Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat xviij. Capittel.

¶ Hoe dat Godt der Egyptenaers, eerst geborenen doode, Ende de zijne dat Paeschlam aten, maer de Egyptenaers bedreuen groote clachten, inder woestijnen sondicht dat volck, het welck Godt ooc swaerlijck straft, maer Moses die middelt, ende stilt den toorne Gods.

1

^+† MAer uwe Heylighen, hadden een groot licht, ende de Vianden hoorden haer stemme wel, maer sy

+ A vers 1

† Exo. 10.e.23.

[p. 107v]

en saghen haer ghedaente niet ende loefdent, dat sy diergelijcken niet en leden,

2

Ende danckten, dat hen die, die van hen te vooren ghequelt waren, aen hen niet en wreecten, ende wenschten, dat sy ymmers verre van hen bleuen.

3

Daer en teghen gaeft ghy desen^† een vyerige Columne, die hen den onbekenkenden wech wijsen soude, ende en lietse de Sonne niet quetsen, op die heerlijcke reyse.

† Exod. 13.d.21. Psa. 105.e.39. 1.Cor. 10.a.1.

4

Want ghene warens oock weerdich, dat sy des lichts berooft, ende inder duysternisse, als in eenen kercker, gheuanghen laghen, die dijne kinderen gheuanghen hielden. Door welcken, dat onuerganckelijcke licht des Wets, der werelt ghegheuen soude worden.

5

^+† Ende als sy dachten der Heyligen kinderen te dooden (Maer een der seluen, dat wech geworpen was, wert hen ter straffinge behouden)^† naemt ghy hen kinderen met hoopen wech, ende verdorftse op een mael, in machtich water.

+ B vers 5

† Exod. 1.c.15. Actor. 7.b.19.

† Exodi. 14.

6

Voorwaer die selue nacht, was onsen vaderen te voren bekent geworden, op dat sy ghewis waren, ende hen der toesegghinghe verhuechden, daer sy aen gheloofden.

7

Ende v volck wachtede alsoo op den Heyl der Rechtuaerdigen, ende op de verderffenisse der vianden.

8

Want euen doen ghy de Wederpartien plaechde, maecte ghy ons, die ghy tot v liet roepen heerlijck.

9

Ende als v de Heylighe kinderen der vromen, offerden int verborghen, ende handelden de godlijcke wet eendrachtelijcken. Doen namen zijt aen, als de Heyligen, beyde goet ende quaet met malcanderen te lijden,^† Ende de Vaderen songen den Lofsanck voor.

† Exodi. 15.a.1.

10

Maer daer en tegen, clanck der vianden gheheel ongelijck ghecrijsch, ende claechelijck weenen, hoordemen hier ende daer^* ouer de kinderen.

* Exod. 12.e.29. Psal. 78.e.51. 105.e.36. 135.b.8. 136.a.10.

11

Want daer ghinc ghelijcke wrake, beyde ouer den Heere ende den knecht, Ende de Coninc moeste euen dat selue, dat de ghemeyne Man, lijden.

12

⁺ Ende sy hadden alle met malcanderen, ontallijcke dooden, eenderley doodt ghestoruen, dat der leuendigen, niet ghenoech en waren, om hen te begrauen, want in eender vre was wech, soo wat haer edelste gheboorte was.

+ C vers 12

13

Ende doen sy te vooren niet geloouen en wouden, door de toouenaers behindert, moesten sy (^* doen de eerste gheboorten alle verworcht werden) bekennen, dat dit volck, Gods kinderen waren.

* Exod. 12.c.29.

14

Want doen alle dinck stille was ende rustede, ende euen recht middernacht was,

15

Voer dijn Almachtighe woort af vanden Hemel, wt Coninclijcken Throne, als een heftich Crijchsman, midden in dat Lant, dat verdoruen soude worden,

16

Te weten, dat scherpe sweert, dat een eernstelijck ghebodt brachte, stondt ende maectet ouer al vol dooden. Ende hoewel dattet op Aerden stont, so raectet nochtans tot in den hemel.

17

Doen verscrictese gants haestelijc, dat ghesichte der grouwelijcker droomen, ende onuersiens quamen vreesen ouer hen.

18

⁺ Ende de een lach hier, de ander daer, half doodt, datmen wel aen hem sien conde, wt wat oorsaken hy also storue.

+ D vers 18

19

Want de droomen, diese verschrict hadden, weesent wt, op dat sy niet en verdoruen, onwetende, waerom sy also seer gheplaecht waren.

20

Maer op dat mael raecte ooc de rechtuaerdighen, des doots aenuechtinge, ende daer gheschiede een schuere inder woestijnen, onder den hoope, maer den toorne en duerde niet langhe.

21

^† Want de onstraffelijcke Man die voor hen street, quam haestich, ende voerde de wapenen zijns Officijs, te weten, dat ghebedt, ende versoeninghe metten Rueckwercke, ende wederstont den toorne, ende maecte den iammer een eynde. Daer mede bewees hy, dat hy dijn dienaer ware.

† Nu. 16.g.46

22

Maer hy en verwan, dat verschrickelijcke wesen, niet met lichamelijcker macht, noch met cracht der wapen, maer met den woorde, wierp hy den Plager onder hem, doen hi vertelde den Eedt ende verbondt, den vaderen toegheseyt.

23

Want euen doen nv de dooden, met hoopen onder malcanderen vielen, stondt hy int middel, ende stierde den toorne, ende weerde hem den wech tot de leuendigen.

24

^† Want in sinen langen Roc, was dat gantse cieraet, ende der vaderen Eere, inde vier rijen, der steenen ghegroeft, ende dijne heerlijcheyt, aen den hoedt zijns hoofts.

† Exo. 28.b.6.

25

Sulcken stucken moeste de Verderuer wijcken, ende sulcke moeste hy vreesen. Want het was daer aen ghenoech, dattet alleene een versoeckinghe des toorns ware.