Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .v. Capittel.

1

⁺ INt vierde Iaer des Conincks Ptolomei ende Cleopatre, brachten Dositheus (die hem voor een Priester wt gaf, wt den stamme Leui) ende Ptolomeus zijn Sone, desen Brief der Purim, ende seyden: Dat Lysimachus een sone Ptolomei, den seluen ouergheset hadde te Ierusalem.

+ A vers 1

2

^* Artaxerxes de groote Coninc^† van India, tot aen Morenlant, ontbiet den hondert ende seuenentwintich Vorsten, met den Onderdanen, sine groete.

* 2.Hest. 1.a.1.

† 1.Hest. 1.a.1

3

Wy beuinden dat daer veel zijn die der Vorsten ghenade misbruycken, ende van de Eere die haer gheschiet, stout ende quaet werden:

4

Alsoo datse niet alleen de Onderdanen en verdrucken, maer ghedencken oock den Heere seluen, van welcken si verheuen zijn, onder de voeten te treden.

5

Ende en doen niet alleen teghen de natuerlijcke Redelijckheyt, door ondancbaerheyt,

6

Maer si zijn door hooueerdicheydt soo verblint, dat sy oock meynen dat Godt (die op de vroomen siet) sulcke ontrouwicheyt niet en straft.

7

⁺ Sy bedriegen ooc vrome Vorsten, op

+ B vers 7

[p. 154v]

datse onschuldich Bloet vergieten, ende den genen de welcke getrouwelijck ende redelijc dienen, in alle ongeluc brenghen mogen.

8

Der welcker Exempel men niet alleene in de Oude Daden en vint, Mer oock noch dagelijcx beuint, Hoe veel ongelucx dat sulcke ontrouwe Raetslieden aenrichten.

9

Nademael ons dan toebehoort op te sien, dat daer voortaen vrede in ons Rijc blijue: So mochten wy na ghelegentheyt der Saken, somwijlen de gheboden veranderen, wanneer wy dat anders beuinden, dan wy [daer af] bericht waren, Ende alsoo niet alte haestelijck voort en varen.

10

Ouermits dan nv Haman, de sone Hamadati, die wt Macedonia, ende niet van der Persier bloet, ooc niet van onsen goedertieren aert, maer by ons een gast is.

11

Den welcken wy (ghelijck als wy plegen tegen alle Natien) alle genade bewesen^† ende also verheuen hebben: Soo dat wy hem onsen Vader noemden, ende van eenen yeghelijc, als de naeste na den Coninck, gheeert wert.

† 1.Hest. 3.a.1.

12

So is hy soo stout geworden, dat hy voor hem ghenomen heeft, ons om ons Coninckrijck ende Leuen, te brenghen.

13

⁺ Want hy heeft^* Mardocheum (die door zijne getrouwicheyt ende weldaet onse leuen verlost heeft) ende onse onschuldighe Medenoot de Coninginne Esther, met alle haer gheheel volck^* valschelijck ende boosselijck beclaecht,

+ C vers 13

* 1.Hest. 2.d.21

* 1.Hest. 3.a.6.b.8.

14

Soo datse altemael ghedoot souden werden. Ende dan daer nae, wanneer de ghene wech waren, die ons bewaren, soo heeft hy ghedacht, ons oock te verworghen, ende der Persen rijck aende Macedoniers te brenghen.

15

Maer wy beuinden, dat de Ioden, de welcke die veriaechde Schalck wilde laten dooden, onschuldich zijn, goede Wetten hebben,^† ende kinderen des Alderhoochsten, grootsten ende eewigen Gods zijn.

† Mat. 5.e.45. Luc. 6.d.35.

16

Die onsen vooruaderen ende ons,^‡ dit Rijck gegeuen heeft, ende noch onderhout.

‡ Dan. 2.e.37. 5 d.18.

17

Daeromme en sult ghy v niet houden nae dien^* Brief, den welcken Haman by ons te weghe ghebracht heeft:

* 1.Hes. 3.d.13

18

Want om sulcker daet wille, is hy met alle zijn geslacht voor de Poorten te Susan,^† aen de Galge ghehanghen.

† 1.Hest. 7.c.10

19

Ende Godt heeft hem also terstont vergouden, als hy dat verdient heeft.

20

⁺ Ende dit Ghebot, dat wy nv tot v seynden, dat sult ghy in allen Steden vercondighen, dat de Ioden hare Wetten, vrij mogen houden:

+ D vers 20

21

Ende waert sake, datmen haer gewelt doen wilde, op den^† derthienden dach der twelfster Maent, de welcke Adar heet,

† 1.Hest. 3.d.13.

22

So sult ghi haer beschermen, op datse haer aenden seluen wreecken mogen. Want den seluen dach, heeft haer de Almachtige Godt, tot een vruechde ghemaect, in den welcken Sy, dat wtuercoren volck, souden gedoot geworden hebben.

23

Daerom sult ghy oock, behaluen ander vyerdaghen^* desen Dach vyeren in alle blijschappen, op dat het ons, ende alle den ghenen, die den Persen ghetrouwe zijn, wel gaet, Ende een exempel sy, hoe dat ontrouwe ghestraft wert.

* Iudit. 16.d.35

24

Maer wat Lant oft Stadt, dit Gebot niet en houden, die sal met dat sweert ende vier vernielt werden:

25

Also, dat daer noch mensche, noch ghedierte, noch eenich voghel niet meer in woonen en can.