Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .viij. Capittel.

¶ Hoe de Melaetsche mensche gesuyuert wert, Hoe dat gichtich kint van Centurio ghenesen wert, Hoe Peters huysvrouwen Moeder vande cortse ghenesen wert.

1

⁺ DOen hy nv vanden Berch af ginc, volchde hem veel volcx na.

+ A vers 1

2

^* Ende siet, een melaetsch man quam, ende badt hem aen, ende sprac: HEEre, indien ghy wilt, so moecht ghy my wel reynighen.

* Mar. 1.d.40. Luc. 5.b.12.

3

Ende Iesus stac zijn hant wt, roerde hem aen, ende sprack: Ick wilt doen, zijt gereynicht. Ende terstont was hy van zijne melaetsheyt reyn.

4

Ende Iesus sprac tot hem: Siet, dat ghijt niemanden en segt.^† Maer gaet henen, ende toont v den Priester, ende offert de gaue, die Moses beuolen heeft, tot een getuychnisse ouer haer.

† Leuit. 14.a.2.

5

^‡ Doen nv Iesus tot Capernaum inghinc, tradter een Hooftman tot hem, die badt hem, ende sprack:

‡ Luc. 7.a.1. Ioan. 4.f.47

6

HEEre, mijn knecht leyt thuys, ende is gichtich, ende heeft groote quale.

7

Iesus sprack tot hem: Ick wil comen, ende hem ghesont maken.

8

De Hooftman antwoorde ende sprack: HEEre, ic en bens niet weerdich, dat ghy onder mijn dack gaet,^* maer spreect alleen een woort, soo wort mijn knecht ghesont.

* Psa. 107.c.20. Sap. 16.c.12.

9

Want ick ben een mensch, daer toe der Ouerheyt onderdaen, ende ick heb onder my Crijchsknechten. Nochtans wanneer ick seg tot eenen: Gaet henen, so gaet hi henen. Ende tot een ander: Coemt herwaerts, so coemt hy. Ende tot mijnen knecht, doet dat, soo doet hijt.

10

⁺ Doen dat Iesus hoorde, verwonderde hy hem, ende sprack tot dien, die hem na volchden: Voorwaer ick seg v, sulcken gelooue en heb ick in Israel niet gheuonden.

+ B vers 10

11

^† Maer ic seg v, veel sullender comen vanden Oosten ende vanden Westen, ende met Abraham, ende Isaac, ende Iacob int Hemelrijck sitten.

† Esa. 41.d.25. Luc. 13.e.27.

12

Maer de kinderen des Rijcx worden wtghestooten inde duysternisse^* daer sal zijn weenen ende knersinge der tanden.

* Mat. 25.c.13.e.42. Luce. 13.c.26.

13

Ende Iesus sprack tot den Hooftman: Gaet henen, v gheschie, ghelijck ghy ghelooft hebt. Ende zijn knecht wert ter seluer vren ghesont.

14

^† Ende Iesus quam in Peters huys, ende sach dat zijns Wijfs Moeder lach, ende had de cortse.

† Marc. 1.c.29. Luc. 4.d.38.

15

Doen greep hy haer handt aen, ende de cortse verlietse, ende sy stont op, ende diende hen.

16

^‡ Alst nv Auont was, brachten sy veel besetenen tot hem. Ende hy dreef de gheesten wt met woorden, ende maecte alderley crancken ghesont,

‡ Marc. 1.c.32. Luc. 4.e.40.

17

Op dat veruult werde dat daer gheseyt is door den Propheet Isaiam^* die daer spreect: Hy heeft onse swacheyt op hem ghenomen, ende onse siecten heeft hy ghedraghen.

* Esa. 53.a.7. 1.Pet. 2.c.24.

18

^+† Ende doen Iesus veel volcx om hem sach, hiet hy, men soude ouer op gene sijde der See varen.

+ C vers 18

† Mar. 4.d.33 Luce. 8.c.22.

19

^* Ende een Schriftgheleerde tradt tot hem, die sprac tot hem: Meester ick wil v volghen waer ghy henen gaet.

* Luc. 9.f.57.

20

Iesus seyde tot hem: De Vossen hebben holen, ende de Voghelen onder den Hemel hebben nesten: Maer des menschen Soon, en heeft niet daer hy zijn hooft neder legghe.

21

^* Ende een ander onder zijne Iongheren sprack tot hem: HEERE, geeft my oorlof, dat ick henen gae, ende eerst mijnen Vader begraue.

* Luc. 9.f.59.

22

Maer Iesus sprack tot hem: Volcht my,^† ende laet de doode hare dooden begrauen.

† Leui. 21.b.11.

23

^† Ende hy tradt in dat Schip, ende zijne Iongers volchden hem na.

† Mar. 4.d.34 Luc. 8.c.22.

24

Ende siet, daer verhief hem eenen grooten storm in de See, alsoo dat oock dat Schipken met goluen bedeckt wert: Ende hy sliep.

25

Ende de Iongers traden tot hem, ende weckten hem op, ende spraken: HEEre helpt ons, wy vergaen.

26

Doen seyde hy tot hen: Ghy cleyn geloouige, waerom zijt ghy so beureest?^† Ende stont op, ende dreychde de winden ende de See: Doen wertet geheel stil.

† Iob. 26.b.12. Psa. 107.d.29 Esa. 51.c.15.

27

Ende de menschen verwonderen haer ende spraken: Wat is dat voor een man, dat hem de windt ende de See ghehoorsaem is.

28

^+† Ende hy quam op ghene sijde der See, in dat Lantschap der Gergesenen. Doen liepen hem teghen twee besetenen, die quamen wt der dooden grauen, ende waren seer wreet, alsoo, dat niemant door de selue strate wandelen en mocht.

+ D vers 28

† Mar. 5.a.1. Luc. 8.c.26.

29

Ende siet, sy riepen, ende spraken: Och Iesu ghy Sone Gods,^* wat hebben wy met v te doen? Sijt ghy hier ghecomen om ons te quellen, eer dant tijt is?

* 2.Cor. 6.b.15

30

^† Ende verre van hen was een groote Cudde Verckens inde weyde.

† Mar. 5.b.11. Luc. 8.d.32.

31

Doen baden hem de Duyuelen, ende spraken: Wilt ghy ons wtdrijuen, so oorlooft ons inde Cudde Verckens te varen. Ende hy sprack: Vaert henen. Doen voeren sy wt, ende voeren inde Cudde Verckens.

32

Ende siet, de geheele Cudde Verckens storte haer met eenen storm inde See, ende verdroncken int water.

33

Ende de Verckens Herders vloden, ende gingen henen inde Stadt, ende seyden dit altemael, ende hoet metten beseten toeghegaen was.

34

Ende siet, doen ghinck de gantsche Stadt wt, Iesu te gemoet. Ende doen sy hem saghen,^† baden sy hem, dat hy van hare Palen wijcken wilde.

† Act. 16.c.39. Mar. 5.b.17. Luc. 8.d.37.