Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ Wat profijts ende goets wt der wijsheyt den menschen aenstaende sy. | |
1Ga naar margenoot+ DE selue Wijsheyt bewaerde dien,Ga naar margenoot† die ten alder eersten gemaect, ende alleen geschapen wert, tot eenen Vader der werelt,Ga naar margenoot* ende brachten wt zijnder sonde, | |
2Ende gaf hem cracht, ouer alle dinck te heerschappen. | |
3Van welcke, doen de onrechtuaerdige afuiel door zijnen toorne, verderf hy,Ga naar margenoot† van weghen der boslijcker moort zijns Broeders. | |
4Ga naar margenoot† Ende als de Aerde om desseluen wille, metter Diluuie verdoruen was, holp de wijsheyt wederom, ende regeerde den Rechuaerdigen, door een slecht houdt. | |
5Die selue, doen de Heydenen ghelijck inder dolinghe booslicken leefdenGa naar margenoot* vant sy den Rechtuaerdighen, ende onderhielt hem onstraffelijck voor Gode. Ende liet hem vast zijn, teghen dat Vaderlijcke herte, teghen den Sone. | |
6Ga naar margenoot+ Die selue, verloste den RechtuaerdigenGa naar margenoot† doen de Godloosen verghinghen, doen hy vloot voor den vyere, dat op de vijf steden viel: | |
7Welck verwoeste Lant noch rooct, tot een ghetuychenisse der boosheyt, tsamen metten boomen, die onrijpe vruchten draghen, ende derGa naar margenoot† Sout Columne, die daer staet tot een ghedachtenisse der ongeloouigher sielen, | |
8Want de ghene, die de wijsheyt niet en achten, en hebben niet alleen de schade, dat sy dat goet niet en kennen, maer laten oock den leuendigen een ghedachtenisse achter, dat sy niet en connen verborghen blijuen, in tgene, daer sy in dolende ghegaen hebben. | |
9Maer de wijsheyt verlost de ghene wt alder moeyte, die hen aen haer houden. | |
10Ga naar margenoot* Die selue leyde den Rechtueerdigen, die voor zijns Broeders toorne vlieden moste, op stracken wege, ende toonde hem dat Rijcke Gods, ende gaf hem te kennen wat heylich is. Ende holp hem in zijnen arbeyt,Ga naar margenoot* dat hy wel toenam, ende veel goets van zijnen arbeyt creech. | |
12Ende maecte hem seker voor den genen, die hem laghen leyden: Ende ghaf hem ouerwinninge in eenen stercken camp, Op dat hy onderuonde, dat de Godsalicheyt machtiger is, dan alle dinck. | |
13Ga naar margenoot+ Die selue en verliet denGa naar margenoot† vercochten Rechtuaerdighen niet, Maer bewaerde hem vander sonde. Sy daelde met hem neder inden Kercker, | |
14Ga naar margenoot* Ende inden banden en verliet sy hem niet. Tot dat sy hem toebrachte den Scepter des Conincrijcx, ende de Ouerheyt ouer de ghene, die hem ghewelt ghedaen hadden. Ende maecte die tot luegenaers, die hem boose daet toegeleyt hadden, ende ghaf hem een eewighe heerlijcheyt. | |
15Die selue verloste dat heylige volck, ende onstraffelijcke saedt, vanden Heydenen,Ga naar margenoot* diese plaechden. | |
16SyGa naar margenoot‡ voer inde siele des dienaers des HEEREN, ende wederstont den grouwelijcken Coningen, door wonderen ende teeckenen. | |
17Ga naar margenoot+ Sy beloondet den Heylighen haren arbeyt, ende leydese door wonderlijcke weghen,Ga naar margenoot* Ende was hen des daechs een beschuttinghe, ende des nachts een vlamme ghelijck als de Sterren. | |
18Sy voerdese door de Roode See, ende leydese door groote wateren. | |
19Maer hare Vianden verdranck si, ende tooch dese wten gront der diepten. | |
20Daerom namen de Rechtuaerdighen roof vanden Godloosen,Ga naar margenoot† ende presen uwen heylighen Naem HEERE, ende loefden eendrachtelijck uwe ouerwinnende hant. | |
21Want de wijsheyt opende der stommen mont, ende maecte der onmondiger tonghen, wel sprekende. |
|