ende doodense.

7

Doen dat de Coninck hoorde, werdt hy toornich, ende seynde zijn Heyr wt, ende verdede dese Moordenaers, ende stack hare stadt aen.

8

Doen sprack hy tot zijnen knechten: De bruyloft is wel bereydt, maer de gasten en warens niet weerdich.

9

Daerom gaet henen op de Straten, ende noodet ter bruyloft wien ghy vint.

10

Ende de knechten ghingen wt op de Straten, ende brachten te samen, wien si vonden, quade ende goede, ende de Tafelen werden alle vol.

11

⁺ Doen ghinck de Coninck daer in, om de gasten te besien. Ende sach daer een mensch, die geen bruylofts cleet aen en hadde.

+ B vers 11

12

Ende sprack tot hem: Vrient, hoe zijt ghy hier in comen, ende en hebt doch gheen bruylofts cleet aen? Maer hy verstomde.

13

Doen sprack de Coninc tot sinen Dienaers:^* Bint hem handen ende voeten, ende werpt hem, in de wterste duysternis, daer sal zijn screyin-

* Matt. 8.b.12. 25.c.30. Luce. 13.c.26.

[p. 11v]

ghe, ende knersinghe der tanden.

14

^† Want veel zijnder gheroepen, maer weynich zijnder wtuercoren.

† Mat. 20.b.16 Marc. 12.a.13 Luce. 20.c.20.

15

Doen ghinghen de Phariseen henen, ende hielden eenen Raet, hoe si hem vanghen mochten in zijnder Reden.

16

Ende seynden tot hem haer Iongheren, met Herodes Dienaers, ende spraken: Meester, wy weten dat ghy warachtich zijt, ende den wech Gods recht leert, ende ghy en vraecht na niemanden, wandt ghy en acht dat aensien der Menschen niet.

17

Daerom segt ons, wat dunckt v? Ist recht, datmen den Keyser tchijns gheue, oft niet?

18

Doen nv Iesus haer schalckheyt mercte, sprac hy: Ghy ypocriten wat temteert ghy my?

19

⁺ Toont my de tchijns munte. Ende si langden hem eenen Penninck.

+ C vers 19

20

Ende hy sprac tot haer: Wiens is dat Beelt, ende de opschrift?

21

Sy spraken tot hem: Des Keysers. Doen sprack hy tot haer:^* So gheeft den Keyser, wat des Keysers is, ende Gode, wat Godts is.

* Mat. 17.d.27 Roma. 13.b.7

22

Doen si dat hoorden, verwonderden si haer, ende verlieten hem, ende ghinghen wech.

23

^† Inden seluen daghe, traden tot hem de Saduceen, die daer houden, datter gheen verrijsenisse en is, ende vraechden hem,

† Marc. 12.b.18 Luce. 20.d.27 Acto. 23.a.8.

24

Ende spraken: Meester, Moses heeft gheseyt,^* ist datter een sterft, ende en heeft gheen kinderen, so sal zijn Broeder zijn Wijf trouwen, ende sinen Broeder saet verwecken.

* Deut. 25.a.5.

25

Nv zijnder by ons seuen broeders gheweest, de eerste troude, ende sterf. Ende want hy geen saet en hadde, liet hy zijn Wijf sinen Broeder achter.

26

Desghelijcken de tweede ende de derde, tot den seuensten toe.

27

Ten laetsten na allen sterf oock dat Wijf.

28

Nv inder verrijsenis, welcx Wijf sal si zijn, onder de seuen? Sy hebbense ymmers alle ghehadt.

29

Maer Iesus antwoorde ende sprack tot haer: Ghy dwaelt, ende en weet de Schrift niet, noch de cracht Godts.

30

Inder verrijsenisse en sullen sy niet houwen, noch tot houwelijck ghegeuen worden, Maer si zijn ghelijc als de Enghelen Gods inden Hemel.

31

⁺ Maer en hebt ghy niet ghelesen vande verrijsenis der dooden, dat v van Gode gheseyt is, daer hy spreeckt:

+ D vers 31

32

^† Ick ben de Godt Abrahams, ende de God Isaacs, ende de Godt Iacobs? Maer Godt en is gheen God der dooden, maer der leuendighen.

† Exodi. 3.a.6. Acto. 7.d.32. Hebr. 11.c.16.

33

Ende doen dat volck sulcx hoorde, ontsetten si haer ouer zijn leeringhe.

34

^* Doen nv de Phariseen hoorden, dat hy den Saduceen den mondt ghestopt hadde, vergaderden si haer.

* Marc. 12.c.28

35

Ende^† een onder haer, een Schriftgheleerde, tempteerde hem, ende sprack: Meester, welck is dat voornaemste gebot inder Wet?

† Luce. 10.c.25.

36

Iesus seyde tot hem:^* Ghi sult God uwen Heere beminnen, van gantscher herten, van gantscher sielen, van gantschen ghemoede. Dit is dat voornaemste, ende dat grootste ghebot.

* Deut. 6.b.5. 30.b.6.

37

Dat tweede is desen ghelijck,

38

^† Ghy sult uwen naesten lief hebben, als v seluen.

† Leuit. 19.c.18 Roma. 13.b.9

39

In dese twee ghe-boden, hangt de geheele Wet, ende de Propheten.

40

^* Doen nv de Phariseen by malcanderen waren, vraechde haer Iesus ende sprac: Hoe dunct v van Christo, wiens soon is hy? Sy spraken: Dauids.

* Marc. 12.d.35 Luce. 20.e.40

41

Hy sprac tot haer: Hoe noemt hem dan Dauid inden gheest een Heere?^† Daer hy seyt: De Heere heeft gheseyt tot mijnen Heere: Set v tot mijnder rechter hant, tot dat ick uwe Vianden legghe tot een voetbanck uwer voeten.

† Psal. 110.a.1. Acto. 2.d.34 1.Cor. 15.c.25. Hebre. 1.b.13.

42

Nadien hem nv Dauid een Heere noemt, hoe is hy dan zijn sone?

43

Ende niemant en coste hem een woort antwoorden. Ende niemant en dorste hem ooc van dien dage meer vragen.