Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .v. Capittel.

1

⁺ GHedenct HEEre, hoe dattet ons gaet, aenschout, ende siet aen onse versmaetheyt.

+ A vers 1

2

Onse erfnisse is den vreemden te deel gheworden, ende onse huysen den wtlandighen.

3

Wy zijn weesen ende hebben gheenen Vader, onse Moeders zijn als weduwen.

4

Onse eygen water moeten wy om gelt drincken. Onse hout moetmen betaelt laten brenghen.

5

Men drijft ons ouer hals, Ende als wy alschoon moede zijn, so en laetmen ons nochtans gheen ruste.

6

Wy hebben ons moeten Egipten ende Assur ouergeuen, op dat wy doch broots sadt souden hebben te eten.

7

^* Onse vooruaders hebben ghesondicht, ende en zijn niet meer voor handen, ende wy moeten hare misdaet ontghelden.

* Iere. 31.e.29. Ezech. 18.a.2.

8

Knechten heerschappen ouer ons, Ende daer en is niemant, die ons van haerder hant verlosse.

9

Wy moeten ons broot met pericule onses leuens halen, voor dat sweert inder woestijne.

10

Onse huyt is verbrant als in eenen Ouen, vanden grouwelijcken hongher.

11

⁺ Sy hebben de Wijuen tot Sion gescheynt, ende de ionghe maechden in de Steden Iuda.

+ B vers 11

12

De Vorsten zijn van haer ghehangen, ende de Persoonen der ouden en heeftmen niet gheeert.

13

De ionghelingen hebben molensteenen moeten draghen, ende de knechtkens hebben ouer thoutdraghen moeten struyckelen.

14

De ouden en sitten niet meer onder de poorte, Ende de ionghelinghen en bedrijuen gheen snarenspel meer.

15

Onses herten vruechde heeft een eynde. Onse reyen is in droefheyt verkeert.

16

De Croone onses hoofts is af gheuallen. O wee, dat wy soo ghesondicht hebben.

17

Daeromme is oock onse herte bedroeft, ende onse oogen zijn duyster geworden,

18

Om des berghes Sions wille, dat hy soo woest leget, dat de vosschen daer ouer loopen.

19

Maer ghy HEEre die inder eewicheyt blijuest, ende dijnen throone altijt ende eewelijck.

20

Waerom wilt ghy onser soo gheheel vergheten, ende ons soo langhen tijt verlaten?

21

^† Brengt ons HEERE weder tot v, dat wy weder te huys comen. Vernieut onse daghen, gelijc van outs herwaerts.

† Iere. 31.c.16.

22

Want ghy hebt ons verworpen, ende zijt al te seer ouer ons vertoornt.

¶ Eynde der Claechlieden Ieremie.