Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xlv. Capittel.

¶ De Propheet Ieremias sterckt zijnen dienaer ende vrient Baruch, die in alsulcken benautheyt een weynich verflauwet was.

1

⁺ DIt is dwoort, dat de Propheet Ieremias sprack tot Baruch den sone Nerie,^† doen hy dese woorden in eenen boeck schreef wt den monde Ieremie, inden vierden Iare Ioiakims des soons Iosie des Conincx Iuda,

+ A vers 1

† Iere. 30.a.2.

2

Ende sprack: Alsoo spreeckt de HEERE Sebaoth, de Godt Israels van v Baruch.

3

Ghy spreect: Wee mijnder, hoe heeft my de HEERE iammer tot mijnder smerte toe gheuoecht. Ick suchte my moede, ende en vinde gheen ruste.

4

⁺ Segt hem alsoo: De HEEre spreect alsoo: Siet, So wat ick ghesticht hebbe, dat breke ick af. Ende so wat ick geplant hebbe, dat roeye ick wt, tsamen met dit gantsche mijn eyghen Lant.

+ B vers 4

5

Ende ghy begheert dy groote dinghen. En begheeres niet. Wandt siet, Ick wil ongeluc laten comen ouer alle dat vleesch, spreect de HEEre,^* Mer dijne siele wil ick v tot een buete gheuen, tot wat plaetse dat ghy trecket.$

* Ierem. 21.b.9 39.c.18.