Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .ix. Capittel.

¶ Hoe de gichtige mensche zijn bedde droech, Hoe Mattheus gheroepen wert, Hoe de Phariseen murmureerden, Hoe de Discipulen Iohannis vraechden, waerom de Discipulen Iesu niet en vasten. Hoe Iesus een vrouwe vanden loop des bloets verloste, doen hy ghinck verwecken de dochter des Princen die ghestoruen was. Hoe twee blinde siende worden, Ende hoe eenen doouen ende stommen Duyuel wt eenen mensche verdreuen wordt.

[p. 5r]

1

⁺ DOen tradt hy in dat Schip, ende voer weder ouer, ende quam in zijn Stadt.

+ A vers 1

2

^† Ende siet, doen brachten si tot hem eenen Gichtighen, die lach op een bedde. Doen nv Iesus haer ghelooue sach, sprack hy tot den Gichtigen: Hebt eenen goeden moet mijn sone, uwe sonden zijn v vergheuen.

† Marc. 2.a.3. Luce. 5.c.18. Ioan. 5.a.5.

3

Ende siet, sommighe onder den Scriftgheleerden, spraken by haer seluen: Dese lastert Godt.

4

Ende doen Iesus haer gedachten sach, sprac hy: Waerom denct ghy quaet in uwer herten?

5

Welck is lichter te seggen,^* uwe sonden zijn v vergheuen? Oft te segghen: Staet op ende wandelt?

* Esai. 43.d.25

6

Maer op dat ghy weet, dat des menschen Soon macht heeft op Aerden, de sonden te vergheuen, sprac hy tot den Gichtighen: Staet op, neemt v bedde op, ende gaet thuys.

7

^† Ende hy stont op, ende ghinck te huys.

† Actu. 9.e.34.

8

Doen dat volck dat sach, verwonderden si haer, ende presen Godt, die sulcke macht den menschen ghegheuen heeft.

9

^† Ende doen Iesus van daer ghinck, sach hi eenen mensch int Tolhuysken sitten, die hiet Mattheus, ende sprack tot hem: Volcht my nae, ende hy stont op, ende volchde hem nae.

† Marc. 2.b.14 Luce. 5.d.27.

10

Ende het ghebuerde, doen hi ter Tafelen sat, int huys, siet, doen quamender veel Tollenaren ende Sondaren, ende saten met Iesu ende zijne Iongheren ter Tafelen.

11

⁺ Doen dat de Phariseen sagen, spraken si tot sine Iongheren: Waerom eet v Meester met den Tollenaren ende Sondaren?

+ B vers 11

12

Doen dat Iesus hoorde, sprac hy tot haer: De stercke en behoeuen des Medecijn meesters niet, maer de crancke.

13

Maer gaet henen, ende leert wat dat sy. (^† Ick heb een welbehaghen aen de barmherticheyt, ende niet aenden offer.)^* Ic ben gecomen den Sondaren tot boete te roepen, ende niet de Vroomen.

† Osee. 6.b.11. Math. 12.a.7

* 1.Tim. 1.c.15

14

^† Met dien quamen de Iongeren Iohannis tot hem, ende spraken: Waerom vasten wy, ende de Phariseen soo veel, ende uwe Iongheren en vasten niet?

† Marc. 2.b.18. Luce. 5.c.33.

15

Iesus sprack tot haer:^* Hoe connen de bruyloftslieden rouwe draghen, soo langhe als de^† Bruydegom by haer is? Maer de tijt sal comen, dat de Bruydegom van haer ghenomen wort, dan sullen si vasten.

* 2.Cor. 11.a.2.

† Esaie. 54.a.5 62.a.4.

16

Niemant en lapt een out cleet, met eenen lap van nieuwen Laken. Want den lap schuert doch weder vant cleet, ende de schuer wordt argher.

17

^* Men en doet ooc gheenen Most in oude Wijnflesschen, anders bersten de Wijnflesschen, ende de Most wert wtghestort, ende de Wijnflesschen vergaen. Mer men doet den Most in nieuwe Wijnflesschen, soo worden si beyde tsamen behouden.

* Actu. 2.a.4.

18

^+† Doen hy sulcx met haer sprack, siet, doen quamper een vanden Ouersten, ende viel voor hem neder, ende sprack: HEERE, mijn dochter is nv ghestoruen, maer coemt, ende legt uwe hant op haer, soo wordt si leuendich.

+ C vers 18

† Marc. 5.c.22. Luce. 8.e.41.

19

Iesus stont op, ende volchde hem na, ende zijne Iongheren.

20

^* Ende siet, een Wijf, dat twaelf Iaer den bloetganck gehadt hadde, tradt van achter tot hem, ende roerde den Soom zijns cleedts aen,

* Leuit. 15.d.25 Marc. 5.c.25. Luce. 8.e.45.

21

Wandt si sprack by haerseluen: Mocht ick alleen zijn cleedt aenroeren, soo werde ick ghesont.

22

Doen keerde hem Iesus om, ende sachse aen, ende sprac: Hebt eenen goeden moet mijn dochter, v ghelooue heeft v geholpen. Ende dat wijf werdt ter seluer vre ghesont.

23

^* Ende als hy in des Ouersten huys quam, ende sach de Pijpers, ende dat ghewoel des volcx, sprac hy tot haer:

* Marc. 5.d.35. Luce. 8.f.49.

24

Wijcket, wandt het meysken en is niet doot,^† maer het slaept. Ende sy belachten hem.

† Ioan. 11.b.11.

25

Ende als dat volc wt ghedreuen was, ghinc hy in, ende greept byder hant. Doen stont het Meysken op.

26

Ende dat gherucht werdt openbaer ouer dat selue gantsche Lant.

27

Ende doen Iesus van daer voortaen ghinck, volchden hem twee blinden na, die riepen ende spraken: Och ghy Sone Dauids, ontfermt v onser.

28

⁺ Ende doen hy thuys quam, traden de blinden tot hem. Ende Iesus sprack tot haer: Ghelooft ghy, dat ick v sulcx doen can? Doen spraken si tot hem: HEERE, Ia.

+ D vers 28

29

^* Doen roerde hy haer oogen aen, ende sprack: V gheschie nae uwen ghelooue.

* Matth. 8.b.13

30

Ende hare ooghen werden geopent. Ende Iesus dreychde haer, ende sprack: Siet toe, dattet niemant en verneme.

31

Maer sy ghinghen wt, ende maecten hem ruchtbaer in dat selue gantsche Lant.

32

^* Doen nv dese wtghecomen waren, siet, doen brachten si tot hem eenen mensche, die was stom ende beseten.

* Marc. 7.d.31. Luce. 11.b.14.

33

Ende doen de Duyuel wtgedreuen was, sprac de stomme. Ende dat volck verwonderde hem, ende sprack: Sulcx en is noch noyt in Israel gesien geweest.

34

^† Maer de Phariseen spraken: Hy drijft de Duyuelen wt, door der Duyuelen Ouerste.

† Mat. 12.c.24 Marc. 3.b.22.

35

^‡ Ende Iesus ghinck rontom in alle Steden ende Vlecken, leerde in haer Scholen, ende predickte dat Euangelium vanden Rijcke, ende ghenas alderley siecten, ende alderley crancheden inden volcke.

‡ Marc. 6.a.6. Luce. 13.a.9.

36

^* Ende doen hy dat volck sach, iammerde hem des seluen, want sy waren versmacht ende verstroyt als de Schapen, die gheenen Herder en hebben.

* Marc. 6.d.35

37

^† Doen sprack hy tot zijnen Iongheren: Den oogst is groot, maer weynich zijn der Arbeyders.

† Luce. 10.a.2.

38

^‡ Daerom bidt den HEERE des oogsts, dat hy Arbeyders in zijnen oogst seynde.

‡ 2.Tessa. 3.a.1.