Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ De Propheet Baruch. | |
¶ Baruch beschrijft de gheheele sake, ende leset dat selue voor den volcke. Dat volc seynt wt de gheuanckenisse Babel tot Ierusalem te offeren, ende begheert datmen Godt voor den Coninck bidde, wiens gheuangen si waren, ende voor hare sonden, die si ootmoedelijcken bekennen. | |
1Ga naar margenoot+ DIt zijn de woorden, dieGa naar margenoot† Baruch de sone Nerie, des soons Mahasie, des soons Sedechie, des soons Sedei, des soons Helchie, in een boec gheschreuen heeft tot Babel, | |
2Int vijfste Iaer, op den seuensten dach des maens, in die tijt,Ga naar margenoot* als de Chaldeen Ierusalem wonnen, ende met vier verbrant hadden. | |
3Ga naar margenoot* Ende Baruch las dit Boeck voor Iechania de sone Ioiakim, des Conincx Iuda, ende voor de ooren van allen volcke, dat daer by quam, | |
4Ende voor de ooren der Vorsten, ende der Coninghen sonen, ende voor de Outsten, ende voor allet volck, beyde cleyn ende groot, die daer woonden tot Babel aent water Sud. | |
5Ga naar margenoot+Ga naar margenoot† Ende si weenden, vasten, ende baden met ernste voor den HEERE. | |
6Ende vergaderden ghelt te hoope, wat een yeghelijck vermochte, ende seyndent na Ierusalem tot Ioiakim den sone Helchie, des soons Salom de Priester, ende tot den [anderen] Priesteren, ende tot allen volcke dat met hem was te Ierusalem, | |
7Dat hy haer brachte int Lant Iuda, de vaten des huys des HEEren, die in voortijden wt den Tempel wech geuoert waren, op den tienden dach des maents Siban: | |
8Te weten, de silueren vaten, de welcke Sedechia ghemaect hadde, de sone Iosia, de Coninc Iuda, | |
9Ga naar margenoot* Doen NebucadNezar de Coninc tot Babel wech gheuoert hadde Iechaniam, ende de Vorsten, ende de gheuanghenen, ende de machtighen, ende dat Lantvolck van Ierusalem, ende hadse ghebracht nae Babel. | |
10Ende si schreuen aen haer also: Siet,Ga naar margenoot† wy seynden v ghelt, daer voor coopt Brandtoffer,Ga naar margenoot+ Sondoffer, wieroock ende Spijsoffer, ende offert dat op den Altaer des HEEren onses Godts. | |
11Ga naar margenoot* Ende biddet voor dat leuen NebucadNezar des Conincx tot Babel, ende voor dat leuen Belsazer zijns soons, dat hare dagen op Aerden zijn mogen, so langhe als de daghen des Hemels dueren. | |
12So sal ons de HEEre ghenoech ende goede dagen bestellen, ende wy sullen leuen onder de schaduwe NebucadNezar des Conincx tot Babel, ende onder de schaduwe Belsazer zijns soons, ende haer dienen langen tijt, ende ghenade voor haer vinden. | |
13OocGa naar margenoot† biddet voor ons tot den HEERE onsen Godt, want wy hebben ons besondicht aen den HEEre onsen God, ende zijn grimmicheydt ende toorn en is niet van ons geweynt, tot op desen huydighen dach. | |
14Ga naar margenoot* Ende leest dit boeck, Want wi hebbent daerom tot v gesonden, op dat ghijt lesen sult in dat huys des HEEREN, op de vierdaghen ende Iaertijden. Ende segghet: | |
15Ga naar margenoot+ DeGa naar margenoot† HEERE onse God is rechtuaerdich, maer wy draghen wel te recht onse schande, Alsoot dan nv ter tijt gaet dien van Iuda ende die van Ierusalem, | |
16Ende onsen Coningen, ende onse Vorsten, ende onse Priesteren, ende onse Propheten, | |
17Om dies wille, dat wy voor den HEEre ghesondicht, ende hem niet ghelooft en hebben, ende niet ghehoorsaem geweest en hebben de stemme des HEEren ons Godts, | |
18Dat wy ghewandelt hadden nae sine gheboden, die hy ons ghegheuen heeft, | |
19Iae van die tijt aen,Ga naar margenoot* doen de HEEre onse Vaderen wt Egypten lant gheuoert heeft, tot op den dach van heden, zijn wy den HEERE onsen Godt onghehoorsaem, | |
[pagina 129r]
| |
gheweest, ende hebben veracht sine stemme ghehoorsaem te zijn. | |
20Ga naar margenoot† Daerom is nv ouer ons ghecomen de straffe ende vermaledijdinghe, dwelcke de HEEre vercondicht heeft, door sinen knecht Mosen, doen de HEEre onse Vaders wt Egipten voerde, dat hy ons een Lant gheuen soude, daer Melck ende Honich inne vloeyde. | |
21Ga naar margenoot† Ende wy en waren niet ghehoorsaem de stemme des HEEren ons Godts, als ons de Propheten seyden, de welcke hy tot ons seynde. | |
22Ga naar margenoot* Maer een yeghelijck ghinck nae zijns quaet herten goetduncken voort, ende diende de vreemde goden, ende deden quaet voor den HEERE onsen Godt. |
|