Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)

¶ Dat .lj. Capittel.

¶ Inden beghinne van desen Capittel bewijst hy, dat hyse niet verlaten en heeft, met een vertellinghe haerder afcoemste, ende alder weldaden, die hy haer ghedaen heeft, hy stercktse teghen alle versaechtheyt, wandt hy de alder stercste is, indien sy hem betrouwen so en mach haer niemant letten.

1

⁺HOort na my, ghy die gherechticheyt naiaghet, ghy die den HEEre soeckt. Siet de steenrootse aen, daer ghy afghehouwen zijt, ende der Fonteynen gracht, daer ghy wt ghegrauen zijt.

+ A vers 1

2

Siet Abraham aen^† uwen vader, ende Sara van welcken ghy gheboren zijt.^* Wandt ick riep hem, doen hy noch alleen was, ende seghende hem, ende vermeerderde hem.

† Gen. 21.a.2. Roma. 4.a.1.

* Gen. 12.a.1.

3

Want de HEEre troostet Sion, hy troost alle haer woestijne, Ende hy maeckt hare woestijnen als Lusthouen. Ende hare Velden ghelijck als eenen Hof des HEEren, datmen ghenoechte ende vruechde daer in vindet, danck ende Lofsanck.

4

Merckt op my, mijn volck, Hoort my, mijne lieden.^* Wandt van my sal een wet wtgaen, ende mijn recht wil ick tot een Licht der Volcken gants gheringe setten.

* Esai. 2.a.3.

5

Want^† mijn gherechticheyt is na by, Mijn heyl trect wt, ende mijn armen sullen de volcken oordeelen. De Eylanden wachten op my, Ende wachten op mijnen arme.

† Esaie. 47.a.1. 56.a.1.

6

Heft uwe oogen ten hemelwaerts, ende siet onder opter Aerden.^+† Wandt den Hemel sal als eenen roock vergaen, ende de Aerde ghelijc als een cleedt verouden. Ende die daer op woonen, sullen versteruen als dat. Maer mijn Heyl blijft eewelijck, Ende mijn gherechticheyt en sal niet versaghen.

+ B vers 6

† Psal. 102.d.25 Mat. 24.c.35. 2.Pet. 3.b.10. Hebr. 1.c.11

7

Hoort na my, ghy die de gherechticheyt kent, ghy volc,^† in welcx herte mijn Wet is. En vreest niet als v de Lieden^‡ scheynden, Ende en onset v niet, als sy v versaecht maken.

† Iere. 31.f.33.

‡ versmaden.

8

^* Want de Motten

* Psal. 50.c.9.

[p. 18v]

sullense verslinden, ghelijck als een cleet, Ende wormen sullense verslinden ghelijck als wollen laken. Maer mijn gherechticheyt blijft eewelijck, ende mijn Heyl van nv aen tot inder eewicheyt.

9

Wel op. Wel op, trect macht aen ghy arm des HEEren, Wel op, ghelijck als in voorleden tijden, van outs herwaerts. En zijt ghy die niet, die de stouten wtgehouwen, ende den draeck ghewont hebt?

10

^* En zijt ghy niet, die de See der grooter dieper wateren wt droochdet? Die den gront des Sees, tot eenen wech maecte, Dat de verloste daer door ghinghen?

* Exod. 14.e.21

11

^† Alsoo sullen oock de verloste des HEEren wederkeeren, ende tot Sion comen, met Roem,^* Ende eewighe blijschappe sal op haren hoofde zijn.^† Genoechte ende vruechde sullen haer omuangen, maer trueren ende suchten sal van haer vlieden.

† 1.Esd. 1.b.5.

* Esai. 35.b.10 1.Pet. 1.b.8.

† 4.Es. 2.d.27

12

⁺Ick,^* Ick ben uwe trooster. Wie zijt ghy dan, dat ghy v voor menschen veruaert, die doch steruen? Ende voor menscen kinderen^* die ghelijck Hoy verteert worden?

+ C vers 12

* 2.Cor. 1.a.4.

* Esa. 40.a.6 Eccl. 14.b.15. 1.Pet. 1.d.24.

13

Ende verghetet des HEEren, die v gemaect heeft?^† Die den Hemel wtbreydet, ende de Aerde fundeert? Mer ghy vreest dagelijcx, den gantschen dach, voor de grammicheyt des rasenden, wanneer hy voor neemt te verderuen:

† Esaie. 44.e 24.

14

Waer bleef de grammicheyt des rasenden? Doen hy hem moeste haesten, ende rontom loopen, dat hy los gaue, ende dat sy niet en storuen onder dat verderuen, oock gheen ghebreck aen broot en hadden.

15

Want ick ben de HEEre v God,^* die de See beroert, dat zijne baren rasen.^† Sijnen Naem heet HEERE Sebaoth.

* Mat. 8.c.26 Iere. 31.f.35.

† Esa. 48.a.2.

16

^* Ick legge mijn woort in uwen mont ende bedecke v onder de schaduwe mijnder handen, op dat ick den Hemel plante ende de Aerde fondere, ende tot Sion spreke: Ghy zijt mijn volck.

* Esa. 49.a.2 59.c.21. Iere. 1.a.9.

17

⁺Ontwaect, ontwaect,^* staet op Ierusalem, ghy die vander hant des HEEren^† den kelck zijnder gramschappen gedroncken hebt, de heffe des tuymelkelcks hebt ghy wtghedroncken, Ende de droppelen wtgheleckt.

+ D vers 17

* Esaie. 52.a.2.

† Psal. 60.a.5. 75.b.9. Iere. 25.c.15.

18

Daer en was niemandt van allen kinderen, die sy voortgebracht heeft, diese leyde: Niemandt van allen kinderen, die sy opgheuoet heeft, diese byder handt name.

19

Dese tweederley zijn v ontmoet. Wie hadde medelijden met v? Daer was verstooringhe, schade, hongher, ende Sweert, Wie soude v troosten?

20

Vwe kinderen waren versmacht, sy laghen op alle straten, ghelijck als een bestrict woutosse, vol des toorns vanden HEEre, ende des scheldens van dijnen Godt.

21

Daerom hoort dit ghy ellendige ende dronckene, ende nyet vanden wijn.

22

Also spreect dijn heerscher de HEEre ende dijn Godt,^* die zijn volck wreect: Siet, ick neme den tuymelkelck van uwer hant, tsamen met de heffe des kelcks mijnder gramscappen. Ghy en sult hem niet meer drincken:

* Deut. 32.e.35. 4.Esd. 15.b.9 Rom. 12.c.19. Apoc. 6.b.10.

23

Maer ick wil hem dijnen scheynders inde hant gheuen, die tot uwer sielen spra-ken: Buyghet v, dat wy ouer v henen gaen, Ende legghet uwen rugge ter Aerden, ende als een strate, datmen daer ouer henen loope.