Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .lxv. Capittel.

¶ Godt de HEERE antwoort den Propheet, die inden persone des volcx ghebeden heeft.

1

⁺ICk^† worde ghesocht vanden ghenen die nae my niet en vraechden: Ic worde gheuonden, vanden ghenen die my niet en sochten. Ende totten Heydenen, die mijnen Name niet aen en riepen, segghe ick: Hier ben ick, hier ben ick.

+ A vers 1

† Esaie. 53.a.3. Rom. 10.c.20.

2

^† Want den gheheelen dach strecke ick mijn handen wt, tot een onghehoorsaem volck, dwelc na sine gedachten wandelt op eenen wech die niet goet en is.

† Roma. 10.c.21

3

Een volc dat my vertoornt, is altoos voor mijn aensicht. Offert^* inden Houen, ende rooct op de tijghelsteenen, Woont onder de grauen, ende onthout hem inde holen:^† Sy eten Verckens vleesch, ende hebben grouwelsoppen in haer potten,

* Deut. 12.a.4. 14.b.23. Exod. 20.d.25

† Leuit. 11.a.7 Deut. 14.a.8.

5

Ende spreken: Blijft thuys, ende en raket my niet, wandt ick sal v heylighen. Sulcke sullen eenen roock worden in mijnen toorne, ende een^† vier dat den gantschen dach bernt.

† Mat. 25.d.42

6

Siet, het staet voor my gheschreuen: Ick en wilt niet swijghen, maer betalen. Ia ick wilt haer in haren schoot loonen, beyde haer misdaet, ende haerder Vaderen misdaet, deen metten anderen, seyt de HEERE, die op de Berghen gherooct hebben, ende my op de Hueuelen beschimpt hebben. Ick wil haer wederom meten haer oude wercken in haren boesem.

7

⁺Also seyt de HEEre: Ghelijc alsmen Most in eender druyuen vint, ende spreect: En verderuet niet, want daer is een

+ B vers 7

[p. 22v]

segheninghe in. Also wil ick om mijnder knechten wille doen, op dat ict niet altemael en verderue.

8

Maer ick wil wt Iacob saet laten wassen, ende wt Iuda dat mijnen Berch besitte. Want mijn wtuercoren sullen hem besitten, ende mijne knechten sullen daer woonen.

9

Ende Saron sal een huys voor de Cudden, ende dat^† dal Achoz sal tot eenen Veeleger worden, mijnen volcke dat my socht.

† Iosue. 7.d.26.

10

Maer ghy dien den HEEre verlaet, ende mijnen heylighen Berghe vergetet, Ende rechtet den Gad eenen disch op, Ende schenct den Meni vol in vanden Drancoffer.

11

Wel aen, Ick wil v tellen totten sweerde, Iae dat ghy ooc alle sult moeten bucken, om ghedoot te worden.^† Daerom dat ick riep, ende ghy en antwoorde niet: Dat ick sprack, ende ghy en hoorde niet. Maer ghy dedet dat my qualijck beuiel, Ende ghy vercoost dat my niet en behaechde.

† Prou. 1.b.24. Iere. 7.b.13. Esai. 66.a.4.

12

⁺Daerom spreect de HEEre HEEre alsoo: Siet, mijne knechten sullen eten,^* maer ghy sult hongher hebben. Siet, mijne knechten sullen drincken, maer ghy sult dorst lijden.^† Siet, mijne knechten sullen vrolijc zijn, maer ghy sult bescaemt worden.

+ C vers 12

* Luc. 6.c.25.

† 4.esd. 2.d.27.

13

Siet, mijne knechten sullen van goeden moede iuychen, maer ghi sult van bedroeftheyt des herten roepen,^* ende van iammer huylen.

* 4.esd. 2.d.27. Mat. 24.c.30. Luce. 6.c.25.

14

Ende uwen naem sult ghy mijnen wtuercorenen tot eene Eedt laten. Ende de HEEre HEEre sal v dooden, ende sal sinen knechten met eenen anderen naem noemen,

15

Alsoo dat soo wie hem seluen seghenen sal op Aerden,^† die sal hem inden rechten Godt seghenen, ende so wie sweeren sal op Aerden, die sal byden rechten Godt sweeren. Want den voorgaenden angst is vergeten, ende zijn van mijnen ooghen verborghen.

† Iere. 9.d.23. 1.Cor. 1.d.31. 2.Cor. 11.a.1.

16

Want siet,^† ick wil eenen nieuwen Hemel, ende nieuwe Aerde scheppen, alsoo datmen der ouden niet meer gedencken en sal, noch ter herten nemen.

† 2.Pet. 3.b.13. Apoca. 21.a.1.

17

^† Maer si sullen haer eewelijck verblijden, ende vrolijck zijn, ouer tgene dat ick scheppe. Want siet, ick wil Ierusalem maken tot eender blijschappen, ende haer volck tot vruechde.

† Esai. 35.b.10. 51.b.11.

18

⁺Ende ick wil vrolijck zijn ouer Ieruasalem,^* ende my ouer mijn volck verblijden.^† Ende de stemme des weenens, noch de stemme des claghens en sal daer niet meer in ghehoort worden.

+ D vers 18

* Esaie. 62.a.5. Soph. 3.d.17.

† Apo. 21.a.4

19

Ende daer en sullen geen kinderen meer zijn, die haer daghen niet en verreycken, oft Ouden die haer iaren niet en veruullen. Maer de^† kinderen van hondert iaren sullen steruen: Ende de Sondaren van hondert iaren sullen veruloect zijn.

† Ionghen.

20

^† Sy sullen huysen timmeren ende bewoonen. Sy sullen wijnbergen planten, ende der seluer vruchte eten.

† Deut. 28.e.30. Ezec. 28.d.26.

21

Sy en sullen niet bouwen dat een ander bewoone: Ende niet planten dat een ander ete.^* Want de dagen mijns volcx sullen zijn, als de dagen eens booms. Ende dat werck haerder handen sal out worden by mijnen wtuercorenen.

* Genes. 2.b.9. Iere. 17.b.8.

22

Sy en sullen niet te vergheefs arbeyden, noch si en sullen gheen ontijdighe gheboorten baren. Want sy zijn dat saet der ghesegender des HEEren, ende hare nacomelinghen met haer.

23

Ende het sal gheschieden,^* Eer dat si roepen, soo wil ick antwoorden: Als sy noch sprekende zijn, soo wil ickse verhooren.

* Psal. 32.a.5. Esaie. 58.b.9.

24

^† De Wolf ende dat Lam sullen by malcanderen weyden. De Leeuwe sal stroo eten, ghelijck als een Rundt, Ende de Slanghe sal Aerde eten. Sy en sullen gheen schade doen, noch yet verderuen, op mijnen gantschen heyligen Berghe, spreect de HEEre.

† Esaie. 11.a.6.