Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

[p. 84v]

¶ De Propheet Iona.

¶ Dat eerste Capittel.

¶ Godt seynt Ionam tot der Heydenscher stadt Niniue, om haer van sonden te straffen, ende voor de aenstaende plage te waerschouwen, maer hy vliet voor den HEERE op de See, ende hy wordt inde See gheworpen.

1

⁺ DAt woort des HEEREN geschiede tot^† Ionam den sone Amithai, ende sprack:

+ A vers 1

† 4.Re. 14.c.25

2

^* Maect v op, ende gaet in de^† grote stadt Niniue, ende predickt daer in.^* Want hare boosheyt is op gecomen voor my.

* Ionas. 3.a.2.

† Gen. 10.b.11

* Gene. 18.c.20

3

Maer Ionas maecte hem op,^* ende vloot vanden HEEre, ende woude op de zee, ende hy quam henen af tot Iapho. Ende doen hy een Schip vant, dwelcke ter zee varen woude, doen gaf hi^* schiploon, ende trat daer in, op dat hi met haer op de See mochte varen, vanden HEEre.

* Sapi. 16.c.15

* Veerschat.

4

Doen^* liet de HEEre eenen grooten wint op de zee comen, ende daer verhief hem eenen grooten storm op de zee, Alsoo datmen meynde dattet schip in stucken soude breken.

* Psal. 107.c.25 Matt. 8.c.24 Acto. 27.b.14

5

Ende de schiplieden vreesden,^† ende riepen, een yeghelijc tot sinen Godt. Ende si wierpen de gereetschap, die int schip was, inde zee, op dattet lichter soude worden. Maer Ionas was onder int Schip gheclommen,^* ende lach en sliep.

† Sapi. 14.a.1.

* Mar. 4.d.36 Luce. 8.c.23.

6

⁺ Doen tradt de Schipper tot hem, ende sprack tot hem: Wat slaept ghy? Staet op, roept uwen Godt aen, oft Godt misschien onser gedencken woude, dat wy niet en verginghen.

+ B vers 6

7

Ende de eene sprack totten anderen: Coemt, wi willen dat lot werpen, op dat wy weten, om wiens wille dattet ons so qualijcken gaet.^† Ende doen si tlot worpen, so vielt op Ionam.

† Prou. 16.d.33 Acto. 1.d.26.

8

Doen seyden si tot hem: Segt ons, Waerom gatet ons soo qualijcken? Wat is dijn hanteringhe, ende van waer coemt ghy? Wt wat Lantscap zijt ghy? Ende van wat volck zijt ghy?

9

Hi sprac tot hen:^‡ Ick ben een Ebreeusche, ende vreese den HEEre God vanden Hemel,^† die de zee ende dat drooghe gemaect heeft.

‡ Philip. 3.a.5.

† Genes. 1.b.9. Psa. 146.a.6

10

Doen veruaerden haer de lieden seer, ende seyden tot hem: Waerom hebdy dan sulcx ghedaen?

11

Want si wisten dat hy voor den HEEre vloot, Want hy hadt haer gheseyt.⁺ Doen spraken si tot hem: Wat sullen wy dan met v doen, op dat ons de zee stil worde? Want de zee is gansch beroert.

+ C vers 11

12

Hy sprack tot hen: Neemt my, ende werpt my in de zee, soo sal v de zee stille worden, wandt ick wetet, dat alsulcken grooten storm ouer v coemt, om mijnent wille.

13

Ende de Lieden roeyden, oft si weder aent Landt hadden mogen comen, maer si en conden niet, want de zee voer felliken teghen haer.

14

^† Doen riepen si totten HEEre, ende seyden:^* Och HEEre, en laet ons niet vergaen, om dees mans siele wille, ende en rekent ons gheen onschuldich bloet toe. Want ghy HEEre doet, ghelijck alst v behaghet.

† Psa. 107.d.28

* Deut. 21.b.8

15

Ende si namen Ionam, ende worpen hem in de zee. Doen stont de zee stille van haren stormen.

16

Ende de lieden vreesden den HEEre geheel seer, ende deden den HEEre offerhande, ende geloften.

17

Maer de HEEre beschicte eenen grooten vissche, om Ionam^* te verslinden.^† Ende Ionas was^‡ int lijf des vischs, drie dagen ende drie nachten.

* In te slicken.

† mat. 12.d.40

‡ Inden buyc.