Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iiij. Capittel.

¶ De Engel straft Esdras, om dat hy de oordeelen Gods onderstaet te soecken, soo hy doch minder dinghen niet doorgronden en can. Onderwijst hem met schoone ghelijckenissen.

1

⁺ DOen heeft my de Engel^† Vriel, die tot my gesonden is, tot antwoorde ghegheuen, ende gesproken:

+ A vers 1

† 4.Es. 10.c.28.

2

V herte heeft hem te veel voorgenomen in deser werelt, ende ghy onderstaet te bedencken den wech des Alderhoochsten.

3

Doen sprac ick: Ia HEERE. Ende hy antwoorde my, ende sprack: Ick ben tot v ghesonden om v drie weghen te toonen, ende drie ghelijckenissen voor te houden:

4

Soo waer ghy my een wt dese te betoonen weet, so wil ick v dan oock bewijsen het ghene dat ghy begheert te sien, ende wil v te kennen gheuen van waer dat dat boosachtighe herte coemt.

5

Doen sprac ick: Segt op mijn HEERE. Doen seyde hy tot my: Gaet henen, ende weecht my dat vyer, ende meet my dat geblaes des wints, oft roept my den dach weder die wech is.

6

Doen sprack ick: Wie soude dat doen? Waerom eyscht ghy dat van my?

7

Doen sprack hy tot my: Hadde ick v gheuraecht hoe diepe wooningen dat inder See zijn? Oft hoe groote Aderen op het Firmament? Oft hoe groote Aderen int begin des Afgronts? Oft welck daer zijn des Paradijs wtganghen?

8

Soo sout ghy ter auontueren tot my segghen: Ick en ben inde diepte des Afgronts noyt ghecomen, soo en hebbe ick inden Hemel noyt opgheclommen.

9

Maer nv so hebbe ic v alleen van vyer ende windt, ende vanden dach geuraecht, door welcken ghy ghegaen zijt, ende sonder welcke ghy niet wesen en muecht, ende ghy en cont my daer af niet gheantwoorden.

10

⁺ Ende seyde voort tot my: Vwe eygen dingen, ende die met v opgewassen zijn, en cont ghy niet kennen,

+ B vers 10

11

Hoe soude dan v Vat den wech des Hoochsten begrijpen? Ende nv inde verstoorde werelt verstaen, de openbare verstooringe in mijn aensicht.

12

Doen sprack ick tot hem: Het waer beter dat wy niet en waren, dan dat wy in boosheyt leuen, ende lijden, ende en weten niet waerom.

13

Doen sprack hy tot my: Ick^† ben in eenen woude ghegaen,

† Iud. 9.a.8. 2.Pa. 25.d.18.

14

Ende de boomen hebben alsulc een voornemen gehadt, ende gesproken: Wel aen, laet ons gaen, ende de See bestrijden, dat sy voor ons wijcke, op dat wy ons noch meer wouts maken.

15

Desghelijcken hebben de vloeden der See also geraetslaget, ende gesproken: Wel op, laet ons op trecken, ende de boomen des wouts bestijden, op dat wy ons Lant breeder maken.

16

Dat ghedencken ende voornemen des wouts is ydel, ende tot niet gheworden: Want dat vyer is gecomen, ende heeft dat woudt verteert,

17

Daer toe is oock de See te niet gheworden: Want dat Sant is ghestaen, ende heeft den vloet behindert.

18

⁺ Wanneer ghy nv eenen Rechter tusschen dese twee waert, wien wilt ghy recht gheuen? Oft wie onrecht?

+ C vers 18

19

Doen sprac ick: Sy hebben voorwaer alle beyde een sot voornemen gehadt. Want den woude is dat Aertrijck ghegeuen^* ende de See oock haer plaetse tot haer vloeden.

* Genes. 1.a.9. Iob. 26.b.10. Prou. 8.c.29. Ierem. 5.d.21.

20

Doen sprac hy tot my: Ghi hebt recht geoordeelt, Waerom en oordeelt ghy ooc v seluen niet?

21

Want in gelijcker wijse als dat Aertrijck den woude ghegheuen is, ende de See zijn vloeden^† also en moghen oock die, die opter Aerden woonen, niet verstaen dan dat opter Aerden is: Ende de gene die op de Hemelen woont, die mach alleen verstaen wat bouen den Hemel is.

† Esaie. 55.b.8. Ioan. 3.b.12. 1.Cor. 2.b.14. Sapi. 9.b.16.

22

Doen sprac ick: Ick bidde v HEEre, dat my verstant gegeuen werde:

23

Want ick en hebbe niet ghewilt van de hooghe dinghen spreken, maer vanden dinghen die wy daghelijcx handelen, namelijck: Waerom dat Israel vanden Heydenen versmaet wort, ende waerom dat volc, dat ghy van alle tijden voort lief gehat hebt den godloosen volcke te straffen ghegeuen sy, ende waerom de wet onser Vaderen te niete ghedaen sy, ende dat dat gheschreuen verbont nerghens meer en sy,

24

Ende wy zijn vander werelt henen gheuaren als de Sprinchanen, ende ons leuen is een vreese, ende wy en zijn niet weerdich bermherticheyt te vercrijghen.

25

Wat wil hy dan doen sinen Naem die ouer ons aengheroepen is. Van dese dinghen hebbe ick gheuraecht.

26

⁺ Doen antwoorde hy my, ende sprac: Hoe meer dat ghy ondersoecken wilt, hoe meer dat v verwonderen sal: Want den tijt loopt haestelijck henen,

+ D vers 26

27

Ende en moghes niet begrijpen, wat inde toecomende tijden belooft is: Wandt dese tijt is vol alder boosheyt ende swacheyt.

28

Maer daer af ghy my gheuraecht hebt, wil ic v seggen: Dat boose is gesaeyt, maer zijn verstooringhe en is noch niet hier.

29

Waer nv dat boose dat gesaeyt is, niet verkeert en wordt, ende de plaetse daer dat boose ghesaeyt is, niet wech en gaet, soo en mach dat niet comen, dat metten goeden ghesaeyt is.

30

^* Want dat boose saeyken is in dat herte des menschen vanden boosen ghesaeyt: Hoe veel lasteren heuet tot op desen tijt ghebracht?

* Genesis. 3.

31

Ende hoe veel salt noch brengen tot datmen inder Schueren coemt?

32

⁺ Nv ouerlegt ghy by v seluen, wanneermen de Ayren des quaden saets af hout, wat een groote Schuere willet veruullen?

+ E vers 32

33

Doen sprac ick: Hoe dat? Ende wanneer wordt dat?

34

Doen sprack hy tot my: En haest niet te seer bouen den Hoochsten: Want v haesten om

[p. 166r]

ouer hem te zijn is te vergheefs, ghi doet hem te veel.

35

En hebben niet de sielen der gherechtigher, oock in haerder heylicheyt, een vrage van desen dingen ghehadt, seggende: Hoe langhe sal ick alsoo hopen? Wanneer coemt de vrucht mijnder Schueren, ende mijnder belooninghe?

36

Ende op dat gaf ic hen antwoorde, Ieremeel den aertschen Enghel, ende sprac: Dan, wanneer dat ghetal der saden in v veruult wordt: Want inder wage heeft hy de werelt gewegen,

37

Ende inder maten ende ghetal den tijt ghemeten, ende en beweget niet, voor dat de selue mate veruult is.

38

Doen sprack ick: O heerschappende HEERE, nv zijn wy doch alle vol der sonden,

39

Dat niet ter auontueren om onsent wille de Schuere der gerechtigher niet geuult en werde, om der sonden wille der gheender die opter Aerden woonen.

40

⁺ Doen sprack hy tot my, gaet tot eender beuruchter vrouwen, ende vraecht haer, wanneer si haer neghen maenden veruult heeft, oft dan dat kint, meer in haer Lichaem mach blijuen.

+ F vers 40

41

Doen sprack ick: Neent HEEre, dat en mach niet zijn. Doen sprack hy: Inder Hellen zijn de heymelijcke Cameren der sielen, der Moeder ghelijck.

42

Ghelijck dat de baermoeder haestet, als de tijt ende noot des barens daer is,^* alsoo haestet oock die te gheuen dat haer beuolen is.

* 4.Esd. 7.c.32 Apoca. 20.c.13

43

Vanden beghinne wort v ghetoont, wat ghy begheert te sien.

44

Doen sprac ick: Hebbe ic genade voor uwen oogen vonden, ende ist mogelijck, ende ben ic zijns weert, soo toont my,

45

Ofter noch meer sal comen dander voorby gegaen is, oft, ofter meer voorby gegaen is, dander toecomende sy?

46

Datter voorby ghegaen is dat weet ick: Maer watter toecomende is, dat en weet ick niet.

47

⁺ Doen sprac hy tot my: Staet op de rechte zijde, soo wil ick v de ghelijckenisse wtlegghen.

+ G vers 47

48

Doen stont ic, ende mercte, eenen gloeyenden Ouen gincker voor my henen: Ende also de vlamme voor my ghinc, soo nam den roock de ouerhant.

49

Daer na gincker voor my, een water wolcke, ende liet veel reghens met onweder: Ende als den ongestadigen regen ouer quam, soo bleuen de druppelen na.

50

Doen sprack hy tot my: Ghelijck als des regens meer is dan der druppelen, ende dat vier den roock te bouen gaet: Alsoo gaet te bouen de mate der dingen die voorby gegaen zijn. Doen namen de druppelen ende den roock de ouerhant,

51

Ende ick badt, ende sprac: Meynt ghy dat ick tot dier tijt leuen sal?

52

Oft wat salt [wesen] in dien daghen? Doen antwoorde hy my, ende sprack: Van de teeckenen daer ghy my nae vraecht, mach ick v eendeels segghen, ende v leuen en mach ick niet segghen: Want ick en ben daerom niet ghesonden.