Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iiij. Capittel.

¶ Hy vercondicht den volcke de gramschap Godts, Ende hy vermaentse daer mede tot beteringhe.

1

⁺ VVilt ghy v Israel bekeeren, seyt de HEERE,^* soo bekeert v tot my. Ende als ghy uwe grouwelen wech van mijnen aensicht doet, soo en sult ghy niet verdreuen worden.

+ A vers 1

* Sach. 1.a.3. Malac. 3.b.7.

2

Als dan sult ghy sonder gheueynstheyt, recht ende heylichlijck sweeren^† (Soo warachtelijc als de HEEre leeft) Ende de Heydenen sullen in hem ghesegent worden, ende haer zijnder beroemen.

† Iere. 5.a.2. 12.c.16.

3

Want also seyt de HEERE tot die in Iuda ende tot Ierusalem:

4

^† Ploeget op dat nieuwe, ende en saeyt onder de doornen niet.^† Besnijdet v den HEEre, ende doet wech de voorhuyt ws herten, ghy mannen in Iuda, ende ghylieden tot Ierusalem,^† op dat mijn gramscap niet wt en vare, ghelijck als vier, ende berne, alsoo dattet niemandt wtgheblusschen en can, om uwer boosheyts wille.

† Ozee. 10.b.12.

† Iere. 6.b.10. 9.d.25.

† Iere. 21.c.12.

5

Ia dan vercondighet in Iuda, ende roepet luyde te Ierusalem, ende segt:^† Blaest de Trompetten inden lande, Roept met luyder stemmen ende segt: Vergadert v, ende laet ons inde vaste steden trecken.

† Iere. 6.a.1.

6

Steeckt op een Vaenken, tot Sion, hoopt v, ende en versuymt v niet.^† Want ick brenge een ongeluck herwaerts vanden Noorden, ende een groot iammer.

† Iere. 1.b.14.

7

^† De Leeuwe vaert daer henen wt sinen hole, Ende de destrueerder der Heydenen trect daer henen wt zijnder plaetsen, op dat hy v Lant mach verwoesten, ende uwe steden wtbernen, Ia datter oock niemandt in en woone.

† Dani. 7.a.4.

8

Daerom doet sacken aen, claecht ende huylt, want den grammigen toorne des HEEren en wil niet ophouden van ons.

9

⁺ Op die tijt, spreect de HEEre, sal den Coninghen ende den Vorsten dat herte ontsincken, de Priesters sullen vertwijfelt zijn, ende de Propheten sullen haer verschricken.

+ B vers 9

10

Maer ick sprack: Ach HEEre HEEre, ghi hebbet desen volcke ende Ierusalem verre laten faelgeren, doen si seyden, datter by v soude vrede zijn, ende nv dat sweert aender sielen reyct.

11

Op die selue tijt salmen seggen tot desen volcke ende Ierusalem: Daer coemt eenen dorren wint ouer tgeberchte herwaerts, als wt der woestijnen, den wech totter dochter mijns Volcx toe, nochtans niet te wannen, noch te suyueren,

12

Ia daer coemt eenen^† wint, die haer te sterck zijn sal. Ende dan wil ick oock met haer rechten.

† Sach. 6.a.5.

13

Siet, hy vaert daer henen ghelijc een wolcke, ende sine waghens zijn ghelijck eenen stormwint,^* sine peerden zijn snelder dan Aernen, Wee onser, wi moeten verdestrueert worden.

* Tren. 4.d.19. Abac. 1.a.8.

14

⁺ O Ierusalem^† so wascht nv dijn herte vander boosheyt, op dat v mach gheholpen worden. Hoe langhe willen doch by v blijuen de schadelijcke leeringhen?

+ C vers 14

† Psal. 51.a.4. Esai. 1.c.16.

15

Want daer coemt eenen roep van Dan herwaerts, Ende een quade tijdinge herwaerts vanden gheberchte Ephraim,

16

Hoe dat de Heydenen haer beroemen, Ende dat gherucht is al tot Ierusalem toe ghecomen, Dat daer hoeders wt verren lande comen, ende sullen roepen teghen de steden Iuda.

17

Sy sullense rontom belegghen als de hoeders opten velde. Want si hebben my vertoornt, seyt de HEEre.

18

Dat hebt ghy te loon voor dijn wesen ende v doen. Dan sal v herte gheuoelen, hoe dat uwe boosheyt soo groot is.

19

Hoe is my soo hertelijcken banghe, Mijn herte clopt my int Lijf, ende ick en hebbe gheen ruste. Wandt mijn Siele hoort der Basuyen gheclanc, ende eens slachs alarme, ende deen moort gecrijsch ouer dander.

20

Want dat gantsche Lant wordt verdoruen, Mijne Hutten ende Tenten worden onuersiens verstoort.

21

Och hoe langhe sal ick doch dat Vaenken sien, ende der Trompetten gheclanck hooren?

22

Maer mijn volck is dul, ende si en geloouen my niet. Dwaes zijn si, ende en achtens niet.⁺ Si zijn wijs genoech quaet te doen, maer wel doen, en willen sy niet leeren.

+ D vers 22

23

Ic sach dat Lant aen, Siet, dat was woest ende eensaem, ende den Hemel, ende hy was duyster.

24

Ick sach de Bergen aen, ende siet, die beefden, ende alle Hueuelen beefden.

25

Ick sach, ende siet, daer en was niet een mensche, ende alle dat gheuogelte onder den Hemel was wech gheuloghen.

26

Ick sach, ende siet, dat Boulant was een woestijne, ende alle steden daer in waren in stucken gebroken, voor den HEERE ende voor sinen grimmighen toorne.

27

⁺ Want alsoo seyt de HEEre:^† Dat gantsche Lant sal woest worden, nochtans

+ E vers 27

† Leuit. 26.e.32 Esaie. 1.a.7.

[p. 25r]

en wil ict niet heel te niet doen.

28

Daerom sal dat Lant bedroeft, ende den Hemel daer bouen truerich zijn, Want ick hebt ghesproken. Ick hebt alsoo besloten, ende het en sal my niet berouwen, ende ick en wil oock niet aflaten.

29

Alle steden sullen van dat ghecrijsch der Ruyters ende der Schutters wech vlieden, ende inde dicke wildernissen loopen, ende inde steenrootsen cruypen. Alle steden sullen verlaten staen, datter niemant in en sal woonen.

30

Wat wilt ghy dan doen, O ghy verdestrueerde? Want al^† wout ghy v met purperen cleeden, ende met gulden Cleynodien verchieren,^† ende dijn aensicht blancketten, so palleert ghy v doch te vergeefs. Want de gene die v nv seer groote reuerentie bewijsen, die sullen v verachten, Sy sullen v nae het leuen staen.

† Ierem. 2.c.19.

† 4.Reg. 9.f.30

31

Want ick hoore een geschrey, als eender die baert, eenen angst, als eender die inden eersten kints nooden is, een geroep der dochter Sion die daer claecht ende de handen wtwerpt: Ach wee mijnder, Ick moet by na vergaen, om dat worghen.