Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxxvij. Capittel.

¶ Hy bewijst haer dat sy weder ghebracht sullen worden, ende dat in een hooch verstant, te weten, inde verrijsenisse der dooder lichamen.

1

⁺ENde des HEEren handt quam ouer my, ende voerde my henen wt inden gheest des HEEren, ende stelde my op een wijt velt, dat vol beenen lach.

+ A vers 1

2

Ende hy voerde my ouer al daer door, ende siet [des ghebeents] lach seer veel opten velde, ende siet, sy waren gheheel verdorret.

3

Ende hy sprac tot my: Du menschen kint, Meyndy ooc dat dese beenen weder leuendich worden? Ende ick sprack: HEEre HEEre, dat weet ghy wel.

4

Ende hy sprack tot my: Propheteert van dese beenen, ende segt tot haer: O ghy verdorrede beenen, hoort des HEEren woordt.

5

Alsoo spreect de HEEre HEERE, van dese beenen: Siet, ick wil eenen adem in v brenghen, dat ghy sult leuendich worden.

6

Ick wil v aderen gheuen, ende vleessche ouer v laten wassen, ende met eender huyt ouertrecken, ende wil v^† adem gheuen dat ghy weder leuendich wordet, ende ghy sult beuinden, dat ick de HEEre ben.

† Gene. 2.b.7.

7

Ende ick propheteerde ghelijck my be-

[p. 65r]

uolen was, ende siet, doen wert daer een groot gherommel, als ick propheteerde, Ende siet, het roerde hem, ende de ghebeenten quamen weder te samen, een yeghelijck tot zijnen ghebeente.

8

Ende ic sach, ende siet, Daer wiesschen aderen ende vleesch op, ende hy ouertoochse met eender huyt, maer daer en was noch gheenen adem in haer.

9

⁺Ende hy sprack tot my: Propheteert tot den winde, Propheteert, du menscen kint, ende spreect totten winde: Also spreect de HEEre HEEre: Windt, coemt herwaerts vande vier winden, ende blaest dese ghedoode aen, dat sy weder leuendich worden.

+ B vers 9

10

Ende ick propheteerde, ghelijck hy my beuolen hadde.^† Doen quam eenen adem in haer, ende sy werden weder leuendich, ende stelden haer op hare voeten. Ende haerder was een seer groot Heyr.

† 1.Cor. 15.c.21.

11

Ende hy sprack tot my: Du menschen kint, Dese beenen, zijn dat gantsche huys Israels. Siet, Nv spreken sy: Onse beenen zijn verdorret, ende onsen hope is verloren, ende het is met ons wt.

12

Daeromme propheteert, ende segt tot haer: Alsoo spreect de HEEre HEEre: Siet, ick wil uwe grauen op doen, ende wil v, mijn volck, wt den selfden wt halen, ende v int lant Israels brenghen.

13

Ende ghy sult beuinden, dat ick de HEERE ben, Als ick uwe grauen gheopent, ende v, mijn volc, wt de selue wt ghebracht hebbe.

14

^† Ende ick wil mijnen gheest in v gheuen, dat ghy weder leuen sult, ende wil v in uwe lant setten. Ende ghy sult beuinden, dat ic de HEEre ben. Ick spreect, ende doet oock, spreect de HEEre.

† Ezec. 36.e.27. Iohel. 2.f.28.

15

⁺Ende des HEEren woort gheschiede tot my, ende sprack:

+ C vers 15

16

Du menschen kint, Neemt v een hout, ende schrijft daer op, des Iuda, ende der kinderen Israels met haren^* toeghedanen. Ende neemt noch een hout, ende schrijft daer op, des Iosephs, namelijck, dat hout Ephraim, ende des gheheelen huys Israels, met haren toeghedanen.

* Medegesellen

17

Ende doet dat eene tot den anderen te samen, dattet een hout worde in dijnder handt.

18

Als nv dijn volck tot v segghen sal, ende spreken: En wilt ghy ons niet te kennen gheuen, wat ghy daer mede meynt?

19

So spreect tot haer: Alsoo spreect de HEERE HEEre:^† Siet, Ick wil dit houdt Iosephs, dat daer is in Ephraims hant, nemen, met hare Maghen, den stamme Israels, ende wilse totten houte Iuda doen ende een hout daer wt maken, ende sullen een zijn in mijnder hant.

† Osee. 2.a.2.

20

Ende ghy sult also, de houten daer ghy op gheschreuen hebt, in dijn hant houden, dat zijt aensien.

21

Ende ghy sult tot haer segghen: Also spreect de HEERE HEEre: Siet, ick wil de kinderen Israels halen, vanden Heydenen, derwaerts sy ghetogen zijn, ende wilse ouer al vergaderen, ende wilse weder in haer Lant brenghen.

22

^† Ende ick wil een eenich volc van haer maken, inden Lande op dat gheberchte Israels, Ende sy sullen alle tsamen eenen eenighen^† Coninck hebben, ende sy en sullen niet meer twee volcken, noch in twee Conincrijcken ghedeylt zijn.

† Ioan. 10.c.16. Ephe. 2.c.13.

† Psal. 2.b.6. Esaie. 32.a.1. Ierem. 23.a.5. 33.c.15.

23

⁺Ende sy en sullen haer ooc niet meer ontreynigen met haren Afgoden ende grouwelen, ende allerley sonden. Ick wil haer daer wt helpen, wt alle plaetsen daer sy ghesondicht hebben,^* ende wilse reynigen,^† ende sy sullen mijn volc zijn, ende ic wil haren God zijn.

+ D vers 23

* Esa. 4.a.4. Ephe. 5.c.26.

† Iere. 24.b.7 30.d.22. Hebre. 8.c.10.

24

^‡ Ende mijn knecht Dauid sal haren Coninc ende haerder aller eenige^* Herder zijn. Ende sy sullen wandelen in mijne Rechten, ende mijne geboden houden, ende daer na doen.

‡ Esa. 40.b.11 Iere. 33.c.15.

* Ezec. 34.b. 12.e.23. Ioan. 10.a.11. 1.Pet. 2.c.25. 5.a.4. Psal. 23.a.1.

25

Ende sy sullen weder inden Lande woonen, welcke ic mijnen knecht Iacob ghegheuen hebbe, waer in uwe vooruaders ghewoont hebben. Sy, ende hare kinderen, ende kints kinderen, sullen daer in woonen eewelijck.^† Ende mijn knecht Dauid sal eewelijck hare Vorst zijn.

† Ioan. 12.e.34

26

^‡ Ende ick wil met haer een verbont der genaden maken, dat een eewich verbont met haer zijn sal, ende wilse onderhouden ende vermeerderen, Ende mijn Heylichdom sal onder haer zijn, inder eewicheyt.

‡ Esaie. 55.a.3

27

^† Ende ick wil onder haer woonen,^* ende wil haren Godt zijn, ende sy sullen mijn volck zijn,

† Leui. 26.b.12 2.Cor. 6.c.16.

* Ier. 24.b.7. 30.d.22. 31.f.33. Hebr. 8.c.10. Apoc. 21.a.3.

28

Also dat ooc de Heydenen sullen onderuinden, dat ick de HEEre ben, die Israel Heylich maket, Als mijn Heylichdom eewelijck onder haer zijn sal.