Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xviij. Capittel.

¶ Christus leert dat wy ons sullen vernederen als een kint. Hoe dat wy onsen broeder straffen sullen, die teghen ons sondicht, hem dat vergeuen ist dat hy ghehoor gheeft. Vanden ghenen die sinen medegheselle ouerlaste om hondert penninghen die hy hem schuldich was.

1

⁺ OP die selue^† vre quamen de Iongheren tot Iesum, ende spraken: Wie is doch de grootste int Hemelrijck?

+ A vers 1

† Marc. 9.d.32. Luce. 9.e.46. 22.b.24.

2

Iesus riep een kint tot hem, ende stelde dat midden onder haer,

3

Ende sprac: Voorwaer ick segge v: Ten sy dan dat ghy v omkeert,^* ende wordet als de kinderen, soo en sult ghy int Hemelrijck niet comen.

* 1.Cor. 14.c.20 1.Petri. 2.a.2.

4

^† Wie nv hem seluen vernedert, gelijck dit kint, die is de grootste in het Hemelrijck.

† Iaco. 4.b.10 1.Petri. 5.a.6

5

Ende wie sulck een kint aenneemt in mijnen Naem, die neemt my aen.

6

^* Maer wie een van desen minsten ergert die in mi geloouen, dien waert beter, dat eenen muelensteen aen zijnen hals ghehanghen werde, ende verdroncken werde inder See, daert diepste is.

* Marc. 9.e.41 Luce. 17.a.1.

[p. 9v]

7

Wee der Werelt, van erghernis weghen.^* Daer moet wel ergernis comen, nochtans wee den Mensche door welcken erghernis coemt.

* 1.Cor. 11.b.18

8

^† In dien dan v uwe hant oft uwen voet ergert, so hout hem af, ende werpten van v. Het is v beter, dat ghy lam oft cruepel ingaet tot den leuen, Dan dat ghy twee handen oft twee voeten hebt, ende wordt in dat eewighe vier geworpen.

† Math. 5.d.30 Marc. 9.e.42

9

Ende ist dat v uwe ooghe erghert, soo trectse wt, ende werptse van v. Het is v beter, dat ghi eenoogich tot den leuen ingaet, dan dat ghy twee ooghen hebt, ende wort int helsche vier gheworpen.

10

⁺ Siet toe, dat ghy niemanden van desen cleynen en veracht. Want ic segge v: Hare Enghelen inden Hemel, sien altijt dat aensicht mijns Vaders inden Hemel.

+ B vers 10

11

^* Wandt des menschen Sone is comen, om salich te maken, dat verloren is.

* Luce. 19.a.10.

12

^† Wat dunct v? Oft ergens een mensche hondert Schapen had, ende een vanden seluen verdwaelde, en laet hy niet de neghenentnegentich op de Bergen, gaet henen, ende soect dat verdwaelde?

† Luce. 15.a.4.

13

Ende ist dattet ghebuert dat hijt vint, voorwaer ick segghe v, hy verblijt hem meer daer ouer, dan ouer de negenentneghentich, die niet verdwaelt en zijn.

14

Alsoo en ist oock voor uwen Vader inden Hemel den wille niet, datter yemandt van desen cleynen verloren worde.

15

^* Maer sondicht v broeder aen v, soo gaet henen, ende straft hem tusschen v ende hem alleen. Hoort hy v, soo hebdy dijnen broeder ghewonnen.

* Leuit. 19.d.17 Eccle. 17.b.18 Luce. 17.a.3.

16

Hoort hy v niet, soo neemter noch een oft twee tot v,^* op dat alle saken bestae op twee oft drie ghetuyghen monde.

* Num. 35.d.30 Deut. 17.b.11. 19.c.15. 2.Cor. 13.a.1.

17

Hoort hy die niet, soo segghet der ghemeynte. Hoort hy de ghemeynte niet,^† so hout hem als een Heyden ende Tollenaer.

† 1.Cor. 5.b.10

18

^* Voorwaer ick segghe v: Wat ghy op Aerden binden sult, dat sal ooc inden Hemel gebonden zijn: Ende wat ghy op Aerden ontbinden sult, dat sal ooc inden Hemel ontbonden zijn.

* mat. 16.c.19. Ioan. 20.c.23.

19

⁺ Voort segghe ick v: Ist datter twee onder v eens worden op Aerden, waeromme het is, dat si bidden willen, dat sal haer gheschieden, van mijnen Vader inden Hemel.

+ C vers 19

20

^* Want waerder twee oft drie vergadert zijn in mijnen Naem, daer ben ick midden onder haer.

* Luc. 24.b.14

21

Doen tradt Petrus tot hem,^† ende sprack: HEERE, hoe dickwils moet ick dan mijnen broeder, die aen mi sondicht, vergheuen? Ist ghenoech seuen mael?

† Matt. 6.b.14 Marc. 11.c.25. Luce. 17.a.4.

22

Iesus sprack tot hem: Ic en segghe v niet seuen mael, maer tseuentich mael seuen mael.

23

Daerom is dat Hemelrijck ghelijck eenen Coninck die met zijnen knechten rekenen wilde.

24

Ende als hy begost te rekenen, quamper een voor hem, die hem sculdich was thien duysent pont.

25

^† Doen hijt nv niet en had te betalen, hiet de heere vercoopen, hem ende zijn wijf, ende zijn kinderen, ende al wat hy hadde, ende betalen.

† Matth. 5.c.25

26

Doen viel de knecht neder, ende badt hem aen, ende sprac: Heere, hebt gedult met my, ick wilt v altemael betalen.

27

Doen iammerde den heere des seluen knechts, ende liet hem los, ende de schult liet hy hem oock quijt.

28

⁺ Doen ghinc die selue knecht wt, ende vant eenen van sinen mede knechten, die was hem hondert penningen schuldich, ende hy greep hem aen, ende vattede hem byder kelen, ende sprac: Betaelt my, wat ghy my schuldich zijt.

+ D vers 28

29

Doen viel zijn mede knecht neder, ende badt hem, ende sprack: Hebt medelijden met my, ic wilt v altemael betalen.

30

Ende hy en wilde niet, maer hy ghinck henen, ende wierp hem in de gheuanckenis, tot dat hy betaelde, wat hy schuldich was.

31

Maer doen zijn mede knechten sulcx saghen, werden si seer bedroeft, ende quamen, ende brachten voor haren heere, al watter gheschiet was.

32

Doen ontboot hem zijn heere voor hem, ende sprack tot hem:^* Ghy schalcke knecht, alle dese scult heb ick v quijt ghelaten, dewijle dat ghy my baedt,

* Iacob. 2.b.13.

33

En sout ghy v dan oock niet ontfermen ouer uwen mede knecht, ghelijck als ick my ouer v ontfermt heb?

34

Ende zijn heere werdt toornich, ende leuerde hem den Pijnigers ouer, tot dat hy betaelde, al wat hy hem schuldich was.

35

Also^† sal v mijn Hemelsche Vader ooc doen, ist dat ghy niet en vergeeft van uwer herten, een yeghelijck zijnen broeder sine feylen.

† Matt. 6.b.15. Marc. 11.c.25.