Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .iij. Capittel.

¶ De HEERE verwijt Israel ende Iuda haren afual, ontrouwe, ouerspel ende afgoderije.

1

⁺ ENde de HEEre sprac tot my, inde tijt des Conincks Iosie: Hebt ghy oock ghesien wat Israel de afuallighe dede?^† Sy ghinck henen op alle hooghe Bergen ende onder alle groene boomen, ende bedreef daer hoererije.

+ A vers 1

† Ierem. 2.c.17.

2

Ende ick seyde doen si sulcx alle gedaen hadde: Bekeert v tot my. Maer si en bekeerde haer niet. Ende hoe wel dat de verherde Iuda, haer suster ghesien heeft,

3

Hoe dat ick de afuallighe Israel om haer ouerspel ghestraft hebbe, ende haer verlaten, ende haer eenen scheytbrief ghegeuen hebbe: Nochtans en veruaert haer de verstockte Iuda haer suster niet, maer si gaet henen, ende bedijft ooc hoererije.

4

Ende vanden ghecrijsch haerder hoererije, so is dat lant veronreynicht. Want si doet ouerspel met steen ende hout.

5

Ende in desen allen en bekeert haer de verherde Iuda haer suster niet tot my wt gantscher herten, maer si weyfelt alsoo, seyt de HEEre.

6

Ende de HEEre sprack tot my: De afuallighe Israel is^† vroom teghen de verstocte Iuda.

† Ezech. 16.e.50

7

Gaet henen, ende predict teghen den Noorden also, ende segt: Keert doch weder ghy afuallige Israel, spreect de HEEre, so en wil ic mijn aensicht van v niet weynden.

8

Want^† ick ben barmhertich, spreeckt de HEEre, ende ick en wil niet eewelijck gram zijn. Bekent alleen uwe misdaet,⁺ dat ghy teghen den HEERE uwen Godt ghesondicht hebt, ende dat ghy hier ende daer geloopen hebt, tot vreemden goden, onder alle groene boomen, ende ghy en hebt mijn stemme niet gehoort, spreect de HEEre.

† 4.Esd. 2.d.31

+ B vers 8

9

O ghy afuallighe kinderen,^* bekeert v, seyt de HEEre.^† Want ic wil v trouwen, ende wil v halen, alsoo datter eene een geheele stadt, ende twee een gantsch lant leyden sullen, ende ick wil v brengen tot Sion.

* Eccle. 17.c.24 Ierem. 3.c.17.

† Ioan. 3.d.29

10

^† Ende ick wil v herders gheuen nae mijnder herten, die v weyden sullen met leere ende wijsheyt.

† Esai. 1.d.26. Hiere. 23.a.4

11

Ende het sal gheschieden, Als ghy gewassen, ende datter uwer veel gheworden is inden lande, so salmen, seyt de HEEre, ter seluer tijt niet meer spreken vander Arcken des verbonts des HEEren, oock der seluer niet meer ghedencken, noch daer af prediken, noch die besoecken, noch aldaer meer offeren.

12

^† Maer men sal ter seluer tijt Ierusalem heeten, des HEEren throon. Ende alle Heydenen sullen derwaerts versaemt wordem, om des HEEREN Naems wille, tot Ierusalem. Ende si en sullen niet meer wandelen, na de gedachten haerder booser herten.

† Galat. 4.c.26 Apoca. 21.a.3. Ezech. 43.a.7

13

Ter seluer tijt sal dat huys Iuda gaen totten huyse Israels, ende si sullen tsamen comen vanden^† Noorden, int lant dat ick uwen vooruaders tot een erffenisse ghegheuen hebbe.

† Matth. 8.b.11 Luce. 13.c.27.

14

Ende ick seg v toe: O hoe wil ick soo veel kinderen gheuen, ende dat lieflijck Landt, de schoone erffenisse, te weten, dat heyr der Heydenen?⁺ Ende ick seg v toe: Ghy sult my als dan heeten lieue Vader, ende niet van my wijcken.

+ C vers 14

[p. 24v]

15

Maer dat huys Israels en acht my niet, ghelijc als een wijf haren boel niet meer en acht, spreect de HEEre.

16

^‡ Daerom salmen een claghelijc huylen ende weenen der kinderen Israels hooren, op de hoochten, om dat si quaet ghedaen, ende des HEEren haers Godts vergheten hebben.

‡ Iere. 31.c.15.

17

^† Daerom keert nv weder, ghy afuallighe kinderen, soo wil ick v heelen van uwer onghehoorsaemheyt. Siet, wy comen tot v, want ghy zijt de HEEre onse Godt.

† Iere. 3.b.9.

18

Warachtelijck het is enckel bedroch metten Hueuelen ende met alle Bergen. Voorwaer, Israel en heeft geen hulpe, dan alleen aenden HEEre onsen Godt.

19

Ende onser Vooruaders arbeyt, die wy van ioncx op ghehouden hebben, die moeten met schande vergaen, tsamen met haren Schapen, Runderen, kinderen ende dochteren.

20

Wandt daer wy ons op verlieten, dat is ons nv enckel schande. Ende daer wy op betrouden, dies moeten wy ons nv schamen. Want wy daer mede teghen den HEERE onsen Godt sondichden, beyde wy ende onse Vooruaders van onser iuecht op. Ia ooc tot op desen dach van heden toe, Ende en zijn niet ghehoorsaem gheweest der stemmen des HEEREN onses Godts.