Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .vij. Capittel.

¶ Holofernes beleyt de stadt Bethuliam, waerom de Israeliten veruaert, tot Godt om hulpe roepen. Hy beneemt haer dat water, dat si in de stadt grooten dorst leden, si werden onlijdsaem, Osias de Priester sterctse.

1

DEs anderen daechs geboot Holofernes sinen Crijchsuolcke, datmen op zijn soude teghen Bethulia, ende hadde^† hondert ende twintich duysent te voete, ende twaelf duysent te peerde, behaluen de hoopen, die hy wt ghelesen had op elcke plaetse, so waer hy een lant inghenomen had.

† Iudith. 2.b.8.

2

Dit Crijchsuolck rustede hem altemael teghen de kinderen Israels, ende si legherden haer bouen opten Berch teghen Dothaim, van Belma aen, tot Chelmon toe, dat teghen Esdrelom leyt.

3

⁺ Doen nv de kinderen Israels, dat groot volc der Assyriers saghen, vielen si op de Aerde, ende stroyden asschen op haer hoofden, ende baden alle eendrachtelijc:

+ B vers 3

4

Dat de God van Israel sine bermherticheyt bewijsen woude, ouer zijn volc, ende si rusteden haer met hare wapenen, ende namen de clippen in aenden berghe, ende bewaerden haer seluen dach ende nacht.

5

Maer als Holofernes rontsomme treckt, merct hy, datter buyten der stadt teghent Suyden, een Fonteyne was, welcke door goten in de stadt gheleydt was.

6

Dese goten hiet hy af houwen. Ende hoe wel si niet verre vander Mueren, een cleyn Fonteynken hadden, daer si heymelijck water haelden, so en wasser dies nochtans nauwelijc so vele, dat si haer daer mede ghelauen conden.

7

⁺ Daeromme quamen de Amoniten ende Moabiten tot Holofernem, ende seyden: De kinderen Israels en derren haer tegen ons niet weeren, maer si onthouden haer in de berghen ende hueuelen, daer sy seker onder zijn:

+ C vers 7

8

Daerom laet slechs de Fonteynen bewaren, dat si geen water halen en connen, soo moeten si sonder sweert steruen, oft de noot salse daer toe dringhen, dat si de stadt gheuen moeten. Welcke si meynen, dat si onwinnelijc sy, de wijle dat si tusschen de berghen leyt.

9

Desen Raet behaechde Holoferni ende sinen Crijchslieden wel,^† ende leyder hondert by elcke Fonteyne.

† Iudit. 16.a.5.

10

⁺ Doenmen nv twintich daghen lanck de Fonteynen bewaert had, en hadden die van Bethulia geen water meer, noch in de Waterputten, noch anders, dat sy eenen dach langher, nae nootdruft hadden water connen hebben,

+ D vers 10

11

Ende men moest den Lieden dat water daghelijcx toe meten.

12

Doen^† quam wijf ende man, ionck ende out, tot Osiam ende den Outsten, claechden ende seyden:

† Exod. 17.a.3. Num. 20.a.2.

13

Godt sy Richter tusschen v ende ons, dat ghy ons in sulcken noot brengt, daer mede, dat ghy ons niet en wilt laten metten Assyriers vrede maken,

14

So ons doch Godt in hare handen ghegheuen heeft, ende wy gheene hulpe en hebben, maer moeten voor haren oogen van dorste versmachten, ende iammerlijck vergaen.

15

Daerom laet ons dat volck te samen roepen, dat wy ons Holoferni ghewillichlijc geuen.

16

Want het is beter, dat wy ons gheuen, ende by tleuen blijuen, ende also God louen, dan dat wy vergaen, ende voor de gheheele Werelt te scanden worden, ende sien sullen, dat onse Wijuen ende kinderen soo iammerlijck voor onsen ooghen, steruen moeten.

17

Wy betuyghen heden voor den Hemel ende der Aerden, ende voor onser vaderen Godt, die ons nv straft, om onser sonder wille,

18

Dat wy v ghebeden hebben, de stadt Holoferni op te gheuen, dat wy doch gheringhe door sweert, vergaen, ende niet so langhe van dorste versmachten derren.

19

⁺ Doen werdter een groot huylen ende weenen, int gantsche volck, sommighe stonden langhe ende riepen tot Godt ende seyden:

+ E vers 19

20

Wy^† hebben ghesondicht tsamen met onsen vaderen, wy hebben mishandelt, ende zijn godloos geweest.

† Psal. 106.a.6 Danie. 9.a.5. Baruc. 1.d.15 Tren. 3.d.42.

21

Mer ghy zijt bermhertich, daeromme weest ons ghenadich, ende straft ghi ons selue.

22

Ende de wijle wy v bekennen, soo en ouergheeft ons den Heydenen niet, die v niet en kennen, op dat sy niet en roemen,^† waer is nv hare Godt?

† Psal. 115.a.2 42.a.4. 79.b.10.

[p. 99r]

23

Doen si nv langhe gheroepen ende gheweent hadden, ende een weynich stille geworden was, soo stont Osias op, weende, ende seyde:

24

Lieue broeders, hebt doch verduldicheydt,^* ende laet ons noch vijf daghen, de hulpe van Gode verwachten, oft hy ons wilde genade bewijsen, ende sinen Name heerlijck maken.

* Iudit. 8.b.9.

25

Wort ons in dese vijf dagen niet geholpen, soo willen wy doen, ghelijck als ghy ghebeden hebt.