Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xv. Capittel.

¶ Dat het ghene den menschen niet en besmet dat door sinen mont in hem coemt. Hoe Iesus de dochter der vrouwen Syrophenisse vanden duyuel verloste. Hoe Iesus byder See van Galileen blinde ende cruepele ghenas. Hoe Iesus met seuen brooden ende luttel visschen vier duysent menschen versade.

1

⁺ DOen^* quamen tot hem de Schriftgheleerden ende Phariseen van Ierusalem, ende spraken:

+ A vers 1

* Marc. 7.a.1.

2

Waerom ouertreden uwe Iongeren der Outsten insettinghe? Sy en wasschen haer handen niet, als si broot eten.

3

Hy antwoorde ende sprack tot haer: Waerom ouertreedt ghy dan Godts ghebot, om uwer insettinghe wille?

4

Godt heeft gheboden:^* Ghy sult Vader ende Moeder eeren: Maer wie den vader ende de moeder vloect, die sal den doot steruen.

* Exod. 20.b.12 Deut. 5.b.16. 27.c.16.

5

Maer ghy leert:^† Wie totten vader oft totter moeder seyt (wanneer ict offere, so ist v veel profijtelijcker) die doet wel.

† pro. 28.d.24

6

^* Daer mede gheschiedet, datter niemant meer sinen vader oft sine moeder en eert,^† ende hebt alsoo Godts ghebot af ghedaen, om uwer insettinghe wille.

* Exod. 21.b.17

† Marc. 7.b.13.

7

Ghy Huychelaers, Isaias heeft wel van v ghepropheteert ende ghesproken:

8

^* Dit volc ghenaect my met sinen monde, ende eert my met sinen lippen, maer haer herte is verre van my.

* Esaie. 29.b.13. Ezech. 33.f.31.

9

^† Maer te vergheefs dienen si my, dewijle dat si leeren sulcke leeringhen,^‡ die niet anders dan menschen gheboden en zijn.

† Mar. 7.a.7

‡ Collos. 2.c.22. Titum. 1.c.14

10

⁺ Ende hy riep dat volck tot hem, ende sprac tot haer: Hoort toe, ende verstatet:

+ B vers 10

11

^* Wat ten monde in gaet, dat en maect den mensche niet onreyn: Maer wat ten monde wt gaet, dat maect den mensche onreyn.

* Actor. 10.b.15 Rom. 14.c.14

12

Doen traden zijn Iongheren tot hem, ende spraken: Weet ghy oock, dat de Phariseen haer ergerden, doen sy dat woort hoorden?

13

Maer hy antwoorde, ende sprack:^† Alle planten die mijne Hemelsche Vader niet en plant,^‡ die worden wtgheroeyt:

† Ioan. 15.a.2. Acto. 5.e.39.

‡ Esa. 41.c.16

14

Laetse varen,^* Sy zijn blindt, ende blinden leyders. Maer wanneer die een blinde den anderen leydet, soo vallen sy beyde in den gracht.

* Luce. 6.d.39

15

^† Doen antwoorde Petrus, ende sprack tot hem: Bediedt ons dese ghelijckenisse.

† Marc. 7.b.17

16

Ende Iesus sprack tot haer: Sijt ghy dan oock noch onuerstandich?

17

En merct ghi noch niet, dat alle wat ten monde in gaet, dat gaet inden buyck, ende wort door den natuerlijcken ganck wt gheworpen.

18

Maer wat ten monde wt gaet, dat coemt wt der herten, ende dat maect den Mensche onreyn.

19

Want wt der herten comen boose ghedachten, moort, ouerspelen, hoererie, dieuerie, valsche ghetuychenis, lasteringhe.

20

Dat zijn de stucken die den mensche onreyn maken. Maer met onghewasschen handen te eten, en maect den mensche niet onreyn.

21

^+† Ende Iesus ghinck wt van daer, ende ontweeck in de Contreyen Tyri ende Sidons,

+ C vers 21

† Marc. 7.c.24

22

Ende siet, een Cananeesch wijf, ghinck wt de selue palen, ende riep hem na, ende sprack: Ach HEEre, ghi sone Dauids, ontfermt v mijnder, Mijn dochter wort gheheel seer vanden Duyuel geplaecht.

23

Ende hy en antwoorde haer niet een woort. Doen traden zijn Iongeren tot hem, baden hem, ende spraken: Laetse doch van v, want sy roept ons na.

24

Maer hy antwoorde, ende sprack:^† Ick en ben niet ghesonden, dan alleene tot den verloren schapen vanden huyse Israels.

† Matt. 10.a.6. Luce. 19.a.10.

25

Ende si quam, ende viel voor hem neder, ende sprack: HEERE helpt my.

26

Maer hy antwoorde, ende sprac: Het en is niet fijn, datmen den kinderen haer broot neme, ende werpet voor de honden.

27

Sy sprack: Ia HEERE, maer nochtans eten de hondekens vanden cruymkens, die van haerder heeren tafel vallen.

28

Doen antwoorde Iesus, ende sprack tot haer: O wijf, v ghelooue is groot, v gheschie also ghy wilt. Ende haer dochter wert ghesont in der seluer vren.

29

Ende Iesus ghinc van daer voortaen,

[p. 8v]

ende quam by de Galileesche See, ende ghinck op eenen berch, ende sadt aldaer.

30

Ende veel volcks quam tot hem, die met haer hadden, lammen, blinden, stommen, cruepelen, ende veel ander, ende wierpense Iesu voor de voeten.^† Ende hy heeldese,

† Esaie. 35.a.5. Luce. 7.c.22.

31

Dat hem dat volc verwonderde, doen si sagen dat de Stommen spraken, de Cruepelen gesont waren, de Lammen ghinghen, de Blinde sagen. Ende presen den Godt Israels.

32

^+* Ende Iesus riep sine Iongheren tot hem, ende sprac: My iammert des volcx. Want si zijn nv wel drie daghen by my ghebleuen, ende en hebben niet te eten. Ende ick en wilse niet hongherich van my laten, op dat si niet en versmachten op den wech.

+ D vers 32

* Marc. 8.a.1.

33

Doen spraken sine Iongheren tot hem: Van waer connen wy hier so veel broots nemen inder woestijne, dat wy soo veel volcx versaden?

34

Ende Iesus sprac tot haer: Hoe veel brooden hebt ghy? Sy spraken: Seuen, ende een weynich vischkens.

35

Ende hy hiet dat volck neder sitten op der Aerden.

36

Ende nam de seuen brooden ende de visschen,^* dancte, bracse, ende gafse sinen Iongheren. Ende de Iongheren gauense den volcke.

* 1.Reg. 9.b.13.

37

Ende si aten alle, ende werden versaet. Ende namen op dat daer ouer bleef van brocken, seuen coruen vol.

38

Ende die daer ghegeten hadden, dier was vier duysent Mannen, wtghenomen wijuen ende kinderen.

39

Ende als hy dat volck van hem hadde ghelaten, tradt hy in een Schip, ende quam in de Palen Magdala.