Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xiij. Capittel.

¶ Idel ende onnut zijn sy alle die de kennisse Gods niet en hebben, ende sy zijn vanden leuenden waerachtighen Godt afghetreden totten Creatueren, ende onsalich zijn sy, die de Beelden eeren.

1

⁺ ALle menschen, zijn voorwaer natuerlijcken ydel, die van Godt niet en weten,^† ende aen den sienlijcken goeden, dien, diet is, niet en kennen, ende aen de wercken niet en sien, wie de meester is.

+ A vers 1

† Rom. 1.b.18.

2

^† Maer houden dier een, dat vier oft den windt, oft snelle Sterren, oft machtich water, oft de lichten aenden Hemel, die de werelt regeren, voor Goden.

† Deu. 4.c.19. 17.b.8.

3

Maer indien sy aen de schoone ghedaente der seluen, een welbehaghen hadden, ende hieldense also voor Goden, so souden sy billicx geweten hebben, hoe gantsch veel beter dat die is, die ouer sulck een HEERE is. Want die alder schoonheyt meester is, die heeft sulcx alle gheschapen.

4

Ende aenghesien sy hen der macht ende cracht verwonderden, so souden sy billicx aen de selue, ghemerckt hebben, hoe veel machtigher dat die is, die sulcx alle bereyt heeft.

5

Want aen de schoonheyt ende wercken, can ymmers de meester der seluen, als in een Beelt bekent worden.

6

⁺ Hoe wel ouer dese, niet soo gantsch seer te beclaghen en is, want sy connen oock wel dolen, als sy Godt soecken, ende gheerne vonden.

+ B vers 6

7

Want aenghesien sy met zijnder scheppinghe omgaen, ende haer nadencken, worden sy gheuanghen int aensien, dewijle de Creatueren so schoon zijn, diemen siet.

8

Nochtans en zijn sy daermede niet ontschuldicht.

9

Want hebben sy so veel connen bekennen dat sy de Creatueren hooch connen achten, waerom en hebben sy nyet veel eer, den HEEre der seluer geuonden?

10

Maer dat zijn de onsalige, ende welcker hope, billicx onder de dooden te rekenen is^* die daer menschen maecselen, Godt heeten^† als gout ende siluer, dat constelijck bereyt is, Ende de Beelden der dieren oft onnutte steenen, die voor oude iaren ghemaeckt zijn.

* Esa. 44.b.9. 46.a.4. Iere. 10.a.3.

† Act. 17.e.29.

11

^+* Ghelijck als een Timmerman dye wat te arbeyden soect, ergens eenen boom af hout, ende beslaet ende slicht den seluen wel, ende maeckter yet constelijcx ende fijns af, datmen ghebruyct ter nootdruft in tleuen.

+ C vers 11

* Esa. 44.b.9.c.13. 46.a.4. Iere. 10.a.3. 51 c.17.

12

Ende de spaenderen van sulcken arbeyt, bruyckt hy om spijse te coken, dat hy versaet worde.

13

^† Ende so wat daer af ouerblijft, dat dus niet nut en is, als dat crom hout ende vol tacken is, dat neemt hy ende snijdet, als hy niet te doen en heeft, met neersticheyt ende conterfeytet meesterlijck na zijnder const, ende maecktet eens menschen oft verachten diers Beelde ghelijck,

† Esa. 44.c.17.

14

Ende verwet met rooder ende witter verwen, root ende schoone, ende so waer een vlecke daer aen is, die strijct hy toe.

15

Ende maeckt hem een fijn huysken, ende settet aen de Wandt,^† ende hechtet vast met ijser,

† Iere. 10.a.4.

16

Dattet niet en valle, soo wel besorcht hijt. Want hy weet dattet hemseluen niet helpen en can, want het is een beelt, ende behoeft wel hulpe.

17

^+* Ende als hy bidt voor zijne goeden, voor zijn Wijf, voor zijne kinderen, soo en schaemt hy hem niet met eenen leuenloosen te spreken.

+ D vers 17

* Abac. 3.c.14. Esa. 2.b.8.

18

Ende roept den swacken om ghesontheyt aen, biddet den dooden om tleuen,^† smeect den onnutten om hulpe,

† Esa. 44.c.17

19

Ende dien^* die niet gaen en can om gheluckighe reyse. Ende om zijn ghewin, handel ende hanteringhe, dat sy hem wel gelucken, bidt hy dien, die gantsch niet en vermach.

* Iere. 10.a.5.