Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .xxx. Capittel.

¶ Ieremias schrijft zijne predikingen in een boeck, Ende hy belooft zijnen volcke vrolijcke dinghen. Een medelijdende claghe ouer Ierusalem ende dat volck.

1

⁺ DIt is dat woort dat vanden HEEre geschiede tot Ieremiam:

+ A vers 1

2

Also spreect de HEEre de God Israels:^† Schrijft v alle woorden in eenen boecke, die ick tot v spreke.

† Iere. 36.a.2.

3

Want siet, den tijt coemt, spreect de HEEre, dat ick de geuanckenisse mijns volcx, beyde Israel ende Iuda wenden wille, spreect de HEEre. Ende ick wilse weder brengen in dat Lant, dat ick haren vooruaderen ghegeuen hebbe, dat zijt besitten sullen.

4

Maer dit zijn de woorden, welcke de HEEre sprack van Israel ende Iuda.

5

Want alsoo spreect de HEEre: Wy hooren een ghecrijsch des verschrickens, daer is enckel vreese ende gheen vrede.

6

Maer verneemter doch nae, ende besiet, oft ooc een manspersoon baren mach. Hoe gatet dan toe dat ick alle mannen sie, haer handen op hare dgyen hebben, ghelijck wijuen in kints nooden, ende alle aensichten soo bleeck zijn?

7

^+† Het is ymmers eenen grooten dach, ende zijns ghelijck en is niet gheweest, ende het is eenen tijt des ancxts in Iacob nochtans sal hem daer wt gheholpen worden.

+ B vers 7

† Amos. 5.c.18. Ioel. 2.a.1. Seph. 1.c.14. Esaie. 13.b.6.

8

Maer het sal gheschieden, op den seluen tijt, spreect de HEEre Sebaoth, dat ick zijn iock van dijnen halse ontstucken breken wil, ende dijne banden in tween schoren, dat hy den vreemden niet meer daer inne dienen en moete.

9

Maer den HEERE haren Gode, ende haren Coninck^† Dauidt, welcken ick hen verwecken wil.

† Ezec. 34.d.24

10

^* Daerom en vreest v niet, mijn knecht Iacob, spreeckt de HEEre: Ende en ontsedt v niet, Israel. Wandt siet, ick wil v helpen wt verre landen, ende dijn saet wt den lande haerder gheuanghenissen, dat Iacob sal weder comen, in vrede leuen, ende genoech hebben, Ende niemandt en sal hem verschricken.

* Ier. 46.e.27

11

Want ick ben by v, seyt de HEEre, dat ick v helpe.^† Want ick wilt met alle Heydenen een eynde maken, daer ick v henen verstroyt hebbe. Maer met v en wil ict gheen eynde maken.^* Nochtans wil ick v castijen, met mate, op dat ghy v niet ontschuldich en hout.

† Amos. 9.b.8. Iere. 46.e.28

* Iere. 10.d.24. Esaie. 27.b.8.

12

⁺ Want alsoo spreect de HEEre: Dijn ghebreck is vertwijfelt boos, ende dijne wonden en zijn niet te heelen.

+ C vers 12

13

Niemandt en handelt dijne sake, dat hijse verbonde, v en can niemant heelen.

14

Alle uwe liefhebbers vergeten dijns, ende en vraghen daer niet na. Ick hebbe v gheslaghen, recht oft ick eenen viandt sloech met onbarmhertigher castijdinge, om dijnre grooter misdaden ende om dijnre stercker sonden wille.

15

Wat roept ghy ouer uwe ghebreck, ende ouer uwe groote smerten?^* Ick heb v doch sulcx ghedaen om dijnre grooter misdaden, ende om dijnre stercker sonden wille.

* Iere. 13.d.22.

16

^† Daeromme alle die ghene die v verslonden hebben, die sullen verslonden worden. Ende alle die v benaut hebben, die sullen alle gheuanghen worden. Ende die v berooft hebben, die sullen berooft worden. Ende die v gheplundert hebben, die sullen gheplundert worden.

† Ierem. 1.c.22. 10.d.25.

17

Maer v wil ick weder ghesont maken, ende dijne wonden heelen, seyt de HEEre. Daeromme datmen v noemt die verstootene, ende Sion sy, nae der

[p. 36r]

welcker niemandt en vraghet.

18

Alsoo spreeckt de HEEre: Siet, Ick wil de geuanghenisse der Hutten Iacobs wenden, ende zijner wooninghen ontfermen, Ende de stadt sal weder op hare berghen ghetimmert worden, ende den Tempel sal staen als hy behoort te staen.

19

⁺ Ende van daer sal wtghaen lof ende vruechden ghesanck. Wandt ick wilse vermeerderen ende niet verminderen, Ick wilse heerlijc maken, ende niet cleynder maken.

+ D vers 19

20

Hare sonen sullen zijn ghelijck te voren, ende haer ghemeynte voor my ghedijen. Wandt ick wil besoecken alle, diese plaghen.

21

^† Ende hare vorst sal wt haer voort comen, ende hare Heerscher van haer wtgaen. Ende hy sal tot my ghenaecken. Wandt wie is die, die alsoo met willigher herten tot my ghenaket? Seyt de HEERE.

† Mich. 5.a.1.

22

Ende^† ghy sult mijn volck zijn, ende ick wil uwe Godt zijn.

† Iere. 13.b.11. 24.b.7. 31.f.33

23

^* Siet, daer sal een weder des HEEren met gramschappen comen, een verschrickelijck onweder sal den Godloosen op den coppe vallen.

* Iere. 23.c.19. 25.d.32.

24

Want den grammen toorne des HEEren en sal niet af laten, tot dat hy doe ende volbrenge, wat hy inden sinne heeft. Ter laetster tijt sult ghy sulcx wel verstaen.