Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ Teeckenen des toecomenden tijts ende straffinghe Gods. Esdre gheschien oock openbaringhen. | |
1Ga naar margenoot+ DOen sprac hy tot my: Meet neerstich den tijt in haer seluen, wanneer ghy sien sult, dat een deel der Teekenen geschieden die ic v voorseyt hebbe, | |
2So sult ghy wel verstaen dattet dien tijt is, daer de Alderhoochste de Werelt, die van hem gemaect is, besoecken wil, | |
4Soo sult ghy wel verstaen, dat de Alderhoochste van dien dingen gesproken heeft, van dien dagen die voor v geweest zijn. | |
5Want in gelijcker wijse, dat alle het gene dat inder Werelt gemaect is, een begin ende een eynde heeft, ende dat eynde is openbaer: | |
6Also hebben ooc de tijden des Hoochsten openbare beghintselen in teekenen ende wonderen, maer de eynden in werckinge ende teeckenen. | |
7Een yegelijc die behouden wort, ende die door zijne wercken ontulieden mach,Ga naar margenoot† ende door dat gelooue, in welcke ghy gelooft hebt, | |
8Die sal behouden zijn vande geseyde perijckelen, ende sal sien mijn salicheyt in mijnen Lande ende Lantpalen: Want ic hebbe my vander werelt geheylicht. | |
9Ende dan sullen worden ontfermt die mijne weghen misbruyckt hebben, ende die mijnen wech versteken ende veracht hebbenGa naar margenoot* die sullen in de pijne woonen. | |
10Ga naar margenoot+ Want die int leuen weldaet ontfangenGa naar margenoot* ende my niet gekent en hebben, | |
11Ende die een verdriet van mijne wet ghehadt hebben,Ga naar margenoot* doen sy noch vrijheyt hadden, | |
12Doen sy noch plaetse hadden der beteringhe ende des wederkeerens, ende doen zijt niet en verstonden, maer verachten,Ga naar margenoot† die moetent na de doot in de pijne bekennen. | |
13Ende daerom en weest ghy niet voorder sorchuuldich, hoe de godloose gepijnicht, ende hoe de gerechtige salich werden, ende de welcke de werelt sy, om welcker wille de werelt, ende wiens sy is. | |
14Doen sprac ic:Ga naar margenoot* Ick heb voor ghesproken, ende spreke als nv, ick sal oock voort aen spreken, | |
16Gelijc dan de vloedt grooter is dan de druppelen. Doen sprack hy tot my: | |
17Ghelijck dat velt is, alsoo is oock dat saet: Alsoo de bloemen zijn, also zijn ooc de colueren: Gelijc de boer is, also is ooc de bouwinge: Want het was den tijt der werelt. | |
18Ende doen ic toebereyde den ghenen die nv zijn, eer de werelt was in welck sy woonen souden, doen en wedersprac my niemant. | |
19Ga naar margenoot+ Want tot dier tijt was een yegelijc, ende ooc nv de schepper inde bereyde werelt, ende de maendt die niet op en houdt, ende de wet die niet doorghegrondeert en mach werden, haer seden zijn verstoort. | |
20Ende ick hebbe de Werelt doormerct, ende siet daer was een perijckel om der gedachten wille die in haer waren comen. | |
21Ende ick hebt ghesien, ende heb haer vast doorsien, ende hebbe my dat wijnbesiken van der druyuen behouden,Ga naar margenoot† ende een plantinge van veel gheslachten. | |
22Soo verderue nv de menichte die sonder oorsake gewassen is, ende mijn druiue ende wijnbesie worde behouden, mijn plantinghe: Want ick hebse met grooten arbeyt wtgedruct. | |
23Ga naar margenoot† Maer ist dat ghy v noch seuen ander daghen begeeft: Doch en sult ghy niet vasten, | |
24Ende gaet dan op dat velt der bloemen daer geen huys getimmert en isGa naar margenoot† ende eet alleen vander bloemen des velts, ende en proeft geen vleesch, drinct geenen wijn, maer eet alleen bloemen. | |
25Biddet den Alderhoochsten sonder ophouden, so wil ic comen ende met v spreken. | |
[pagina 169v]
| |
26Ga naar margenoot+ Doen ginck ick henen ende quam op dat velt dat Ardath heet, soo hy my beuolen hadde, ende sat in de bloemen, ende adt vanden cruyden des velts, ende de selue spijse heeft my versaet. | |
27Na seuen daghen sat ic op dat gras, ende mijn herte was swaermoedich als te voren, | |
28Ende ic dede mijnen mont op, ende beghost te spreken voor den Alderhoochsten, ende sprac: | |
29O HEERE ghy die v ons vertoontGa naar margenoot* ghy hebt v geopenbaert ende geopent onse vaders in de woestijne, in een plaetse daer niemandt en woondt, in eenen onuruchtbaren hoec, doen sy wt Egipten trocken, ende hebt gheseyt: | |
30Israel hoort ghy my, ende ghy saet Iacobs luystert op mijn redene. | |
31Nemet waer, Ick saeye mijn Wet in v, ende sy sal in v vrucht brengen, ende ghy sult eewelijck daer in eerlijc worden. | |
32Ga naar margenoot† Want onse vaders, die de Wet ontfinghenGa naar margenoot* en hebbense niet gehouden ende uwe seden ende gebruyckingen en hebben sy niet gehouden, ende de vrucht ws wets en is nyet openbaer gheworden: Want si en mocht niet, want si was uwe. | |
33Ga naar margenoot† Want diese ontfangen hadden die verdoruen, doen si niet en hielden dat in hen ghesaeyt was. | |
34Ga naar margenoot+ Het is een ghewoonte wanneer dat Aertrijck dat saet ontfangt, oft de See een Schip, oft een vat spijse ende dranc, dat waer dat verderft oft gebroken wort, daer in men gesaeyt heeft, oft daer in datmen yet gedaen heeft, | |
35Dat oock de dinghen verderuen, ende breken die daer in gesaeyt oft ghedaen zijn. Ende het is ymmers alsoo gheschiet: | |
36Want wy die de Wet ontfangen hebben zijn in sonden verdoruen, ende ons herte, dat de Wet ontfangen heeft: | |
37Ga naar margenoot† Maer de Wet en is niet verdoruen noch vergaen, maer is gebleuen in haren arbeyt. | |
38Ende doen ic dit also in mijnder herten ouerleyde, soo sach ic om met mijnen oogen, ende op der rechter side sach ickGa naar margenoot* een wijf, die was seer truerich, ende voerde een groote clage, sy weende met luyder stemmen, haer cleederen waren ghescuert, ende asschen hadde sy op haer hooft. | |
39Ga naar margenoot+ Doen liet ick mijne gedachten, in welcke ick was gheuaren, ende keerde my tot haer, ende sprac: | |
40Waerom weent ghy? Ende waerom zijt ghy soo truerich ende ongemoet? Doen sprac sy tot my: | |
41Heere, laet my weenen ende truerich zijn, want ic ben seer becommert. | |
42Ick sprac tot haer: Wat gebreect v, oft wie heuet v gedaen? Segghet my doch. Sy sprac: | |
43Ick ben onuruchtbaer ende sonder baren geweest, ic hebbe eenen Man dertich Iaren ghehadt. | |
44Ende de dertich Iaren en doe ick niet anders, dach ende nacht ende alle vren dan bidden den Alderhoochsten. | |
45Na dertich Iaren heeft my uwe dienersse, Godt verhoort, heeft mijne ellende aengesien, ende mijn benautheyt, ende heeft mij eenen sone ghegheuen daer ouer heb ick groote vruecht ontfangen, ick, mijn Man, ende alle gebueren, ende wy eerden vast seere den Stercken, | |
46Ende ick heb hem met sueren arbeyt opghebracht: | |
47Doen hy nv opwies, ende tot den tijt quam dat hy een wijf nemen soude, so hebbe ic een maeltijt toebereyt. |
|