Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxx. Capittel.

¶ Wie zijn kint lief heeft, die straffet, onderwijset, ende tuchtiget, Wat een edele gaue gesontheyt is.

1

⁺ VVie^† zijn kint lief heeft, die houdet ghestadelijc onder de roede, op dat hy namaels vruecht aen hem beleue.

+ A vers 1

† Prou. 13.c.24 19.c.18. 23.b.13

2

^* Wie zijn kint inden dwanck houdt, die sal hem zijns verblijden, ende en derf hem zijns by den bekenden niet schamen.

* Deu. 6.a.7.

3

Als yemandt zijn kint onderwijst, dat verdriet zijnen viant, ende verblijdt zijn vrienden.

4

Want ist dat zijn vader sterft so ist recht oft hy niet gestoruen en ware, want hy heeft zijns ghelijcke achter ghelaten.

5

Doen hy leefde, sach hy zijnen lust, ende hadde vruecht aen hem: Doen hy sterf, en dorst hy niet sorghen.

6

Want hy heeft een Beschutter achter ghelaten, teghen zijne Vianden, ende dye den vrienden wederomme dienen can.

7

Maer wie zijnen kinde te saechte is, die beclaecht zijn stramen, ende verschrict also dickwils alst weent.

8

Een weeldich kint, wort moetwillich, ghelijck als een wilt peert.

9

Vleyt met uwen kinde, soo moet ghy v namaels voor hem vreesen: Speelt met hem, soo salt v namaels bedroeuen.

10

En ioct niet met hem, op dat ghy namaels met hem nyet trueren en moet, ende uwe tanden ten laetsten knersen moeten.

11

^+† En laet hem zijnen wille niet inder iuecht, ende en onschuldicht zijne dwaesheit niet.

+ B vers 11

† Eccle. 7.c.26.

12

Buycht hem den hals, dewijle dattet noch ionck is, Blout hem den rugge, dewijle dattet noch cleyn is, op dattet niet hertneckich, ende v onghehoorsaem en worde.

13

Onderwijst dijn kindt, ende en latet niet ledich gaen, op dat ghy ouer hem nyet te schanden en wort.

14

Het is beter, dat een aerm sy, ende wel te passe ende ghesont daer by, dan rijcke ende onghesont.

15

Ghesont ende wel te passe zijn, is beter dan gout, ende een gesont lichaem, beter dan groot goet.

16

Daer en is geen rijcdom te gelijcken, by een gesont lichaem, ende geen vruecht des herten vruechde ghelijck.

17

De doot is beter, dan een sieck leuen, oft ghestadighe crancheyt.

18

Het is euen als een goeet gerechte voor eenen mont, die niet eten en can, ende ghelijck de spijse, diemen by eens dooden graue set.

19

^+† Want wat is den Afgod dat offer nut, na dien hy doch noch eten noch riecken en can?

+ C vers 19

† Bel. a.6.

20

Also ist met den rijcken ooc, dien Godt sieck maeckt,

21

Hy sieget wel met den oogen, ende sucht daer nae, ende is ghelijck als een ghesneden, die by een maecht leyt, ende suchtet.

22

^† En maect v seluen niet truerich, ende en plaecht v seluen niet met uwe eyghen gedachten,

† Pro. 12.d.25. 15.b.13. 17.d.22

23

^* Want een vrolijck herte is des menschen leuen, ende zijn vruecht is zijn lanck leuen.

* Pro. 14.d.30

24

Doet v seluen wat goets, ende troost v herte, ende drijft

[p. 121v]

de truericheyt verre van v,

25

^† Want truericheyt door veel Lieden, ende en dient doch nergens toe.

† Eccl. 38.c.22. 2.Cor. 7.b.10. 1.Mac. 6.b.8.

26

Afgonst ende toorne vercorten dat leuen, ende sorghe, maeckt oudt voor den tijt.

27

Een vrolijc herte smaeckt alle dat wel, wat hy eet.