Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xij. Capittel.

¶ Hoe de Discipulen Coren ayren wt wreuen ende aten, Hoe Iesus een verdroochde hant ghenas, Ende eenen beseten verloste, ende eenen blinden ende stomme ghenas. Hoe Iesus den Phariseen dat Teecken gaf van Ionas ende vanden Niniuiten. Ende hoe Christus leerde wie zijn Moeder ende Broeders zijn.

1

⁺ TOt^† dier tijt, ghinc Iesus door dat Coren opten Sabbath. Ende sine Ionghers waren hongherich,^* begosten Ayren wt te plucken, ende te eten.

+ A vers 1

† Marc. 2.c.23. Luce. 6.a.1.

* Deu. 23.d.25

2

Doen dat de Phariseen saghen, spraken si tot hem:^† Siet, uwe Ionghers doen, dat niet betamelijck en is opten Sabbath te doen.

† Exod. 20.b.10

3

Maer hy sprac tot haer: En hebt ghy niet gelesen, wat Dauid dede, doen hem, ende dien, die met hem waren, hongerde?

4

^* Hoe dat hy ghinc int Gods huys, ende adt de Toonbrooden die hem doch niet en betaemden te eten, noch den ghenen die met hem waren dan alleen den Priesteren?

* 1.Reg. 21.b.4

5

^† Oft en hebt ghy niet gelesen inde Wet, dat de Priesters op den Sabbath inden Tempel den Sabbath breken, ende zijn doch sonder schult?

† Leuit. 24.b.8 Num. 28.b.9.

6

Maer ic seg v: Dat hier die is, die ooc grooter is, dan den Tempel:

7

Ende waert dat ghy wist, wat dat sy: (^† Ick heb een welbehaghen aen de barmherticheydt, ende niet aenden offer) soo en haddet ghi de onschuldighen niet verdoemt.

† Osee. 6.b.11. Matth. 9.b.13 23.c.22.

8

^* Des menschen Sone is een Heer, oock ouer den Sabbath.

* Marc. 2.c.28.

9

^† Ende hy ghinck van daer voorder, ende quam in haer Schole. Ende siet, daer was

† Marc. 3.a.1. Luce. 6.a.6.

[p. 6v]

een Mensche, die had een verdorde hant.

10

⁺ Ende si vraechden hem, ende spraken:^† Isset oock recht, datmen op den Sabbath heele? Op dat si een sake tot hem hadden.

+ B vers 10

† Luce. 14.a.3.

11

Ende hy sprac tot haer: Wie isser onder v, indien hi een Scaep heeft, dat hem op den Sabbath in eenen Cuyl valt,^* diet niet aen en grijpt ende weder op en heffe?

* Deut. 22.a.4.

12

Hoe veel beter is nv een Mensch dan een Schaep? Daerom machmen op den Sabbath wel wat goets doen.

13

Doen sprac hy tot den Mensch: Steeckt v hant wt. Ende hy stacse wt.^† Ende si wert hem weder ghesont, ghelijck als de ander.

† 3.Reg. 13.b.6.

14

^* Doen ghinghen de Phariseen wt, ende hielden eenen raet ouer hem, hoe dat si hem verdoen mochten.

* Marc. 3.a.6. Ioan. 10.d.39. 11.f.47.

15

Maer doen Iesus dat vernam, weeck hy van daer. Ende hem volchde veel volcx nae, ende hy maecktese alle ghesont,

16

Ende dreychdese dat si hem niet melden en souden,

17

Op dat veruult worde, dat daer geseyt is door den Propheet Isaiam,^† die daer spreect:

† Esaie. 42.a.1 Mat. 3.b.17.

18

Siet, dat is mijn Knecht, die ick wtuercoren heb, ende mijn alder liefste, aen welcken mijn Siele een welbehaghen heeft. Ick wil mijnen gheest op hem legghen, ende hy sal den Heydenen dat oordeel vercondighen.

19

Hy en sal niet kijuen, noch roepen, ende men en sal zijn gheroep niet hooren op der straten.

20

Dat gequetste Riet, en sal hy niet ontstucken breken, ende de glimmende lemment en sal hy niet wt blusschen, tot dat hy dat oordeel wt voere tot der ouerwinninghe,

21

Ende de Heydenen sullen op sinen Naem hopen.

22

^+* Doen wert een beseten Mensche tot hem gebracht, die was blint ende stom. Ende hy maecte hem ghesont, alsoo, dat de blinde ende stomme, beyde sprack ende sach.

+ C vers 22

* Matt. 9.d.32. Luce. 11.b.14.

23

Ende alle dat volck ontsettede hem, ende sprac: En is dese niet Dauids Sone?

24

^* Maer de Pharizeen, doen zijt hoorden, spraken si: Hy en drijft de Duyuelen niet anders wt, dan door Beelzebub der Duyuelen Ouerste.

* Mat. 9.d.34. Marc. 3.b.22. Luce. 11.b.15.

25

Maer Iesus verstont haer ghedachten, ende sprack tot haer: Elck Rijck, indient met hemseluen oneens wordt, dat wordt woest. Ende een yegelijcke Stadt oft huys, indient met hemseluen oneens wort, so en cant niet bestaen.

26

Ist dan, dat deen Satan, den anderen wt drijft, soo moet hy met hemseluen oneens zijn: Hoe can dan zijn Rijck bestaen?

27

Ende ist dat ick door Beelzebub de Duyuelen wt drijue, door wien drijuense dan uwe kinderen wt? Daerom sullen si uwe Richters zijn.

28

Maer ist dat ick de Duyuelen, door den geest Godts wtdrijue, so is dat Rijcke Gods tot v gecomen.

29

^* Oft hoe can yemant in eens stercken huys gaen, ende sinen huysraet roouen, ten sy dan, dat hy te voren den stercken binde, ende hem dan zijn huys berooue?

* Luce. 11.c.21.

30

Wie niet met my en is, die is tegen my: Ende wie niet met mi en vergadert, die verstroyt.

31

Daerom segghe ick v:^† Alle sonde ende lasteringhe wordt den menschen vergheuen: Maer de lasteringhe teghen den gheest, en wort den menschen niet vergheuen.

† Marc. 3.c.28 Luce. 12.a.10.

32

^* Ende wie yet spreect tegen des Menschen Soon, dien wordet vergeuen: Maer wie yet spreect teghen den heyligen gheest, dien en wordet niet vergheuen, noch in deser noch in ghener werelt.

* 1.Reg. 2.e.25.

33

^+† Dier een, settet eenen goeden boom, soo wort de vrucht goet, oft settet eenen quaden boom, soo wort de vrucht quaet: Want aen de vrucht kentmen den boom.

+ D vers 33

† Matt. 7.b.18. Luce. 6.e.43.

34

Ghy Aderen gheslachte, hoe cont ghi wat goets spreken, dewijle ghy boos zijt?^† Waer af dat herte vol is, daer af gaet de mont ouer.

† Psal. 40.b.11 Luce. 6.e.45.

35

Een goet mensche brengt wat goets voort, wt zijnen goeden Schat des herten: Ende een boos mensch, brengt wat booses voort wt zijnen boosen Schat.

36

^* Maer ick seg v: dat de menschen moeten rekenschap gheuen inden dach des oordeels, van eenen yeghelijcken onnutten woorde, dat si gesproken hebben.

* Eccle. 12.c.21. Ephe. 5.a.4.

37

^† Wt uwen woorden sult ghy gherechtueerdicht worden, ende wt uwen woorden sult ghy verdoemt worden.

† 2.Reg. 3.c.16. Luce. 19.b.22.

38

Doen antwoorden sommige onder den Schrifgheleerden ende Phariseen, ende spraken: Meester wy wouden gheern een Teecken van v sien.

39

Ende hy antwoorde ende sprack tot hen:^† Dese boose ende ouerspelighe Aert, soeckt een Teecken, ende haer en sal geen Teecken ghegheuen worden, dan alleen dat Teecken des Propheets Ione.

† Matth. 16.a.1 Marc. 8.b.11. Luce. 11.c.29.

40

^* Wandt ghelijck als Ionas, drie daghen ende drie nachten inden buyc des Waluischs was, alsoo sal des menschen Soon, drie dagen ende drie nachten, midden inder Aerden zijn.

* Ione. 2.d.18.

41

De Lieden van Niniue sullen voort treden inden dach des oordeels, met desen geslachte, ende sullent verdoemen.^* Want si deden boete na der prekinghe Ionas. Ende siet, hier is meer dan Ionas.

* Ione. 3.b.5.

42

De^† Coninginne vanden Suyden sal voort treden inden dach des oordeels, met dit gheslachte, ende salt verdoemen. Want si quam vant eynde der Aerden, om de wijsheydt Salomonis te hooren. Ende siet, hier is meer dan Salomon.

† 3.Reg. 10.a.1. 2.Par. 9.a.1.

43

^+* Wanneer de onreyne geest, vanden mensche wtgheuaren is, so doorwandelt hy dorre plaetsen, soect rust, ende en vintse niet.

+ E vers 43

* Luce. 11.c.24.

44

Soo spreect hy dan: Ick wil wederom keeren in mijn huys, daer ick wtghegaen ben. Ende als hy coemt, so vint hijt ledich, gheueghet ende ghechiert.

45

So gaet hy henen, ende neemt seuen ander gheesten tot hem, die argher zijn dan hy selue: Ende als si daer in comen, woonen si daer:^† Ende het wort met den seluen mensche daer nae ergher, dant te voren was. Alsoo salt oock desen boosen gheslachte gaen.

† 2.Pet. 2.d.20. Hebre. 6.a.5. 10.d.26.

46

^* Als hy noch alsoo tot den volcke sprack: Siet, doen stonden zijn Moeder ende zijn broeders daer buyten, die wouden hem spreken.

* Marc. 3.c.31. Luce. 8.c.19.

47

Doen spracker een tot hem: Siet, v Moeder ende uwe broeders staen daer buyten, ende willen v toespreken. Ende hy antwoorde,

[p. 7r]

48

Ende sprack tot den ghenen diet hem seyde: Wie is mijn Moeder? Ende wie zijn mijn broeders?

49

Ende hy strecte zijn hant wt ouer zijne Iongeren, ende sprac: Siet daer, dat is mijn Moeder ende mijn Broeders.

50

^† Want wie daer doet den wille mijns Vaders inden Hemel, die selue is mijn^‡ broeder, Suster ende Moeder.

† Ioan. 15.b.14

‡ Psal. 22.c.23. Ioan. 20.b.17 Hebre. 2.c.12.