Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxij. Capittel.

¶ De Sot en laet hem noch onderwijsen noch straffen: Hout trouwe aen uwen naesten ende vrient.

1

⁺ EEn luy mensche, is gelijc als eenen steen die int slijck leyt,

+ A vers 1

2

Wie hem op heft, die moet de handen wederom wisschen.

3

Een onghemaniert Soon is zijnen Vader een oneere. Een verstandighe dochter crijcht wel eenen man:

4

Maer een ongheschicte dochter laetmen sitten, ende si becommert haren Vader.

5

Ende die daer wildt is, die is beyde den Vader ende den Man een oneere, ende wort van alle beyden ghehaet.

6

Een reden, die ter ontijt gheschiet, voecht euen, ghelijc een snarenspel, wanneer een truerich is:^† Straffe ende leeringhe, behoortmen ter rechter tijt te ghebruycken.

† 2.Tim. 4.a.2.

7

⁺

+ B vers 7

8

Wie eenen Sot leert, die lapt eenen ghebroken pot te samen, ende doet euen, als wanneermen eenen wt eenen diepen slaep wect.

9

Wie met eenen Sot spreect, die spreect met eenen slapenden, alst wt is, soo seyt hy: Wat ist?

10

^* Ouer eenen dooden plachmen rouwe te dragen, want hy en heeft dat licht niet meer: Maer ouer eenen Sot soudemen rouwe draghen, om dat hy gheen verstant en heeft.

* Eccli. 38.c.20.

11

12

Men en sal niet te seer rouwe draghen ouer den dooden, want hy is tot ruste gecomen: Maer des Sotten leuen, is ergher dan de doot.

13

^† Seuen daghen draecht men rouwe ouer eenen dooden: Maer ouer eenen Sot ende Godtloosen al haer leuen lanck.

† Gene. 50.b.10

14

^+* En spreect niet veel met eenen Sot: Ende en gaet niet veel om met eenen onuerstandighen.

+ C vers 14

* Prou. 23.a.9.

15

Hout v van hem, op dat ghy niet in eenen noot gheleyt, ende van zijn vuylicheyt besmet en wordt.

16

Wijct slechts van hem, soo blijft ghy met vreden, ende ghy en coemt niet in angst ende noot door zijn dwaesheyt.

17

Wat is swaerder dan Loot? Ende hoe wilmen eenen Sot anders noemen, dan Loot?

18

Het^† is lichter, sant, sout, ende ijser te draghen, dan eenen onuerstandighen mensche.

† Prou. 27.a.1

19

20

Ghelijck als een huys, dat vast in malcanderen gebonden is,^† niet en valt vanden stormwint,

† Mat. 7.c.24.

21

Alsoo is oock een herte dat zijnder saken ghewis is,^* dat en vreest hem voor gheen verschricken.

* Psal. 27.a.1. 112.a.7. Eccl. 34.c.16.

22

⁺ Ghelijck als de schoone plaesteringe aenden slechten wandt, tegen den regen, ende eenen tuyn op eenen hooghen Berch, tegen den wint niet en can bestaen,

+ D vers 22

23

Also en staet dat bloode herte des Sotten in zijn voornemen, teghen gheen verschricken.

24

Alsmen de ooghe druckt, soo gaender tranen wt:^* Ende alsmen eenen dat herte treft, soo laet hy hem mercken.

* 1.Co. 14.d.25

25

Wie onder de Voghelen werpt, die veriaechtse: Ende wie sinen vrient versmaet, die breect de vrientschap.

26

Al waert dat ghy een Sweert wt troct, teghen uwen vrient, soo en maeckt ghijt niet soo quaet, als met versmaden: Want ghy cont wel weder vrienden worden,

27

Ist dat ghy hem niet en mijdt, ende met hem spreect, want men can alle dinc versoenen, wtghenomen den smaet, verachtinghe,^* openbaringe der heymelijcheyt, ende quade heymelijcke laghen, sulcke stucken veriaghen den vrient.

* Eccli. 19.b.12. 27.c.19.d.24. Prou. 20.c.19

28

⁺ Blijft uwen vrient getrouwe in zijnder armoede, op dat ghy met hem verblijden moecht, alst hem wel gaet.

+ E vers 28

29

Hout v vaste by hem, alst hem qualijck gaet, op dat ghy zijns ghelucx oock ghenieten moecht.

30

Den roock ende domp gaen voor henen als een vier bernen wil, also comet van versmaden tot bloet vergieten.

31

32

En schaemt v niet, uwen vrient te beschutten, ende en mijdt hem niet: Ouercoemt v wat quaets van hem, soo sal hem een yeghelijck, diet hoort, voor hem wachten.