Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .viij. Capittel.

¶ Een ander Visioen teghen de gierighe, ende de verualschers des ghewichts ende der maten, Ende welcken iammer ouer haer gaen sal, Vanden hongher des woorts Godts.

1

⁺ DE HEERE HEERE toonde my een ghesichte, ende siet, daer stont eenen korf met fruyt.

+ A vers 1

2

Ende hy sprack: Wat siet ghy Amos? Maer ick antwoorde: Eenen korf met fruyt. Doen sprack de HEERE tot my: Dat eynde is ghecomen ouer mijn volck Israels. Ic en wil hem niet meer voorby gaen.

3

Ende de liedekens inde kercken, sullen in een huylen verkeert worden, ter seluer tijt, spreeckt de HEERE HEERE. Daer sullen veel doode lichamen op alle plaetsen ligghen, diemen heymelijck wech draghen sal.

4

^† Hoort dit, ghy die de Armen onderdruct, ende de ellendighe inden lande verderft,

† Esaie. 5.c.23.

5

Ende segt: Wanneer wil dan dese nieuwe Maent een eynde hebben, dat wy Coorn vercoopen? Ende den Sabbath, dat wy Coorn veyl hebben mogen, Ende dat Schepel minderen, ende den Sikel verhooghen, Ende dat gewichte verualschen?

6

Op dat wy de Armen

[p. 83v]

om ghelt, ende den behoeftighen om een paer schoen, onder ons brenghen, ende Caf voor Coorn vercoopen.

7

^* De HEERE heeft ghesworen teghen de hoouaerdie Iacobs, Wat gheldet, Oft ick sulcker haerder wercken, eewich vergeten sal?

* Amos. 6.b.8.

8

En soude om sulcx wille dat lant niet beuen moeten, ende alle Inwoonders trueren? Ia het sal gansch, als met een water, ouerloopen worden, ende wech gheuoert, ende ouerswemt worden, ghelijck den vloet in Egipten doet.

9

^+* Ter seluer tijt, spreect de HEERE HEEre, wil ick de Sonne inden Middach laten ondergaen, Ende dat Lant bi lichten daghe duyster laten worden.

+ B vers 9

* Ierem. 15.b.9

10

^† Ick wil uwe vierdagen in trueren, ende alle uwe Liedekens in claghen veranderen. Ick wil ouer alle lendenen den Sack brenghen, ende alle hoofden caluwe maken. Ia alsulcken droefheyt wil ic haer maken,^* alsmen ouer eenen eenigen soon heeft, ende si sullen een iammerlijck eynde nemen.

† Tobie. 2.a.4.

* Ierem. 6.d.26

11

Siet, de tijt coemt, spreect de HEEre HEEre,^* dat ic eenen honger int Lant seynden sal, niet eenen honger nae broot, oft dorst nae water,

* Math. 5.a.6.

12

Maer^† nae dat woort des HEEREN te hooren, dat si herwaerts ende gintswaerts, vander eender zee tot de andere, vant Noorden totten Oosten rontsom loopen, ende des HEEREN woort soecken, ende nochtans niet vinden en sullen.

† Luce. 10.d.39.

13

Ter seluer tijt, sullen schoone Maechden ende Ionghelingen versmachten^† van dorst.

† Treno. 4.a.4

14

Die nv sweeren byden vloeck Samarie, ende seggen: So warachtelijc als v^* Godt tot Dan leeft: So warachtelijck als de^† wijse tot Berseba leeft. Want si sullen alsoo vallen, dat sy niet weder opstaen en connen.

* 3.Reg. 12.d.29

† Ghewoonte